Νικολαΐδης στο AEK1924.gr: «Θα ήθελα πολύ να μείνω και του χρόνου στην ΑΕΚ!»

Ο Χρήστος Νικολαΐδης ήρθε το περασμένο Γενάρη στην ομάδα, χωρίς να το σκεφτεί δεύτερη φορά, συμφώνησε και έκλεισε στην ΑΕΚ φεύγοντας απ’ τον Φίλιππο Βέροιας που είχε πάει το καλοκαίρι, κατηφορίζοντας προς την Αθήνα για λογαριασμό της Ένωσης. Ο Έλληνας εξτρέμ μπορεί να είχε παίξει για αρκετά χρόνια στην ομάδα του ΠΑΟΚ, αλλά η ΑΕΚ είναι αυτή που τον κέρδισε αμέσως, θέλοντας να ζήσει κι’ αυτός το οικογενειακό κλίμα της ομάδας, αλλά και τους θερμούς οπαδούς της στις εξέδρες που όπως τόνισε, δεν είχε ξαναζήσει πουθενά αλλού. Ο Χρήστος Νικολαΐδης μίλησε στο AEK1924.grκαι στον Κώστα Κοσικίδη, δίνοντας μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, μιλώντας για όλους και για όλα.

-Διανύεις την πρώτη σου μισή σεζόν στην ΑΕΚ, είναι τα πράγματα όπως τα περίμενες;

Απ’ την πρώτη στιγμή που ήρθα στην ομάδα, συνάντησα ένα οικογενειακό κλίμα, πολύ καλές προπονήσεις, πολύ φιλικά τα παιδιά με υποδέχτηκαν πολύ καλά στα αποδυτήρια. Βέβαια με τους περισσότερους γνωριζόμουν απ’ τα προηγούμενα χρόνια μέσα απ’ τα γήπεδα, παίζοντας μεγάλο ρόλο στο να με υποδεχτούν καλύτερα, αλλά κατά βάση τα πράγματα είναι όπως τα περίμενα και πριν, γι’ αυτό και έκανα αυτήν την επιλογή να έρθω στην ΑΕΚ.

-Τι ήταν αυτό που σε έκανε να επιλέξεις την ΑΕΚ, από κάποια άλλη ομάδα;

Πρώτα απ’ όλα επειδή είναι η ΑΕΚ, ένας μεγάλος σύλλογος, ένας υγιές σύλλογος που το έχει δείξει το τελευταίο χρόνο σε μεγάλο βαθμό ότι κάνει μεγάλη προσπάθεια για τα παιδιά και βρίσκεται δίπλα τους. Αυτό βέβαια έχει την ανταμοιβή απ’ τον κόσμο που είναι δίπλα στην ομάδα, με αποτέλεσμα να προσπαθούμε όλοι για το καλό του σωματείου. Απ’ την άλλη ένα ακόμα θετικό που με έκανε να έρθω είναι ότι έχει τέσσερις-πέντε έμπειρους παίκτες που μπορείς δίπλα τους να μάθεις περισσότερα πράγματα και να βελτιωθείς, πέραν απ’ το τεχνικό επιτελείο.

-Βλέπεις διαφορές μεταξύ των ομάδων που έχεις αγωνιστεί σε σύγκριση με την ΑΕΚ;

Επειδή έχω αγωνιστεί και στον ΠΑΟΚ, πολλά πράγματα τα έχω ξαναζήσει, αλλά δεν έχω ζήσει σε τέτοιο βαθμό το να είναι τόσο κοντά ο κόσμος στην ομάδα και να προσπαθεί να είναι σε κάθε παιχνίδι μαζί σου και το γκολ που θα βάλεις και το σουτ που θα χάσεις, να είναι εκεί δίπλα και να σε στηρίζει όσο τίποτε άλλο.

-Νιώθετε κάποια πίεση απ’ τον κόσμο της ομάδας;

Νομίζω όλοι νιώθουμε κάποια πίεση, ειδικά όταν παίζεις μπροστά σε κόσμο και θέλεις να δείξεις αλλά και να τον ευχαριστήσεις που είναι εκεί δίπλα σου και φωνάζει για να σε υποστηρίξει. Νομίζω ο καθένας έχει κάποιο χρέος απέναντι στον κόσμο. Παρόλα αυτά στην ΑΕΚ λειτουργεί πολύ θετικότερα απ’ όσο περίμενα και μας βοηθάει αυτό μέσα στα παιχνίδια και βγαίνει καλύτερα.

-Βρισκόμαστε την τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος, παίζουμε με τον ΠΑΟΚ την άλλη εβδομάδα, δύσκολο παιχνίδι, αλλά κρίνεται έως ένα βαθμό και ο στόχος της ομάδας παρότι βρίσκεται η Ένωση ένα βήμα πιο κοντά απ’ τις άλλες ομάδες. Πως βλέπεις τα πράγματα;

Όλα είναι θέμα προετοιμασίας και στόχων των ομάδων, νομίζω ότι προετοιμαζόμαστε κατάλληλα εμείς οι παίκτες με τον προπονητή μας. Μας βοηθάει, αλλά σίγουρα θα είναι ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι που θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό στις λεπτομέρειες. Ο ΠΑΟΚ βέβαια θα έχει το αβαντάζ της έδρας, αφού θα έχει τον κόσμο δίπλα του. Απ’ την άλλη όμως εμείς δεν χάνουμε τις ελπίδες μας και θα πάμε για να δώσουμε το 100%, ώστε να διεκδικήσουμε μέχρι τέλος την θέση μας στα πλέι οφ.

-Ο τωρινός στόχος της ΑΕΚ είναι η είσοδος στα πλει οφ, είστε ένα βήμα πριν το πετύχετε, μετά ποιος θα είναι ο στόχος; Θα είναι το πρωτάθλημα;

Φυσικά, ο κάθε παίκτης έχει στόχο το πρωτάθλημα, εγώ προσωπικά δεν έχω ξαναζήσει κάποια εμπειρία μέσα σε πλέι οφ τελικής φάσης, για εμένα είναι ένα παραπάνω κίνητρο στο να περάσουμε στα πλέι οφ και να διεκδικήσουμε ακόμα και τον τίτλο. Εγώ μιλάω και προσωπικά, αλλά μιλάω και ομαδικά για όλη την ομάδα. Τώρα, απ’ εκεί και πέρα το τι στόχους είχε θέσει η διοίκηση και με το τι στόχους έχει η ομάδα και ο κάθε ένας ατομικά, είναι εντελώς γενικό. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι θα μπούμε στα πλέι οφ και θα τα δώσουμε όλα στο να διεκδικήσουμε ακόμα και τον τίτλο.

-Προσωπικός σου στόχος;

Είμαι 24 χρονών και θέλω να αρπάξω όποια ευκαιρία μου παρουσιαστεί στο μέλλον, πόσο μάλλον αν καταφέρω μέσα απ’ την ΑΕΚ και βρεθεί κάποια ευκαιρία για το εξωτερικό, θα ήθελα πολύ να την αρπάξω. Απ’ εκεί και πέρα εγώ κοιτάω στο άμεσο μέλλον να είμαι στην ΑΕΚ και να στηρίζω την ομάδα και να την βοηθάω να πετύχει τους στόχους της.

-Η επόμενη χρονιά που θα σε βρει ή που θες να σε βρει; Έχετε μιλήσει με την ΑΕΚ;

Όχι δεν έχουμε μιλήσει ακόμα με την ΑΕΚ, ούτε έχουμε συμφωνήσει σε κάτι, αλλά θα ήθελα πολύ να μείνω και του χρόνου στην ομάδα και μακάρι να πάνε όλα καλά και να συνεχίσω και για πολλά χρόνια ακόμα στην ομάδα. Θα το ήθελα πολύ!

-Η ΑΕΚ την φετινή χρονιά ήταν μια νέα ομάδα, με μόνο δυο «παλιούς» (Διονύσης Γεωργιάδης και Παναγιώτης Νικολαΐδης), αλλά γρήγορα έγιναν όλοι τους μεταξύ τους ομάδα και έκαναν μια αξιοθαύμαστη πορεία. Που πιστεύεις ότι οφείλεται αυτό;

Δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη από που προήλθε γιατί τα προβλήματα δεν τα έζησα εγώ απ’ την αρχή, εγώ ήρθα σε ένα κλίμα υγιέστατο, αλλά αυτό που έχω να πω είναι ότι η ομάδα καμιά φορά δεν μπορεί να την κάνει ούτε ο προπονητής, ούτε η διοίκηση ούτε κανένας, η ομάδα γίνεται από μόνη της, τα ταξίδια δένουν την ομάδα, η προπόνηση δένει την ομάδα, ακόμα και ο καφές που θα πας θα δέσει την ομάδα, κι’ έτσι φάνηκε ότι λειτούργησε κι’ αυτό με όλα τα παιδιά που ήρθανε, ανταπεξήλθανε και όλο αυτό λειτούργησε υπέρ της ομάδος. Νομίζω ότι μια ομάδα, πρέπει να είναι παρέα, είναι το βασικότερο και το κύριο στοιχείο για να μπορέσουμε μαζί με την στήριξη του κόσμου, να έχουμε τους υψηλότερους στόχους και να φτιάξουμε κάποιες καταστάσεις.

-Που πιστεύεις ότι οφείλεται το αήττητο του πρώτου γύρου εκτός έδρας της ΑΕΚ; Πιστεύεις ότι δεν μας πήγαινε το Καματερό;

Όταν κάνεις προπονήσεις σε ένα γήπεδο είναι σίγουρο ότι δεν σου παίρνει χρόνο να προσαρμοστείς και να νιώθεις πιο άνετα στο δικό σου γήπεδο. Απ’ εκεί και πέρα όταν έρχεσαι σε έναν ξένο χώρο αν και έχεις τον δικό σου κόσμο δίπλα, στο αγωνιστικό κομμάτι το χάνεις, γιατί δεν έχεις δουλέψει μέσα σε αυτό το γήπεδο, είναι πολύ πιο δύσκολο, όσο περίεργο κι αν ακούγεται να ανταπεξέλθεις στις συνθήκες, πόσο μάλλον όταν το γήπεδο είχε θέματα στο δάπεδο λόγω παλαιότητας και ολισθηρότητας. Όπως επίσης, το ότι ήταν παρκέ και όχι τάραφλεξ, όλα αυτά παίζουν τον δικό τους ρόλο.

-Το νέο γήπεδο στο «Γ. Κασιμάτης» πως το βλέπεις;

Έκανε μια τεράστια επένδυση η διοίκηση και μας βοήθησε αγωνιστικά αυτή η εξέλιξη. Πλέον έχουμε το δικό μας γήπεδο κάτι που μας αλλάζει επίπεδο, γιατί είναι διαφορετικό να έχεις την δική σου έδρα και να ξέρεις ότι θα έρθει ο κόσμος στον δικό σου σπίτι και θα σε στηρίξει, είναι ένα είδος ψυχολογικής ασφάλειας θα έλεγα.

-Έχετε διαπιστώσει δηλαδή τις διαφορές που υπάρχουν;

Σίγουρα, νομίζω φάνηκε και με τον Δούκα, μπήκαμε στο γήπεδο που κάναμε προπόνηση και τα δώσαμε όλα, δείχνοντας σε όλους τι δουλειά κάναμε.

-Πιστεύεις ότι θα παίξει ρόλο αυτό στα πλέι οφ;

Βέβαια θα παίξει ρόλο, αλλά όταν είσαι επαγγελματίας θα πρέπει να κλείνεις τα αυτιά σου, να κλείνεις τα μάτια σου, να είσαι προσηλωμένος στους στόχους σου, να έχεις ομαδικότητα και να πας να …δαγκώσεις το παιχνίδι.

-Πέρυσι η διοίκηση είχε πολλά οικονομικά προβλήματα, φέτος σε αυτούς τους πρώτους σου μήνες, έχεις μείνει ικανοποιημένος απ’ την ομάδα σε αυτά που είχατε συμφωνήσει;

Προσωπικά θα μιλήσω, ότι εκτός απ’ αυτά που είχαμε συμφωνήσει η ομάδα ήταν δίπλα σαν οικογένεια και οτιδήποτε και να ζητήσαμε προσπάθησε να μας ικανοποιήσει. Και εντάξει όταν ένας άνθρωπος σε νεαρή ηλικία έρχεται να κάνει μια καινούργια ζωή, χωρίς κάποιο background, προφανώς και θα χρειαστεί κάποια στήριξη. Η ομάδα με στήριξε απ’ την πρώτη στιγμή και ένιωσα σαν να είναι η οικογένεια μου και ότι ζήτησα το είχα. Δεν έχω άποψη όπως είναι λογικό για τα περυσινά προβλήματα, αλλά στο παρόν που ζω όλα είναι μια χαρά και πιστεύω θα συνεχίσει να είναι και στο μέλλον.

-Πως βλέπεις το εφετινό πρωτάθλημα;

Απ’ την αρχή φαινόταν ότι θα γινόταν ένα καλό πρωτάθλημα. Απ’ το πρώτο εξάμηνο που βρισκόμουν στην Βέροια, έβλεπα ότι θα γινόταν ένα πάρα πολύ δύσκολο πρωτάθλημα, ήταν πάρα πολύ δυνατές όλες οι ομάδες και είχαν φανεί απ’ την αρχή οι δυσκολίες που θα υπάρξουν για την πρώτη τετράδα και ότι σίγουρα μια απ’ τις δυνατές ομάδες θα έμενε εκτός πλέι οφ. Κάτι που το βλέπουμε να γίνεται, αφού βρισκόμαστε μια αγωνιστική πριν το τέλος του πρωταθλήματος και καμία ομάδα δεν έχει εξασφαλίσει μέχρι στιγμής την θέση της για τα πλέι οφ.

-Ο ΔΙΚΕΑΣ έχει αποκτήσει μια μεγάλη διαφορά απ’ την ΑΕΚ που είναι 2^η αυτήν την στιγμή, βλέπεις να υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στις δυο ομάδες; Θα μπορέσει να τον κοντράρει η ΑΕΚ;

Σίγουρα παίζει ρόλο το ότι είχε ένα κορμό και απλά, πρόσθεσε κάποιους έμπειρους παίκτες και βοήθησαν στο να επετεύχθη ο στόχος τους, χωρίς βέβαια να προκαταβάλουμε κάτι, απ’ εκεί και πέρα είμαστε μια ομάδα νέα και προσπαθήσαμε και στο δεύτερο γύρο, να ανακάμψουμε την δική τους πορεία. Βέβαια, αυτό δεν μας βγήκε πιθανόν λόγω εμπειρίας ή ότι δεν ήμασταν τόσο δεμένοι ή ακόμα και τα γηπεδικά προβλήματα που μας ταλαιπωρούσαν. Παρόλα αυτά, χάσαμε το παιχνίδι μέσα απ’ τα χέρια μας και δεν νομίζω ότι υπάρχουν μεγάλες διαφορές, ατομικά και συνολικά στις δυο ομάδες.

-Η συνεργασία σου με τον Κώστα Τούτση;

Νομίζω ότι η συνεργασία μας σε αυτούς τους τέσσερις-πέντε μήνες που βρίσκομαι στην ομάδα, είναι άψογη ο κύριος Κώστας βέβαια με ήξερε απ’ τα ηλικιακά σαν παίκτη και ήξερε ότι παίζω με τα δυο χέρια και μπορεί να ήμουν και μια λύση για τις δυο θέσεις στα εξτρέμ. Τώρα, απ’ εκεί και πέρα μας βοηθάει στις προπονήσεις, είναι δίπλα μας, θα μας διορθώσει τα λάθη μας. Το θετικό για μένα ήταν ότι μου έδειξε εμπιστοσύνη απ’ το πρώτο παιχνίδι, όπως φάνηκε και με τον Διομήδη που αγωνίστηκα σχεδόν σε όλο το ματς.

-Όπως είπες και ‘συ σε έχουμε δει ότι παίζεις το ίδιο καλά και δεξιά και αριστερά, χρησιμοποιώντας και τα δυο χέρια αν και σπάνιο για αθλητή. Εσύ που πιστεύεις ότι μπορείς να προσφέρεις περισσότερο;

(Σκέφτεται και γελάει…) Πλέον έχει γίνει το ίδιο για μένα, τα προηγούμενα πέντε με έξι χρόνια δούλευα μόνο με το αριστερό, οι προπονητές μου δεν με άφηναν  το δεξί να το δουλεύω, για καλό λόγο δεν με άφηναν για να φτάσει στο ίδιο σημείο το αριστερό μου χέρι όπως το δεξί. Δυστυχώς δεξιά στα ηλικιακά είχα τον αδερφό μου μπροστά, τον οποίο δεν μπορούσα να τον ξεπεράσω γιατί είναι ένας απ’ τους καλύτερους εξτρέμ αυτήν την στιγμή στην Ελλάδα, οπότε αυτήν την στιγμή έχω βρεθεί σε μια ομάδα, που μου δίνεται η ευκαιρία να παίξω και με τα δυο χέρια, είναι η πρώτη μου χρονιά που παίζω με τα δυο χέρια. Όποτε θεωρώ ότι μπορώ να αγωνιστώ το ίδιο καλά και στις δυο πλευρές.

-Πως ασχολήθηκες με το χάντμπολ;

Η αλήθεια είναι ότι μικρός δοκίμασα πάρα πολλά αθλήματα. Δοκίμασα Ταε Κβο Ντο, δοκίμασα στίβο –έφτασα  να κάνω πρωταθλητισμό-, μετά ξεκίνησα με το μπάσκετ και το ποδόσφαιρο, αλλά όλα αυτά τα έκανα παράλληλα και δεν με γέμιζε κάτι. Όταν ξεκίνησα το χάντμπολ, είδα ότι είναι κάτι το διαφορετικό και μαζί με τον αδερφό μου είδαμε ότι μας αρέσει οπότε και στα 13 αποφασίσαμε να μπούμε στο χώρο, κάνοντας άμεσα την διαφορά με αποτέλεσμα να φτάσουμε και να παίξουμε αντρικό Α2 απ’ τα 14.

-Ένα μήνυμα που θα ήθελες να στείλεις στα νέα παιδιά, για το άθλημα; Γιατί ως γνωστόν δεν είναι και τόσο διαδεδομένο στην Ελλάδα και δύσκολα βλέπουμε νέα παιδιά να παίζουν χάντμπολ.

Δεν θα ήθελα να πω κάτι στα νέα παιδιά, αλλά στους γονείς να μην αποτρέπουν ποτέ την γνώμη των παιδιών και να τα αφήνουν να πηγαίνουν στα γήπεδα, να βλέπουν τα παιχνίδια, να τα σπρώχνουν πέρα απ’ το χάντμπολ και σε άλλα υποδεέστερα αθλήματα. Και μακάρι να μπορέσουμε κάπου παρακάτω να ξανά γεμίσει ο χώρος του χάντμπολ με παιδιά που θα θέλουν να ασχοληθούν, για να δημιουργηθούν ακόμα περισσότερες ακαδημίες και ηλικιακά πρωταθλήματα. Με την ελπίδα να μπορέσουμε να αναδείξουμε κάποια στιγμή στο ελληνικό πρωτάθλημα ή στο εξωτερικό κάποιον αθλητή, ή να αποκτήσει κάποια Ελληνική ομάδα κάποιον ευρωπαϊκό τίτλο.

-Τέλος, θα ήθελες να στείλεις ένα μήνυμα προς τον κόσμο της ομάδας;

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κόσμο της ομάδας για όλα τα εντός έδρας παιχνίδια που ήταν δίπλα μας και μας στήριξαν και μακάρι να συνεχίσουν να το κάνουν και στα πλέι οφ. Είναι μια μεγάλη στήριξη για εμάς ο κόσμος να μας στηρίζει και στα καλά και στα άσχημα.