Τη φετινή ΑΕΚ, δεν θέλω να τη θυμάμαι

Από το πρώτο ματς της διαδικασίας, φρόντισε να γίνει το φαβορί για την πρώτη θέση με εκείνη τη νίκη στην Τούμπα. Έκτοτε, ασχέτως με το τι μεσολάβησε στον αγώνα με το κουτάκι της μπύρας, η ΑΕΚ μόνη της φρόντισε να αποτινάξει από το πάνω της το “ζυγό” που της φόρεσε αυτή η απαίτηση. Ακριβώς επειδή δεν είναι ικανή να διαχειριστεί τέτοιες ιστορίες.

Το παράπονο του κόσμου, περισσότερο εκείνων που εκφράζουν την ενόχληση για αυτή την κατάσταση που τους έχει κουράσει σε βάθος δεκαετιών πια, το αντιλαμβάνομαι. Το σέβομαι, το δέχομαι. Και η αλήθεια είναι ότι εικόνα της ομάδας δεν τους βοηθά να χαρούν λίγο, να νιώσουν όμορφα, να τσιμπηθούν στην ιδέα ότι κάτι ευχάριστο βλέπουν, ασχέτως από τα αποτελέσματα. Η ομάδα παίζει άθλια στα τελευταία παιχνίδια, αυτό που παρουσιάζει είναι αντιποδοσφαιρικό. Καμία αντίρρηση.

Ευθύνεται ο προπονητής, ο τρίτος θυμίζω μέσα στη σεζόν και ο μοναδικός που τουλάχιστον κατάφερε να κάνει κάποια πράγματα ορθολογικά τα οποία κράτησαν την ομάδα σε μια σφαίρα ενδιαφέροντος ως το τέλος; Ασφαλώς και έχει ένα μερίδιο ο Χιμένεθ. Σίγουρα όμως το μικρότερο όλων. Απλούστατα επειδή τόσο χοντρές ανορθογραφίες έξι μηνών είναι αδύνατο να μετατραπούν σε τελειότητα μεσούσης της αγωνιστικής περιόδου παρά τις προσπάθειες που έγιναν με κάποιες ενέσεις ποιότητας.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΕΔΩ