Λίγο τύχη δεν βλάπτει…

 

Αλλά, επειδή υπήρξαν οι “ανορθογραφίες” και την φετινή χρονιά, δεν σημαίνει πως απαγορεύεται η ομάδα να έχει και λίγη τύχη προκειμένου να προχωρήσει μέσα στη σεζόν με φυσιολογικούς ρυθμούς και να διεκδικήσει τους στόχους της.

 

Αυτό που συμβαίνει φέτος στην ΑΕΚ είναι απίστευτο και αδιανόητο. Δεν λέει η τύχη να της χαμογελάσει ούτε μισή φορά. Η ατυχία που την… δέρνει σε συνδυασμό με τα γνωστά προβλήματα, έχει δημιουργήσει μια κατάσταση για γέλια και για κλάματα. Από που να ξεκινήσουμε; 

 

* Ξεκινάει η προετοιμασία, γράφουμε και “φωνάζει” από πέρυσι η ομάδα πως χρειάζεται ακόμα ένας μέσος για να κάθετε πάγκο πίσω από τους Σιμόες – Γιόχανσον… Ξεκινάει η σεζόν με τραυματισμένο τον Σιμόες, που εν τέλει βγαίνει νοκ άουτ και ο Γιόχανσον βγαίνει οφ λίγες ώρες(!) πριν το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό… 

 

* Ξεκινάει η προετοιμασία, γράφουμε και “φωνάζει” από πέρυσι η ομάδα πως χρειάζεται έναν βασικό αμυντικό υψηλού επιπέδου με παραστάσεις, προκειμένου να χτιστεί γύρω του η άμυνα. Ξεκινάει η σεζόν και η άμυνα της ΑΕΚ βρίσκεται με δύο παίχτες επιπέδου Champions League και λες “ωραία, τουλάχιστον έχουμε την καλύτερη άμυνα”. 

 

Ο ανέτοιμος μεν, αστέρας δε Λέσκοτ, (ο οποίος έχει μάθει σε όλη του την καριέρα να βρίσκει την φόρμα του μέσα από τα επίσημα ματς) με φουλ σεζόν την περσινή χρονιά στην… Premier League, τραυματίζεται μόνος του(!) και μένει εκτός για τουλάχιστον δύο μήνες και βλέπουμε! Φυσικά, ο Τσινγκρίνσκι που είναι από τους πιο σταθερούς σου παίκτες, λίγες ώρες πρίν από το δεύτερο σημαντικό ντέρμπι, παθαίνει γαστρεντερίτιδα(!) και μένει εκτός…

 

* Ξεκινάει η προετοιμασία, γράφουμε και “φωνάζει” από πέρυσι η ομάδα πως χρειάζεται έναν βασικό επιθετικό που να κάνει την διαφορά και ακόμα έναν στην θέση του Πέκχαρτ μαζί με Αραβίδη. Ξεκινάει η σεζόν με σούπερ Αλμέιδα, με δύο γκολάρες και ξαφνικά… τραυματισμός στη μέση, αλλαγή. Ξεκινάει στο επόμενο ματς, χτύπημα ξανά στην μέση και ο Ουγκόλ μένει εκτός για περίπου ένα μήνα και χάνει τρία ματς, το ένα με τον Ολυμπιακό.

 

Αυτά πιστεύω φτάνουν, αλλά φυσικά η γκαντεμιά δεν σταματάει εδώ με την λίστα να μεγαλώνει με τον Βάργκας που έχω ξεχάσει το πως αγωνίζεται, με τον Κετσπάγια που έγιναν άνω κάτω τα αποδυτήρια, με τα ματς που ενώ έκανες τι όποιες ευκαιρίες δεν πήρες τους 3 βαθμούς, σε αντίθεση πχ με τον Ολυμπιακό που πήρε τη νίκη στο Περιστέρι (μια δύσκολη έδρα) με μια ευκαιρία και φυσικά τον διαιτητή (αλλά δεν εξετάζουμε αυτό το θέμα). Λες και η ΑΕΚ έχει υπογράψει σύμβαση που λέει ότι για να νικήσεις θα πρέπει να ξεπερνάς τις 25 ευκαιρίες στην εστία και να πιάνεις απόδοση Μπαρτσελόνα.

 

Για να ολοκληρώνουμε, η ατυχία που έχει χτυπήσει την ΑΕΚ από την αρχή της χρονιάς, είναι απίστευτη και είναι αξειοσημείωτο το πως αυτή η ομάδα τα λάθη που κάνει τα πληρώνει δίπλα και τριπλά χωρίς καμία… έκπτωση. ΟΚ, το καταλάβαμε ότι όλα ξεκινάνε από τον σωστό προγραμματισμό, αλλά λίγο τύχη δεν έβγαλε κανέναν! Άλλωστε η τύχη σε ένα παιχνίδι είναι βασικός παράγοντας για το αποτέλεσμα…

 

ΥΓ1: Σαφώς βελτιωμένη η εικόνα της Ένωσης από οποιοδήποτε άλλο ματς κατά την φετινή χρονιά. Ομάδα με αρχή, μέση και τέλος, ομάδα με πλάνο εντός αγωνιστικού χώρου. Φυσικά, το βουνό που έχει να ανέβει ο Μοράις, μόλις ξεκίνησε…

 

ΥΓ2: Το έχω ξαναγράψει και θα το γράφω συνέχεια, όποτε το απαιτεί η περίσταση. Για διαιτησία με Μελισσανίδη πάνω στο καράβι δεν πρόκειται να ασχοληθώ ποτέ. Το έκανα με τον Αδαμίδη και τον Δημητρέλο, το έκανα με τον Ντέμη. Δεν θα το κάνω όμως με τον Μελισσανίδη. Και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.