«Τέλος το ποδόσφαιρο, όλοι στο μπασκετάκι»

Είναι σύνηθες φαινόμενο πια, έχει κυριαρχήσει στο DNA του μέσου οπαδού της ΑΕΚ και θεριεύει τα τελευταία χρόνια, η εσωτερική πάλη. Κάποιοι την αποκαλούν και εσωστρέφεια. Προσωπικά την αντιμετωπίζω ως φυσιολογική αντίδραση ανθρώπων που περιμένουν κάτι να δουν, πείθονται και στο τέλος προδίδονται.

Από πέρυσι, σεζόν κατά την οποία η μπασκετική ΑΕΚ, παρά τα μεγάλα λάθη και τις αστοχίες σε επιλογές ξένων παικτών και προπονητή, απέδειξε ότι είναι πλέον η καλύτερη ελληνική ομάδα πίσω από τους δύο «αιωνίους» (οι οποίοι αιωρούνται σε άλλο επίπεδο), προέκυψαν οι πρώτες φωνές: «Τέλος το ποδόσφαιρο, όλοι στο μπασκετάκι», αναφώνησαν ή έγραψαν καμπόσοι. Βέβαια ελάχιστοι το τήρησαν, ενώ η κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας στην πρώτη σεζόν μετά το πέρασμα στα σοκάκια των μικρότερων κατηγοριών, έσωσε την κατάσταση.

Φέτος οι φωνές ενισχύθηκαν και δυνάμωσαν. Απέκτησαν περισσότερους υποστηρικτές και μεγαλύτερη ένταση. Πολλοί άρχισαν να το τηρούν. Η ομάδα του Μάκη Αγγελόπουλου κερδίζει ολοένα και περισσότερους υποστηρικτές, όχι στα λόγια, στα έργα. Η εικόνα δεν είναι ακόμα η ιδεατή, όμως ο κόσμος πληθαίνει στο (μπασκετικό) ΟΑΚΑ. Και η πεποίθηση (για να μην πω βεβαιότητα) ότι «εδώ δεν μας κοροϊδεύουν» είναι διάχυτη.

Διαβάστε εδώ όλο το άρθρο και ψηφίστε στο μεγάλο ερώτημα: Ποδόσφαιρο ή μπάσκετ;