Δώσε μου χρόνια να μου τα παίρνει η ΑΕΚ
Οι αναλύσεις είναι περιττές σε ματς που κρίνονται στη λεπτομέρεια και ειδικά από τη στιγμή που η ομάδα κερδίζει, δεν χρειάζεται να μπει κανείς στη διαδικασία της κριτικής, πέραν των ανθρώπων που βρίσκονται στην ομάδα και του Σωτήρη Μανωλόπουλο, ο οποίος… Θεέ μου, κόντευε να πάθει εγκεφαλικό.
Το ίδιο κι εμείς φυσικά που παρακολουθούσουμε την αναμέτρηση μαζί με τον κόσμο. Οι παλμοί 800 και μια επιθυμία να μπούμε εμείς μέσα, αν μπορούσαμε, για να «τελειώσουμε» το ματς. Να πάρουμε εμείς αυτή τη ριμαδιασμένη απόφαση για το αν ήταν φάουλ του Λαρεντζάκη στο τέλος και να γινόταν να τρέξουμε το χρονόμετρο στην παράταση για να τελειώσει το μαρτύριο.
Το πιο γλυκό μαρτύριο που μας επεφύλλασσε η Βασίλισσα, μετά από εκείνο το παρόμοιο… Το τελευταίο που θυμάμαι, τόσο δυνατό και τόσο κρίσιμο παράλληλα. Τότε στα Τρίκαλα, στο μπαράζ ανόδου, κόντρα στον Ηρακλή! Τι θυμήθηκα κι εγώ τώρα…
Πόσα χρόνια από τη ζωή μας έχουμε χάσει σε τέτοια ματς; Και πόσα παραπάνω παρακαλάμε να έχουμε και να της τα χαρίζουμε.
Σε ευχαρστώ για όσα μου ‘χεις χαρίσει…
ΥΓ Γκριν θα μας τρελάνεις;;;;
ΥΓ1 Ό, τι καλύτερο έχει να επιδείξει η Βασίλισσα στο ευρωπαϊκό μπάσκετ είναι ο απίστευτος και άψογος κόσμος της! Χάζεψε όλη η Βενετία!
