Η σελίδα γύρισε, η ιστορία έγραψε!

Όταν μιλάς για Μάγκες το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό του κάθε Ενωσίτη είναι το τμήμα χάντμπολ της ΑΕΚ. Εκείνο που στους δύσκολους καιρούς του συλλόγου (με τους υποβιβασμούς του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ) κράτησε ενωμένους τους οπαδούς και έδωσε χαρά στον πληγωμένο Δικέφαλο.

Ένα τμήμα των χιλίων προβλημάτων που αν δεν είχε τις προσωπικότητες… τις ψυχάρες, δεν θα στεκόταν όρθιο από την πρώτη στιγμή. Μια ομάδα που χωρίς τους Μπακούκα, Τσαούση, Παπαδόπουλο και Γεωργιάδη δεν θα υπήρχε στον χαντμπολικό χάρτη.

Δεν θα ξεχώριζα ποτέ παίκτες, αλλά οι συγκεκριμένοι στα δύσκολα έβαλαν πλάτη. Χωρίς εγγυήσεις, χωρίς συμβόλαια, χωρίς λεφτά, με φρούδες υποσχέσεις και ψέματα, εκείνοι ήταν πάντα εκεί για το έμβλημα που κοσμεί τη φανέλα, σεβόμενοι την ιστορία και τον κόσμο.

Ο «Μπάκα», η ψυχή και η μαγκιά προσωποποιημένη, δεν άφησε την ΑΕΚ μέχρι την τελευταία στιγμή. Ακόμα τη σεζόν που ολοκληρώθηκε μπήκε μπροστά έχοντας την ελπίδα ότι κάτι καλό θα μπορούσε να ανατρέψει τα δεδομένα.

Εκείνος, που μαζί με τους υπόλοιπους έφεραν το πρώτο Κύπελλο στη Νέα Φιλαδέλφεια, που πανηγύρισε το πρώτο πρωτάθλημα στη Θεσσαλονίκη κόντρα στον ΠΑΟΚ, που δάκρυζε σαν μικρό παιδί σε κάθε δύσκολη νίκη της Ένωσης, που έδινε το σύνθημα για να ξεκινήσουν τα πανηγύρια ανάμεσα σε παίκτες και κόσμο, που τρελαινόταν σε κάθε γκολ και ξεσήκωνε το γήπεδο, δεν θα είναι του χρόνου στην ΑΕΚ.

Ο κύκλος έκλεισε, οι παλιοί θα παρακολουθούν την ομάδα από την κερκίδα και το τμήμα δεν θα είναι ποτέ όπως παλιά. Όπως τότε που η «οικογένεια» ήταν πάνω από όλα. Που οι «Μάγκες» έπαιζαν για πάρτη τους, για την ιστορία και για τον κόσμο.

Το «Ευχαριστώ» είναι λίγο…