«Ο Τζεμπούρ και ο Σκόκο δεν πίεζαν όσο έπρεπε»

Ήταν η περίοδος της απόλυτης μεταστροφής των κιτρινόμαυρων συναισθημάτων. Εξηγήσιμο και λογικό μετά από τόσα χρόνια καθώς σήμερα, με πιο ψύχραιμο μάτι, συνειδητοποιεί κανείς ότι επρόκειτο για την αρχή του τέλους μιας ομάδας όπως την ξέραμε. Η αρχική του τέλους της κανονικότητας για την ΑΕΚ.

Ο Μανόλο Χιμένεθ συνέδεσε το όνομά του με το ξεκίνημα της παρακμής. Αυτός που αργότερα αναγορεύτηκε σε «Παπατζή» και «Μάγειρας» από την αθλητική λιβελογραφία, αντιμετώπισε καταστάσεις που σήμερα εξηγούν πολλά για τις τότε αντιδράσεις του και το γεγονός ότι «χάλασε» το μυαλό του. Υπάρχουν κάμποσες πολύ χαρακτηριστικές ιστορίες, κάποιες από τις οποίες σήμερα θα μπορούσαν να αντιμετωπίζονται και ως ανέκδοτες. Ας θυμηθούμε…

Ο ΣΤΗΜΕΝΟΣ (;) ΚΑΒΓΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΤΖΕΜΠΟΥΡ

Είχε ξεκινήσει η περίοδος της απληρωσιάς από τη διοίκηση Αδαμίδης και των α-μετόχων εργοδοτών του. Ο “Τρομοκράτης” ήταν ένας από εκείνους που δεν σήκωναν την κατάσταση και έτσι σε μια προπόνηση που ο Μανόλο έκανε παρατηρήσεις προς όλους, έκανε το λάθος να αναφερθεί ονομαστικά σε κάποιους:

Μανόλο: “Επί μια ώρα δουλεύαμε σε υψηλή ένταση, αλλά στα τελευταία δέκα λεπτά που παίξαμε δίτερμα, κάποιοι χαλάρωσαν. Σας λέω συνέχεια να είστε πιεστικοί, όμως ειδικά μπροστά ο Μπλάνκο, ο Τζεμπούρ και ο Σκόκο δεν πίεζαν όσο έπρεπε, δεν έτρεχαν“.

Ραφίκ: “Γιατί δεν με πιάνεις στο τέλος να μου τα πεις πρόσωπο με πρόσωπο και μου το λες μπροστά στους συμπαίκτες μου; Γιατί με κατηγορείς μπροστά τους και φαίνομαι εγώ ο κακός; Αν δεν με σέβεσαι εσύ, δεν σε σέβομαι και εγώ”.

Μανόλο: “Πολλά λες, λίγα κάνεις. Αύριο να μην έρθεις για προπόνηση. Θα μιλήσεις με τον πρόεδρο“.

Ραφίκ: “Εγώ θα έρθω! Έχω συμβόλαιο. Θα έρθω και διώξε αν δεν με θες. Κι αν είσαι άντρας, έλα έξω να τα πούμε οι δυο μας“.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ