Η φλόγα ανάβει ξανά…

Δεν θυμάμαι το τελευταίο ματς που έγινε κάτι τέτοιο, αλλά πραγματικά τι υπέροχο συναίσθημα να βλέπεις την κιτρινόμαυρη φανέλα να παρουσιάζει θέαμα υψηλού επιπέδου και φυσικά επιστρέφοντας στην κανονικότητα της, να “κατασπαράζει” για πλάκα τον αντίπαλο της.

Άραγε αναρωτιούνται εντός της ΠΑΕ τι θέλει ο κόσμος από αυτούς και από την ομάδα του; Δεν είναι δύσκολη απάντηση. Ο κόσμος θέλει ακριβώς την εικόνα της ΑΕΚ απέναντι στον Λεβαδειακό. Ασφυκτική πίεση στον αντίπαλο από το πρώτο λεπτό, σε σημείο “στραγγαλισμού”, συνεχόμενη κίνηση από τους παίκτες με την μπάλα ή χωρίς, συνδυασμούς που να ξεσηκώνουν και φυσικά την μπάλα να καταλήγει στο πλεκτό με ποικίλους τρόπους.

Είναι άπιαστο όνειρο; Είναι παρατραβηγμένο το θέλω του κόσμου; Είναι άδικος που αποδοκιμάζει και απομακρύνεται; Φυσικά και όχι, καθώς αποδείχτηκε με τον πλέον περίτρανο τρόπο, πως όταν γίνονται τα απολύτως αυτονόητα, τότε ο οργανισμός της ΑΕΚ παράγει την συγκεκριμένη εικόνα που έβγαλε στον αγωνιστικό χώρο η ομάδα του Μανόλο Χιμένεθ.

Τι έκανε ο Μελισσανίδης;

Βλέποντας τα λάθη επί λαθών και τις συνεχόμενες γκάφες να καταστρέφουν την ομάδα, δυστυχώς υπό την δική του ανοχή, ο Δημήτρης Μελισσανίδης αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και έκανε δύο σημαντικές κινήσεις (ξέχωρα των υπολοίπων μεταγραφών). Είδε πως η ομάδα πόναγε στον πάγκο και στην “αιχμή του δόρατος” και έφερε ένα ΚΑΝΟΝΙΚΟ προπονητή ΥΨΗΛΟΥ επιπέδου και ένα ΚΑΝΟΝΙΚΟ επιθετικό ΥΨΗΛΟΥ επιπέδου.

Και φυσικά από την απόλυτη απαξίωση του ρόστερ τους προηγούμενους μήνες, ξαφνικά βλέπεις τον… τελειωμένο Βάργκας να σου κάνει παπάδες και να αναρωτιούνται οι ΑΕΚτζήδες πως γίνεται να μην τον ανανεώσεις; Βλέπεις το σούπερ μεσοαμυντικό σου δίδυμο, να σμπαραλιάζει ξανά όποιον περνάει ανάμεσα τους, βλέπεις πως η φαγομάρα και αυτή η αρρωστημένη κατάσταση, να απομακρύνεται επιτέλους από τα Σπάτα.

Αυτό είναι πλέον το ποδόσφαιρο, η μετεξέλιξη του. Δεν είναι πυρηνική φυσική, ούτε η θεωρία της σχετικότητας. Απλά πράγματα, σωστά με έρευνα και αποφασιστικότητα και φυσικά όταν μιλάμε για ένα μέγεθος όπως η ΑΕΚ, και χρήματα.

Ότι πληρώνεις παίρνεις…

Έκανε το ντεμπούτο του ο Αραούχο, δεν είναι είχε προλάβει ούτε 3 προπονήσεις καλά καλά και πολύ απλά δεν χρειάστηκε ούτε χρόνο προσαρμογής ούτε τίποτα. Πέτυχε δύο γκολ, σε έφτασε στο 3-0 και φυσικά σου τελείωσε την πρόκριση. Για να τον φέρει ο Μελισσανίδης και να δώσει το μήνυμα σε όλους τους εμπλεκόμενους στην υπόθεση “ότι θελήσει του το δίνω, φέρτε τον” έσκασε χρήματα και φυσικά του χρόνου θα δώσει (πρώτα ο Θεός να πάει καλά το παλικάρι), το υψηλότερο συμβόλαιο στην νέα εποχή.

Κατάλαβε και ο ίδιος πως οκ, καλές οι έξυπνες μεταγραφές, καλά και τα “λαχεία” που ποντάρεις να σου βγουν, αλλά όταν πας για πρωτάθλημα και λέγεσαι ΑΕΚ, στις βασικές σου θέσεις χρειάζεσαι παίκτες των οποίων η αξία είναι αδιαμφισβήτητη. Έτσι προχώρησε τον Γενάρη η ΑΕΚ και πιστεύω πως πλέον, μετά από όσα ζήσαμε, θα πάει ακόμα καλύτερα το καλοκαίρι.

Βλέποντας αυτά ο κόσμος, μπορεί ξανά να μπει στην διαδικασία να ονειρεύεται και να έρθει κοντά στην ομάδα του. Γιατί ως γνωστόν ο βασικός παράγοντας στις όποιες διαπραγματεύσεις γίνονται, είναι πάντα ο κόσμος. Ένα βίντεο του βάζουν του παίκτη και αμέσως “ερωτεύεται” και δηλώνει ανυπόμονος να παίξει μπροστά τους… Αυτό είναι η ΑΕΚ, ο κόσμος της! Η προσπάθεια και η υγεία που βγαίνει τώρα από την Ένωση, έχει ανάψει και πάλι την φλόγα του ΑΕΚτζή με την πρώτη του απάντηση, να έρχεται την Κυριακή το μεσημεράκι…

ΥΓ1: Θα ήταν κρίμα και άδικο να μην αναφέρουμε πως για πρώτη φορά μετά από τόσο καιρό, όλοι οι παίκτες ήταν σε “υψηλές πτήσεις” στο ματς με τον Λεβαδειακό. Εννοείται οτι δεν μιλάμε για κάποιο θηρίο, μιλάμε για το αυτονόητο, αλλά την σεζόν που το φαβορί του υποβιβασμού σου πήρε ξεκούραστα βαθμό στο ΟΑΚΑ, το αυτονόητο είναι είδηση.

ΥΓ2: Δεν είναι μόνο τα γκολ του Αραούχο, είναι το όλο παιχνίδι του που σε έκανε από το πρώτο λεπτό να περιμένεις να σκοράρει. Σου έδινε το συναίσθημα πως είναι θέμα χρόνου το γκολ. Δαίμονας στην ταχύτητα, πήγαινε πάνω στους αντίπαλους αμυντικούς να κλέψει μπάλες, έβαζε κόντρες, έβγαζε πάθος, χάιδευε την μπάλα και είχε την πάσα με την μια για πλάκα. Σου έβγαζε ότι μόλις την πάρει καλά, θα το βάλει. Φοβερό συναίσθημα για τον ΑΕΚτζή, συναίσθημα που είχε χρόνια να το νιώσει. Τελευταίος ήταν ο “Ζορό”…

ΥΓ3: Μπορεί να μην έχεις την ικανότητα να γίνεις προπονητής, αλλά αμα έχεις παίξει την θέση και μάλιστα στο υψηλότερο επίπεδο, τότε κανείς δεν μπορεί σε γελάσει με αυτόν που θα σου βάλει απέναντι και θα τον βαφτίσει επιθετικό. Και ο Ντέμης το είπε ξεκάθαρα, “ο Αραούχο είναι κανονικός επιθετικός” και σχολίασε: “Το 11 θα του φέρει γούρι”. Όταν στο λέει αυτός, δεν θες να δεις ούτε βιντεάκια, ούτε γκολ προ τριετίας και διετίας. Τον αναγνώρισε ο Ντέμης, είναι του δικού του σπάνιου “είδους”.