Η χούντα έπεσε… Εμείς τι κάνουμε;

Τα πράγματα δεν ήρθαν όπως θα θέλαμε να έρθουν στο Φάληρο και προσωπικά δεν έπεσα και από τα σύννεφα κι ας ήλπιζα από μέσα μου για κάτι καλύτερο από αυτό… που είδαμε στο Καραϊσκάκη. Οι ευθύνες βαραίνουν την ομάδα και τα πρόσωπα που την απαρτίζουν αγωνιστικά και όχι μόνο… και εξηγούμαι.

Το λάθος με τον Τιμούρ

Δέκα μέρες πριν η ΑΕΚ φύγει για το βασικό στάδιο της προετοιμασίας της επιλέχθηκε ο Γεωργιανός τεχνικός ως η ιδανική λύση, και ως ένα στοίχημα να δημιουργήσει ένα σύνολο και μια ομάδα που θα πρωταγωνιστήσει την φετινή σεζόν που διανύουμε.

Μετά από αποτυχημένες προσπάθειες ώστε να έρθει ένας κανονικός προπονητής, ο Κετσπάγια ήταν αυτός που πήγε στην Πολωνία με συγκεκριμένο υλικό και με ελλείψεις σε καίριες θέσεις που στη συνέχεια βέβαια καλύφθηκαν κάποιες από αυτές (όχι όλες) κυρίως μετά την επιστροφή της ομάδας από την Πολωνία.

Όλο το διάστημα στην Πολωνία για να μην μακρηγορώ, με όσα… «χαρτιά» είχε στα χέρια του, η ομάδα δεν δούλεψε πάνω στην τακτική. Και με την επιστροφή της στην Αθήνα, ήρθε η Σεντ Ετιέν μεν (γρήγορο επίσημο παιχνίδι), αλλά ακόμα και μετά από τον αποκλεισμό και το γεγονός ότι η ομάδα είχε τον χρόνο να δουλέψει τακτικά, αυτό δεν έγινε. Ή τουλάχιστον δεν έγινε σωστά αν μπορώ να κρίνω από το χθεσινό ματς, όπου η ΑΕΚ δεν είχε αγωνιστικό πλάνο, με τους έντεκα ποδοσφαιριστές της να μην ξέρουν τι ακριβώς πρέπει να κάνουν τόσο στην άμυνα όσο και ανασταλτικά.

Έχει ευθύνη μεγάλη σε αυτό ο Τιμούρ και το παραδέχτηκε και στη συνέντευξη τύπου των προπονητών λίγο μετά το τέλος του παιχνιδιού. Ωστόσο η δική μου απορία είναι: Ποια ομάδα είχε ξεκάθαρο αγωνιστικό πλάνο; Η ΑΕΚ του Δέλλα της Β’ Εθνικής; Ή μήπως ΑΕΚ του Κετσπάγια που έχει ασφαλώς μεγαλύτερο και καλύτερο ρόστερ;

Το γείωμα σε Μιλοβάνοβιτς, και το κατεστημένο

Θα μου πεις τώρα… Τι θυμήθηκες… Κι όμως όλα αυτά έγιναν μέσα στο καλοκαίρι! Και προπονητή αργήσαμε να βρούμε, και τον Τιμούρ προτιμήσαμε, και μεταγραφικό σχεδιασμό κάναμε μέχρι ένα σημείο με τον Μιλοβάνοβιτς τεχνικό διευθυντή και όλα αυτά ενώ παλεύαμε και δικαίως μέσα από τα ρεπορτάζ να αναδείξουμε και να βροντοφωνάξουμε το κατεστημένο που υπήρχε (;) μέχρι σήμερα στο Ελληνικό ποδόσφαιρο.

Δικαίως ξανά λέω η ΑΕΚ και οι άνθρωποι της που την διοικούν, πάλεψαν και παλεύουν για να φτιάξουμε από την αρχή ένα καλύτερο Ελληνικό ποδόσφαιρο μακριά από τη σαπίλα που το κυβερνούσε τόσα χρόνια… ΣΥΜΦΩΝΟΙ! Έχω την εντύπωση όμως ότι ξέχασε λίγο την πραγματική ΑΕΚ. Αυτή που παίζει πίσω από τις γραμμές του γηπέδου. Γι’ αυτήν την ΑΕΚ ο κόσμος θέλει να χαίρεται, γι’ αυτήν την ΑΕΚ ονειρεύεται. Με αυτήν την ΑΕΚ θέλει να πανηγυρίζει, και όχι με τις εξωγηπεδικές νίκες.

Η Ένωση έχει τη διοίκηση που μπορεί να την κάνει ξανά να σηκώσει κεφάλι. Ακόμα (δυστυχώς) δεν σήκωσε κεφάλι ούτε ξελάσπωσε με το κύπελλο Ελλάδος. Θέλουμε την ΑΕΚ με δικό της γήπεδο, με ισχυρή διοίκηση, ισχυρή στο επικοινωνιακό κομμάτι, αλλά πάνω απ’ όλα… ΙΣΧΥΡΗ ΣΤΟ ΟΤΑΝ ΠΑΖΕΙ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ!