Όταν ο ληστής σε υπολογίζει

Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει στον #Psyxiatro για τη συγκίνηση που πρέπει να νιώθει κάθε ΑΕΚτζής όταν οι εφευρέτες του παρασυστήματος επικαλούνται τη διαιτησία πριν παίξουν μαζί σου.

Δεν θα γράψω για πανικό, φόβο και τέτοιες υπερβολές. Όλα όσα καταγράφονται έξω από τις τέσσερις γραμμές (μέσα σε αυτές είναι μια άλλη ιστορία, μόνο για τους ποδοσφαιριστές που τη γράφουν), συμβαίνουν επειδή στην τελική ευθεία μίας μάχης τριών στο πρωτάθλημα και (επί της παρούσης) δύο στο Κύπελλο, ο Ολυμπιακός θέλει να ασκήσει την πίεση του (δήθεν κατ’ εμέ) αδικημένου. Το διαπιστώνεις στις χθεσινές επίσημες τοποθετήσεις και σήμερα στον ερυθρόλευκης απόχρωσης Τύπο, ο οποίος διόλου περιέργως, τηρεί τη γραμμή προκαταβολικής δικαιολογίας για την περίπτωση που κάτι στραβώσει αύριο, στο όνομα του Σιδηρόπουλου. Η διαπόμπευση του οποίου ξεκίνησε 48 ώρες πριν από την έναρξη του ματς.

Ντέρμπι είναι, όλα μπορούν να συμβούν. Ακόμα και το να καταλογίσει ο διεθνής ρέφερι πέτσινο πέναλτι υπέρ της ΑΕΚ, να της επιτρέψει να πατήσει 3-4 φορές την αντίπαλη περιοχή από θέσεις οφσάιντ, να ανακόψει άλλες τόσες με ανύπαρκτες παραβάσεις τον αντίπαλο και να μετρήσει κάνα δύο άκυρα γκολ. Αυτά δηλαδή που έχουμε κατά καιρούς διαπιστώσει σε ντέρμπι ανάμεσα στις δύο ομάδες, αλλά όχι προς όφελος της ΑΕΚ. Είναι όμως η εποχή που αυτές οι ανέσεις έχουν πλέον καταργηθεί. Κι επειδή το 50-50 είναι κάτι μη σύνηθες και δυσκολοχώνευτο, ο μηχανισμός προπαγάνδας και σπίλωσης οφείλει προκαταβολικά, να τεθεί σε εφαρμογή. Δεν χρειάζονται και πολλά… Ένα νεύμα αρκεί.

Απέναντι σε αυτές τις πρωτόγνωρες για το αίσθημα ανωτερότητας (κάποιες φορές από ορισμένους, όχι από όλους, στα όρια της υπεροψίας) «προληπτικές» δράσεις του αντιπάλου, η ΑΕΚ, εκτός από ψύχραιμη και σίγουρη για τον εαυτό της, οφείλει να αισθάνεται και απόλυτα κολακευμένη! Προφανώς κάτι κάνει πολύ καλά για να οδηγείται στο σημείο ο κραταιός αντίπαλός της, αυτός που μέχρι πρότινος δεν την έβλεπε μπροστά του, παρά μόνο τη λοιδορούσε, να την υπολογίζει τόσο πολύ και πάλι. Ζητώντας ξένους διαιτητές, προβαίνοντας σε διαγγέλματα με αποδέκτη την ΟΥΕΦΑ, εφευρίσκοντας εξ αρχής άλλοθι για την περίπτωση που το ματς δεν εξελιχθεί όπως το θέλει. Νομίζω ότι υπάρχει η εξήγηση:

13/2/2016

ΑΕΚ – Ολυμπιακός 1-0

17/05/2016

Ολυμπιακός – ΑΕΚ 1-2

Κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας

19/02/2017

ΑΕΚ – Ολυμπιακός 1-0

13/4/2017

Ολυμπιακός – ΑΕΚ 1-2

26/4/2017

ΑΕΚ – Ολυμπιακός 0-1

Πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας

24/9/2017

ΑΕΚ – Ολυμπιακός 3-2

Πέντε νίκες και μία ήττα που στο τέλος πανηγύρισε η ΑΕΚ καθώς προκρίθηκε στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας σε διάστημα 1,5 έτους, δεν είναι δα και απολογισμός τον οποίο η διαδικασία πέψης του αντιπάλου αντέχει, όταν είχε συνηθίσει (και αυτό είναι αλήθεια!) να αντικρίζει απέναντι του μια ομάδα της φάπας, παραδομένη στη διοικητική ανυπαρξία της, απροστάτευτη εντός και εκτός των τειχών της, με ποδοσφαιριστές απλήρωτους ή άλλους που δεν άξιζαν να φορούν τη φανέλα της. Τα πράγματα έχουν αλλάξει ακριβώς επειδή η Ένωση επέστρεψε στην κανονικότητά της κι όχι επειδή εφηύρε καμιά δεκαριά Σιδηρόπουλους σε ρόλους Ποντίκηδων, Δημητρόπουλων και πολλών άλλων «πιστολέρο» της ελληνικής «παρα-διαιτησίας», για να πατήσει στα πόδια της.

Τίποτα δεν έχει εξ αρχής δικό της, ούτε κάτι προσπαθεί να καρπωθεί από αυτά που δεν της ανήκουν. Ναι, πήρε το πέτσινο πέναλτι με τη Λαμία, όμως δεν της δόθηκαν δύο κραυγαλέες ανατροπές απέναντι στον Απόλλωνα και ακόμα ένα (δύσκολο να το δεις, όμως ήταν) κόντρα στην ΑΕΛ. Σιώπησε ακριβώς επειδή θεωρεί ότι και στις τρεις περιπτώσεις, τα λάθη έγιναν στο πλαίσιο της ανθρώπινης αμφιβολίας ή εξαπάτησης από την ταχύτητα κάθε φάσης. Αν τα βάλεις κάτω, είναι (4-2) δύο χαμένοι βαθμοί. Σήμερα θα μπορούσε να φωνάζει ότι είναι αυτοί που της στερούν το να βρίσκεται στο -1 και όχι στο -3 από την κορυφή. Όμως δεν το κάνει.

Αυτό που η ΑΕΚ ζητεί εδώ και χρόνια, είναι αυτό που συμβαίνει φέτος, εξ ου και η ύπαρξη ενός μαραθωνίου με διαιτητικά λάθη για όλους, αλλά και αγωνιώδους εξέλιξης. Δεν επιθυμεί ούτε επιδιώκει την εύνοια του Σιδηρόπουλου στο «Γ. Καραϊσκάκης» η Ένωση, οι όψιμοι καρεκλοκένταυροι «επικοινωνιολόγοι» εκτός από θρασείς και απαίδευτοι, έχουν και άγνοια του ποδοσφαιρικού παρελθόντος. Ζουν σε παράλληλο σύμπαν. Δυστυχώς και εντός του χώρου αυτού ο οποίος παραμένει πρόσφορο έδαφος για τέτοιες περσόνες. Δεν θέλει εύνοια ο οργανισμός ΑΕΚ κύριοι. Θέλει την τήρηση του 50-50 Κι αν δικαίως ηττηθεί, έχει την αυτογνωσία να το παραδεχθεί, όπως επίσης την ευθιξία και το στομάχι να το αποδεχθεί.