PsyxiatRos με σημειώσεις, αναγνωρίσεις και…

Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου σας υποδέχεται στον PsyxiatRo με κατά πρόσωπο και θέση κρίσεις, ενστάσεις, παραδοχές και αντιρρήσεις.

Με «χτυπήματα» θα επικοινωνήσουμε σήμερα μέσα από την κλινική των PsyxiatRon. Πάνω σε συγκεκριμένα θέματα και πρόσωπα που σηκώνουν κουβέντα. Πάμε λοιπόν:

* Ο Αϊντάρεβιτς είναι αργός. Μπορώ να πω ότι βαρέθηκα να το ακούω. Δεν μας συστήθηκε άλλωστε ποτέ ως γρήγορος. Υπάρχουν κι άλλα πράγματα που πρέπει να βλέπουμε. Όπως επίσης δεν είναι αλήθεια ότι καθυστερεί το παιχνίδι. Δεν είναι αυτός που πρέπει να κάνει τα τρεξίματα. Την πάσα του θέλουμε. Και το σωστό κράτημα της μπάλας που σε πολλές περιπτώσεις, είναι επίσης απαιτητό. Στο Κίελτσε ήταν εξαιρετικός. Και είναι παίκτης που θα βοηθήσει πολύ.

* Η μεσαία γραμμή είναι ομολογουμένως περιορισμένη δημιουργικά όταν επιλέγεται το δίδυμο Γιόχανσον – Σιμόες και ο Μάνταλος τοποθετείται στην πτέρυγα. Η μπάλα σπανίως προωθείται κάθετα, όμως όταν θέλεις να «μαγκώσεις» έναν αντίπαλο, όπως εν προκειμένω πρέπει να συμβεί την ερχόμενη Τρίτη κόντρα στην ΤΣΣΚΑ, τα δύο συγκεκριμένα 6αρια είναι απαραίτητα. Κάτι θυσιάζεις, κάτι κερδίζεις, ανάλογα με το ρόστερ που έχεις κι αυτό που θέλεις να πάρεις από κάθε ματς ξεχωριστά. Και χθες ήταν απλώς μια δοκιμή.

* Ο Τρίστασον είναι ένας ποδοσφαιριστής «ρομποτικής» αγωνιστικής πιστοποίησης. Απόλυτα σωστός τακτικά, με καλά πόδια, εύστοχες μεταβιβάσεις και σέντρες, δυνατά σουτ, πολλά τρεξίματα, ικανότητα στα στημένα. Βόρειος με μία λέξη. Δεν είναι φαντεζί εξτρέμ της γραμμής, μην περιμένετε κορδελάκια και φιοριτούρες, βλέπω δυσκολία στο ένας εναντίον ενός, του λείπει η ατομική ενέργεια.

* Στις πτέρυγες υπάρχει (συνολικά) περισσότερη ποιότητα από πέρυσι. Αρκεί να έχει το μυαλό του συγκεντρωμένο και ο Πατίτο ώστε να μπει για τα καλά στην εξίσωση. Μπορεί να προσφέρει πράγματα όταν έχει κέφι. Το θέμα είναι να μη το βρίσκει στη χάση και στη φέξη. Να αποκτήσει σοβαρότητα και διάρκεια. Όχι «κουκουρούκου» στο ένα ματς και πολλά υποσχόμενος στο άλλο.

* Πιστεύω πάντως ότι σε κάθε περίπτωση, η ομάδα χρειάζεται επιπλέον έναν «επιπεδάτο» εξτρέμ. Έναν παίκτη που θα έχει την ατομική ενέργεια, αυτόν που θα είναι ικανός να ξεκλειδώνει άμυνες. Από τη στιγμή που ο Κλωναρίδης λογίζεται ως 2^ος επιθετικός, υφίστανται τρεις. Ο Χριστοδουλόπουλος, ο Πατίτο και ο Τρίστασον. Ο Μάνταλος χρησιμοποιείται αριστερά αλλά εξτρέμ δεν είναι. Ούτε θα παίξει ως τέτοιος ποτέ, άλλωστε το έχει πει και ο ίδιος ότι η ταχύτητα και η έκρηξη δεν είναι τα καλά στοιχεία του.

* Ας είναι έτσι σε κάθε ματς ο Λάζαρος και πάνω από όλα υγιής, διότι πέρυσι ταλαιπωρήθηκε με τα μυϊκά. Ορεξάτος, απρόβλεπτος, αποτελεσματικός, με εμπνεύσεις. Κανονικός ακραίος πλέον, ώριμος και αρχηγικός μέσα στο παιχνίδι. Ένα κλικ πάνω από όλους τη δεδομένη χρονική στιγμή.

* Ο Λιβάια, είχε ομολογουμένως ένα κακό 45λεπτο. Και αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι διαφέρει σε αρκετά πράγματα από τον Αραούχο. Αναλογιστείτε όμως πόσες φορές έφτασε η μπάλα στα πόδια από το σχεδόν μηδενικό παιχνίδι του κεντρικού άξονα στον αγώνα με τη Γάνδη. Ελάχιστες. Αυτά που μας έδειξε στο Κίελτσε είναι στοιχεία εξαιρετικού ποδοσφαιριστή. Σαφώς πρέπει να τα δούμε και στους αγώνες.

* Ασφαλώς επίσης, η ΑΕΚ θα χρειαστεί επιπλέον έναν επιθετικό, έναν κλασικό finisher. Από τη στιγμή που η ίδια η ομάδα παραδέχεται ότι αν βρεθεί φόρμουλα για τον Αραούχο, τότε θα προχωρήσει το θέμα του, από τη στιγμή που επικοινωνεί ότι είναι μια ανεξάρτητη περίπτωση, δεν καταλαβαίνω το λόγο να μην αποκτηθεί άλλος φορ στην περίπτωση που η υπόθεση του Αργεντινού ναυαγήσει οριστικά. Μου μοιάζει με ανακολουθία. Θα είναι σαν να φάσκουμε και να αντιφάσκουμε…

* Ο Αλμέιδα είναι ένα σχολείο για τον Γιακουμάκη. Θα μάθει πολλά δίπλα στον Ούγκο και σε κάποια χρονικά διαστήματα, οι δυο μαζί θα ασκήσουν μεγάλη πίεση και θα δημιουργήσουν πολλούς μπελάδες στα αντίπαλα στόπερ. Εύχομαι να παραμείνει γερός ο Ούγκο, μακριά από μυϊκά θέματα. Και να παίρνουμε από αυτόν έστω ποιοτικά 30-45λεπτα και να συμβαίνει με συχνότητα.

* Καλή αντάμωση στον επόμενο PsyxiatRo.