Ο εγωισμός να νικήσει τον φόβο

Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά ο Ολυμπιακός έφυγε με σκυμμένο το κεφάλι από το Ολυμπιακό Στάδιο, έχοντας πληγωθεί το γόητρο της ομάδας του Πειραιά και όχι μόνο… Οι ερυθρόλευκοι απέναντι στην ΑΕΚ, μετά το τελικό αποτέλεσμα, έβγαλαν για ακόμα μια χρονιά το γνωστό τους κόμπλεξ και προσπαθώντας να “βάψουν” με την γνωστή προπαγάνδα τους το άσπρο μαύρο,  εμφανίστηκαν αδικημένοι από την διαιτησία αλλά και το όλο κλίμα που διεξήχθη η αναμέτρηση.

Είναι πραγματικά για να γελάει κανείς, όταν όλα αυτά τα χρόνια, σε αντίστοιχες καταστάσεις που βρέθηκαν όλες οι υπόλοιπες ομάδες, αλλά πραγματικά είχαν αδικηθεί με προκλητικές εις βάρος τους διαιτησίες, λάμβαναν τις απαντήσεις με ειρωνεία “να κάνετε επενδύσεις στις ομάδες σας” και φυσικά την δήλωση σταθμό του Σωκράτη Κόκκαλη “Με την διαιτησία ασχολούνται οι μικρές ομάδες”.

Και ξαφνικά, ο Ολυμπιακός έγινε ομαδούλα και άρχισε και αυτός να κλαίει και να οδύρεται από την λήξη της αναμέτρησης και έπειτα. Με γραφικότητες και φαντασίες, δημιουργώντας τον γέλωτα στην υπόλοιπη Ελλάδα. Πραγματικά πόσο ξεφτίλα από δυνάστης του Ελληνικού ποδοσφαίρου να το παίζει… θύμα; Οι εποχές όμως αλλάζουν και όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουν, τόσο το καλύτερο γι’ αυτούς. Την ΑΕΚ όμως δεν την ενδιαφέρει το πρόβλημα του Ολυμπιακού αλλά το δικό της…

Πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία της…

Για την πλευρά της ΑΕΚ, το νέο σερί που έχει ξεκινήσει από την επιστροφή της ομάδας από την περιπέτεια της Γ’, αποτελεί σημαντικό επίτευγμα στο οποίο πρέπει να επενδύσει πάνω και φυσικά να αρχίσει να επιστρέφει πραγματικά στα δικά της στάνταρ σαν σύλλογος. Γιατί η αλήθεια είναι πως η “περιπέτεια” όπως ήταν φυσιολογικό, άφησε και κουσούρια.

Και όταν αναφέρομαι στα δικά της στάνταρ, εννοώ τον τρόπο που επιτέλους πρέπει να αντιμετωπίζει τα ντέρμπι και τα μεγάλα παιχνίδια, αποβάλλοντας επιτέλους τον φόβο και επαναφέροντας ξανά τον τίτλο του φαβορί έναντι των αντιπάλων της. Δεν μπορεί να παίζει εντός έδρας η ΑΕΚ και να μην είναι το φαβορί απέναντι σε αντιπάλους όπως ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός. Και δυστυχώς, μπορεί να ακούγεται περίεργα στο αυτί του ΑΕΚτζή, αλλά είναι μια πραγματικότητα που πρέπει να την αντιμετωπίσει η ομάδα και να τη… νικήσει.

Με δέκα παίκτες και νίκησε ο φόβος

Κατά την διάρκεια της χθεσινής αναμέτρησης, η ΑΕΚ μπήκε από την αρχή με τον τσαμπουκά και το θράσος που έχει μια μεγάλη ομάδα, σαφώς δουλεμένη απέναντι στα μειονεκτήματα του αντιπάλου, έφερε το ματς στα μέτρα της και έριξε τον Ολυμπιακό στο καναβάτσο.

Η παλαιά ΑΕΚ, σε μια τέτοια περίπτωση (με τον Ολυμπιακό στο καναβάτσο) θα οδηγούσε τους ερυθρόλευκους σε ένα παιχνίδι… κυνηγητού με τους οπαδούς τους στο Ρέντη, με τους γνωστούς κορνέδες και φυσικά ο Μπέντο δεν θα πήγαινε στην Τουρκία για τον επαναληπτικό με την Οσμάνλι.

Αντ’ αυτού, η τωρινή ΑΕΚ με τα σημάδια της απουσίας από την μεγάλη κατηγορία, χαραγμένα  στην νοοτροπία της, μπήκε στην διαδικασία να γυρίσει πίσω και να κλειδώσει τη νίκη με 1-0. Και αν κάποιος μπορέσει να τους δικαιολογήσει ως ένα σημείο, με την αποβολή του Μποτία, χάθηκε η όποια δικαιολογία για τους κιτρινόμαυρους. Ο Χιμένεθ φώναζε να πάνε μπροστά, να πιέσουν, αλλά απ’ ότι φάνηκε ο φόβος μην χαθεί η νίκη, τους γύρισε πίσω με το αριθμητικό πλεονέκτημα υπέρ τους.

Δίχως λόγο και χωρίς αιτία, με τους παίκτες του Ολυμπιακού να δέχονται το “δώρο” και με γεμίσματα που φυσικά δεν είχαν κανέναν στόχο να ελπίζουν στο… ηρωικό Χ με δέκα παίκτες. Λίγο τους πίεσε η ΑΕΚ με τρεις φάσεις, από την αποβολή και μετά, και τις τρεις διώξανε κακήν κακώς με τον πανικό στα μάτια τους ζωγραφισμένο. Αλλά και πάλι δεν το εκμεταλλεύτηκε η ΑΕΚ και αυτό πλέον, σιγά σιγά πρέπει να αλλάξει και να αντιμετωπιστεί από τον προπονητή.

Η φετινή χρονιά δεν έχει ολοκληρωθεί, υπάρχουν ακόμα κάποιοι σημαντικότατοι στόχοι για την ιστορία και το αύριο της ομάδας και πρέπει να τους διεκδικήσει. Αλλά από του χρόνου, ο προπονητής που θα αναλάβει να χτίσει την ΑΕΚ που θα κυνηγήσει το πρωτάθλημα, θα πρέπει να επαναφέρει τον τίτλο του φαβορί στην Ένωση, από τα αποδυτήρια μέχρι και το σφύριγμα της λήξης. Είναι καθαρά ψυχολογικό το θέμα αλλά και ποιοτικό.

Θέλω να πιστεύω, πως με αυτή την διοίκηση ο Μανόλο Χιμένεθ θα είναι αυτός που θα αναλάβει το δύσκολο έργο της μετάβασης της νέας ΑΕΚ στο DNA της παλιάς και πιστεύω πως θα τα καταφέρει. Οι τρεις συνεχόμενες νίκες, όπως είπε πολύ σωστά ο Μάνταλος, πρέπει να γίνουν τέσσερις και πέντε και πρέπει εντός αγωνιστικού χώρου να εκμηδενίζονται οι όποιες ενστάσεις για την ανωτερότητα της ομάδας απέναντι σε πραγματικά κακούς αντιπάλους. Και ο Ολυμπιακός την Κυριακή ήταν κακός και χάθηκε μια ευκαιρία για ένα μεγάλο σκορ. Δεν πειράζει, του χρόνου πάλι…

ΥΓ1: Εξαιρετικός ο Αραούχο στην επίθεση και ας μην σκόραρε και πάλι. Οι κινήσεις του, τα τρεξίματα του και φυσικά η ατομική του ποιότητα, είναι αρκετά για να σε κάνουν να επενδύσεις πάνω του.

ΥΓ2: Τι θα έκανε ο κόσμος άραγε αν η διαφορά ήταν μικρότερη από τον Ολυμπιακό; Σχεδόν γεμάτο το Στάδιο, σε μια χρονιά που οι πίκρες είναι ο κανόνας. Επιτέλους ας τον γλυκάνει η ομάδα με μια χρονιά αντάξια της στήριξης του.

ΥΓ3: Φέτος δεν είχε ευχή για να βρεθούμε ξανά στο Κύπελλο από τον συμπαθέστατο κύριο Σάββα. Κρίμα…