Προπονητής του… μπάσκετ ο Τιμούρ

Τι ματς ήταν και αυτό; Είχα καιρό να δω τέτοιο ματς (της AEK) και να εκστασιαστώ σε αυτό το βαθμό. Θα μου πείτε, «καλά ρε, μια ισοπαλία με κουλούρια ήταν και την ΑΕΚ να παίζει άμυνα», αλλά θα κάνετε τεράστιο λάθος.

Μαέστρος ο… καραφλός

Η εικόνα της ΑΕΚ εντός αγωνιστικού χώρου, με τις κινήσεις των παικτών σε συνδυασμό με το παιχνίδι που έκανε ο Τιμούρ από τον πάγκο, ήταν που μου δημιούργησαν το παραπάνω συναίσθημα.

Παρότι δεν είχαμε την χαρά να είμαστε στο γήπεδο, να ναι καλά οι συνάδελφοι και ο κάμεραμαν που μας μετέφεραν με το παραμικρό την κάθε κίνηση του Τιμούρ. Ε λοιπόν, ο Γεωργιανός περισσότερο μου θύμισε προπονητή μπάσκετ παρά ποδοσφαίρου.

Και δεν το λέω υποτιμητικά, κάθε άλλο. Το ποδόσφαιρο μπορεί να είναι ο Βασιλιάς των σπορ, μπορεί να έχει τα πάντα για να μαγέψει τον φίλαθλο, αλλά το μπάσκετ παραμένει ένα δύσκολο άθλημα (για κάποιους δυσκολότερο από την μπάλα) και η θέση του προπονητή είναι σίγουρα δυσκολότερη από αυτή του ποδοσφαίρου. Το μυαλό πρέπει να παίρνει 1000 στροφές το δευτερόλεπτο.

Αυτό μου έδειξε και ο Τιμούρ το βράδυ της Πέμπτης, όταν με τον τρόπο που χειρίζεται τους παίκτες του σε ένα ματς, κατέφερε να τους κλέψει (στα δικά μου μάτια) λίγο από την προσπάθεια του.

Μετέτρεψε σε… παρκέ το «Ζοφρουά Γκισάρ»

Ο κόουτς της ΑΕΚ ήταν συγκλονιστικός. Διάβαζε τον αγώνα άριστα καθ’ όλη τη διάρκεια του, με συνεχόμενες συμβουλές προς του παίκτες, με φωνές προς τις αποφάσεις του διαιτητή και με κλεφτές ματιές στον αντίπαλο πάγκο και τις κινήσεις που έκανε.

Σε κάθε κίνηση του Γκατιέ, ο Τιμούρ πεταγόταν σαν ελατήριο και έδινε την απάντηση στον αντίπαλο του. Χαρακτηριστικότερη εικόνα που ήταν ξεκάθαρη για όλου, η κίνηση του Γάλλου τεχνικού να ρίξει τον Μπέριτς στο 64’. Μόλις ο Γκατιέ σήκωσε τον Σλοβένο, τον Τιμούρ τον χτύπησε ρεύμα, γυρνώντας γρήγορα προς τον πάγκο προκειμένου να ετοιμαστεί ο Γαλανόπουλος και να μπει ως απάντηση. Εικόνα βγαλμένη από μπάσκετ.

Η όλη εμφάνιση του προπονητή της Ένωσης, έδειξε πως πρόκειται για έναν τεχνικό που είναι άριστα διαβασμένος πάνω στο ρόστερ της αντίπαλης ομάδας, έχει σούπερ αντίληψη τόσο εντός αγωνιστικού χώρου όσο και στις κινήσεις του αντίπαλου προπονητή και αυτό είναι ένα τεράστιο όπλο για την ΑΕΚ, να έχει μετά από αρκετά χρόνια έναν τεχνικό που μπορεί να εκμεταλλευτεί τα πλεονεκτήματα του κάθε παίκτη του, απέναντι στις αδυναμίες του αντιπάλου.

Ήρθε λοιπόν ο καιρός και μετά από μια παρά πολύ δύσκολη πενταετία, το όνομα της ΑΕΚ μπήκε ξανά στις λίστες της UEFA για ευρωπαϊκή αναμέτρηση και για ακόμα μια φορά η εμφάνιση της προκάλεσε θετικές εντυπώσεις και το ενδιαφέρον της Ευρώπης.

Από την κλήρωση, όταν η ίδια η UEFA χαρακτήρισε την αναμέτρηση Σεντ Ετιέν – ΑΕΚ ως το σπουδαιότερο ζευγάρι της 3^ης φάσης, μέχρι την επόμενη του ματς με τους Γάλλους να τα βάφουν μαύρα για τον επαναληπτικό στην Αθήνα.

Αλλά ΑΕΚ είσαι και μπορεί να ανήκεις σε μια μικρή χώρα, με ένα κάκιστο πρωτάθλημα, αλλά τα «υλικά» που μπήκαν στην δημιουργία σου ως ομάδα, είναι για πολύ μεγάλα πράγματα. Και κάτι μου λέει πως φέτος ήρθε ένας προπονητής που θα εκτοξεύσει ακόμα πιο ψηλά την ομάδα. Ανυπομονησία λοιπόν για το επόμενο ματς…

ΥΓ1: Όταν ο κόσμος γκρίνιαζε και φώναζε και ζητούσε έναν αμυντικό κολώνα για να στηρίξει την ομάδα και τους συμπαίκτες δίπλα του, έναν Τσινγκρίνσκι εννοούσε. Δεν  ήταν λοιπόν και τόσο δύσκολο. Αμέσως ο Ουκρανός απέδειξε ότι έχει εγωισμό και πείσμα να επιστρέψει ψηλά ξανά. Και φυσικά το ταλέντο του, είναι συγκλονιστικό. Τυχερός ο Κόλο!

ΥΓ2: Αυτό που έχει κάνει ο Αλμέιδα από την μέρα που ήρθε, πραγματικά δεν το έχω ξαναδεί σε κανέναν παίκτη. Τέτοιο πείσμα και τέτοιο εγωισμός…. Τεράστιο ζήλο στις προπονήσεις και συνέχεια να ποστάρει πως πρέπει να παλέψει για να δικαιωθεί. Με κέρδισε σαν παίκτης χωρίς να παίξει ακόμα. Αλλά πιστεύω πως σύντομα, θα το κάνει και αυτό. Δεν είναι ότι να ναι ο Πορτογάλο, αλλά ότι πρέπει.