Καλύτερα να χάσεις αύριο, παρά να χάνεις συνέχεια

Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου στέλνει στον psyxiatRo τον Γιάκομπ Γιόχανσον και την Τουλούζ και τάσσεται υπέρ της λογικής της ΑΕΚ να μην εισέρχεται στη λογική ξεπουλήματος. Αρκεί να επιμείνει ως το τέλος για όσα θέλει να πάρει. Η υπόθεση πάντως δεν έχει τελειώσει.

* Το «θα σου πάρω τον παίκτη κοψοχρονιά επειδή θα τον χάσεις ως ελεύθερο τον Ιανουάριο», εμπεριέρχει μέσα του και κάμποσο «νταβατζιλίκι». Όπως έκρυβε αμετροέπεια η στάση του Ντίντακ Βιλά να τα «μουντζώσει» όλα πίσω του για να παίξει σε άλλη ομάδα, επειδή «έτσι μου κάπνισε και δεν αναγνωρίζω αυτό που έχω υπογράψει». Όχι φίλε μου… Την υπογραφή σου στην ΑΕΚ θα την τιμάς. Με το άλλο, κάνε ότι θέλεις.

* Σήμερα ο Ντίντακ αντιλαμβάνεται ότι η «Ένωση» του έχει βάλει τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι. Και στέλνει άρον άρον τους εκπροσώπους του μήπως και του φέρουν πίσω κάποιον διακανονισμό. Αντιθέτως ο ατζέντης του Γιόχανσον, σκληρό καρύδι όπως πολλάκις σας έχω ενημερώσει, εξακολουθεί να το πηγαίνει επιθετικά το γράμμα. Το μήνυμά του είναι «δώστε τον με όσα σας προσφέρουν, για να μην τον χάσετε χωρίς ευρώ τον Ιανουάριο».

* Σαφώς και το επιχείρημά του έχει λογική. Πατάει στο αδύνατο σημείο της ΑΕΚ που τόσο πολύ καθυστέρησε στο να «κλειδώσει» μια νέα συμφωνία με τον Γιόχανσον όταν όλα ήταν πιο εύκολα. Που να μην είχε δηλαδή τεχνικό διευθυντή από την ίδια χώρα ο οποίος μάλιστα διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στο να χριστεί ο Γιάκομπ διεθνής. Ασφαλώς την καθιέρωσή του στη Σουηδία, την κέρδισε με το σπαθί του.

* Στο ποδόσφαιρο πολλά έχουν πάψει να λειτουργούν βάσει του ηθικού και του τίμιου. Αλλά όταν σε πηγαίνουν εκβιαστικά, οφείλεις και να αντιδράς. Εφόσον θέλεις να σε αντιμετωπίζουν ως club ευρωπαϊκών προτύπων και προδιαγραφών, πρέπει και να το «μοστράρεις» σωστά προς τα έξω. «Δεν ξεπουλάμε κύριε, δεν δεχόμαστε εκβιαστικά διλήμματα. Θέλουμε ο παίκτης να μείνει εδώ». Σε αυτό το θέμα, η ΑΕΚ απαντά όπως αρμόζει στο προφίλ της: Δυναμικά. Διότι είναι προτιμότερο να χάσεις κάτι αύριο, από το να χάνεις με τον ίδιο τρόπο συνέχεια.

* Αν στο φινάλε ο Γιόχανσον δεν επιθυμεί να επεκτείνει τη συνεργασία του με την Ένωση, αν έχει αποφασίσει τη φυγή του ανεξαρτήτως της οικονομικής πρότασης που θα του κατατεθεί, ας μείνει μαζί μας για όλη τη σεζόν. Άλλωστε ο ίδιος δεν διαλαλεί σε κάθε ευκαιρία ότι «είμαι πολύ χαρούμενος εδώ;». Ζάχαρη και μέλι όλα λοιπόν, παραμένει, συνεχίζει και δίνει ότι έχει σε κάθε περίπτωση, διότι έρχεται κι ένα καλοκαίρι που ίσως τον βρει στο Μουντιάλ. Δεν τον παίρνει και πολύ να χαλαρώσει. Ούτε να γίνει αίφνης αναπληρωματικός.

* Υπάρχει και το άλλο. Το επάγγελμα του ατζέντη δεν επινοήθηκε για να κάνει δύσκολη την κάθε ημέρα του πελάτη του. Ούτε για να καθορίζει τα θέλω και τη ζωή του ποδοσφαιριστή. Είναι εκεί για να του βρίσκει καλά deals. Και από τη στιγμή που η ΑΕΚ τον καλεί να έλθει στην Αθήνα και να ακούσει την πρότασή της για επέκταση, τότε οφείλει να το κάνει. Μεγάλοι παίκτες στον κόσμο άλλαξαν εκπροσώπους όταν το «επιβάλλομαι» ξεπέρασε το «συνεργάζομαι». Ας το έχει κι αυτό στο μυαλό του ο Γιάκομπ.

* Ολοκληρώνοντας τις σκέψεις μου, θα πω ότι η ιστορία με την Τουλούζ δεν έχει τελειώσει κι ας παρουσιάζεται ως ναυαγισμένη. Κι αν η ΑΕΚ «λυγίσει» σε μια πρόταση 2-2,2 εκατ. ευρώ όταν έχει βροντοφωνάξει ότι ζητά ακατέβατα τα 3 εκατ., τότε θα αποδειχθεί ανακόλουθη. Αυτό που έως σήμερα πράττει είναι το απολύτως σωστό. Διότι αύριο θα έρθει ο επόμενος Γιόχανσον, θα παίξει δύο σεζόν και θα φύγει έχοντας ικανοποιηθεί μόνο το δικό του κομμάτι. Ο ένας βοήθησε τον άλλον, κερδισμένοι λοιπόν πρέπει να βγουν και οι δύο.