Ζιάγκος: «Επιμελώς κάποιοι αποσιώπησαν την προσφορά μας στην ΑΕΚ»

Ολόκληρη η συνέντευξη του Βαγγέλη Ζιάγκου στον sport-fm.gr:

-Δύο μεγάλοι σύλλογοι με τεράστια ιστορία σε κάλεσαν στην πιο δύσκολη στιγμή της ιστορίας τους. Πόσο δύσκολη ήταν η αποστολή σου;
«Αντικειμενικά είναι ένα ιδιαίτερο εγχείρημα. Είναι και οι δύο περιπτώσεις, τόσο η ΑΕΚ όσο και ο Πανιώνιος, σύλλογοι με πολλές διακρίσεις, τεράστια ιστορία, πολλούς και πιστούς οπαδούς που έχουν συνηθίσει να βλέπουν την ομάδα σε υψηλό επίπεδο. Και μπορεί για τον κόσμο η άμεση επιστροφή αυτών των ομάδων εκεί που τις είχαν συνηθίσει να θεωρείται δεδομένη, αλλά-πιστέψτε με-δεν είναι αυτονόητη, ούτε και φυσικά εύκολη. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα μεγάλων ομάδων που υποβιβάστηκαν κι όχι μόνο δεν κατάφεραν να επιστρέψουν άμεσα, αλλά κάποιες από αυτές αφανίστηκαν κιόλας».

-Ο ρόλος του προπονητή σε μια τέτοια κατάσταση είναι, υποθέτω, ακόμη πιο σύνθετος…
«Όταν επιχειρείται μια επανεκκίνηση από χαμηλότερες κατηγορίες είναι λογικό να υπάρχει κυρίαρχο το αίσθημα της απογοήτευσης και της απαισιοδοξίας, στους φιλάθλους αλλά και μέσα στην ομάδα. Αυτό είναι το πρώτο που καλείσαι να διαχειριστείς σαν προπονητής, πέρα από τα αγωνιστικά ζητήματα».

-Τελικά το βάρος της φανέλας σε αυτή την περίπτωση είναι σύμμαχος ή αντίπαλος; 
«Όσο κλισέ κι αν ακούγεται, το βάρος της φανέλας είναι μια πραγματικότητα, με τα υπέρ του και τα κατά του. Εξ ορισμού, ο αθλητής που αγωνίζεται σε μια ομάδα όπως ο Πανιώνιος ή η ΑΕΚ λόγω της φανέλας καταλαβαίνει από μόνος του πού βρίσκεται και ποιο είναι το καθήκον του. Το δύσκολο είναι η διαχείριση της πίεσης και των απαιτήσεων που συνεπάγεται η ιστορία της ομάδας. Και συν τοις άλλοις, όταν μια τέτοια ομάδα βρίσκεται σε χαμηλές κατηγορίες, όλοι οι αντίπαλοι καταβάλλουν ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια όταν την αντιμετωπίζουν».

-Και συν τοις άλλοις, ανέλαβες τον Πανιώνιο στα τέλη Νοεμβρίου, χωρίς περιθώρια για παρεμβάσεις στο ρόστερ…
«Είναι ένα γεγονός. Ανέλαβα μια ομάδα που βρήκα έτοιμη, με πολλούς νέους παίκτες, αλλά και τρία πολύ έμπειρα παιδιά, όπως ο Τσιάκος, ο Κόκκαλης και ο Μίχαλος. Μερίδιο της επιτυχίας πρέπει να πιστωθεί και στους προκατόχους μας, που σε μια δύσκολη συγκυρία βγήκαν μπροστά και έστησαν την ομάδα».

-Η εμπειρία σου από την ΑΕΚ σε αυτή την κατηγορία πόσο σε βοήθησε;
«Σίγουρα πολύ. Γνωρίζω την κατηγορία και τις ιδιαιτερότητές της. Είναι ένα πολύ δύσκολο πρωτάθλημα αυτό της Β’ Εθνικής και φέτος ο ανταγωνισμός ήταν πολύ υψηλός, με πολύ δυνατές ομάδες και δύσκολες έδρες».

-Το ξεκίνημα της ομάδας δεν ήταν καλό, κάποια στιγμή τα πράγματα φάνηκε να στραβώνουν για τα καλά, αλλά τα καταφέρατε…
«Μετά την κομβικής σημασίας ήττα από τον Αμύντα εντός έδρας, που ήταν ίσως η πρώτη μας κακή εμφάνιση, μπήκαμε σε μια διαδικασία μονόδρομης σκέψης. Ξέραμε ότι τα ψέματα τελείωσαν και αντιμετωπίζαμε κάθε αγώνα σαν τελικό. Η νίκη μας στην Ελευσίνα στο αμέσως επόμενο παιχνίδι ήταν καθοριστική για να πιστέψουμε πως η άνοδος είναι ακόμη εφικτή».

-Φτάσαμε στην τελευταία αγωνιστική και παίζατε την άνοδο κορώνα-γράμματα. Χάσατε από τον Ιωνικό Νικαίας, αλλά η ήττα του Αμύντα από τον Κρόνο σάς έφερε στην Α2. Απίστευτα συναισθήματα, έτσι;
«Έχω ξαναπανηγυρίσει ανόδους, αλλά η εναλλαγή συναισθημάτων ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία για μένα».

-Είχατε ενημέρωση όσο παιζόταν το δικό σας ματς για το τι γινόταν στο άλλο;
«Κατά τη διάρκεια του αγώνα δεν επιδιώξαμε καμία ενημέρωση. Το επιλέξαμε για να είμαστε 100% προσηλωμένοι στο δικό μας παιχνίδι, αφού με νίκη θα ήμασταν ούτως ή άλλως στην Α2. Χρονικά προηγήθηκε η λήξη του δικού μας παιχνιδιού, μπήκαμε στα αποδυτήρια πολύ απογοητευμένοι και τότε μας ενημέρωσε αθλητής της εφηβικής ομάδας ότι ο Κρόνος προηγείτο. Όταν μάθαμε ότι ο Αμύντας τελικά έχασε και ανεβήκαμε στην Α2, έγινε πραγματικά χαμός».

-Ο κόσμος του Πανιωνίου πόσο πολύτιμος αρωγός ήταν σε αυτή την πορεία;
«Ο κόσμος ήταν μια σταθερά, ένα σημείο αναφοράς στην πορεία μας. Ήταν καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς ένας παράγοντας ψυχικής τόνωσης. Δεν μας προκάλεσε έξτρα πίεση ποτέ. Τους ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά τους για τη συμπαράσταση. Ξέρουμε ότι δεν έχουν συνηθίσει να βλέπουν την ομάδα σε τέτοιες κατηγορίες, αλλά δεν έλειψαν ποτέ από δίπλα μας».

-Ο Πανιώνιος υποβιβάστηκε ως αποτέλεσμα οικονομικών προβλημάτων πέρσι. Φέτος πώς ήταν τα πράγματα;
«Όπως κάθε περίπτωση ομάδας που πάει στον Ερασιτέχνη, είναι μια αθλητική δομή που δεν έχει παγιωμένα έσοδα και στηρίζεται κυρίως σε δικές του δυνάμεις, στη χρηματοδότηση κάποιων ανθρώπων και κάποιες μικρές χορηγίες. Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι η διοίκηση έκανε το παν στο μέτρο των δυνάμεών της για να φτάσουμε στην άνοδο. Είναι αγνοί Πανιώνιοι, χωρίς ιδιοτελή κίνητρα και μοναδική ώθηση την αγάπη τους για την ομάδα, που βγήκαν μπροστά σε μια δύσκολη στιγμή για το σύλλογο».

-Η επόμενη μέρα βρίσκει τον Πανιώνιο στην Α2. Ένα πρωτάθλημα που ήταν πολύ δυνατό φέτος και αναμένεται το ίδιο την επόμενη σεζόν…
«Η Α2 δεν έχει καμία σχέση με τη Β’ Εθνική. Είναι μια εντελώς ξεχωριστή κατάσταση. Ο στόχος του Πανιωνίου δεν μπορεί να είναι άλλος από το να επιστρέψει το συντομότερο δυνατό στην Α1. Όμως όπως είπα και νωρίτερα, ούτε δεδομένο είναι, ούτε αυτονόητο. Ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος και θα χρειαστεί να ενισχυθεί η ομάδα σε όλα τα επίπεδα για να τα καταφέρει».

-Ο Βαγγέλης Ζιάγκος θα συμμετέχει σε αυτή την προσπάθεια;
«Σίγουρα υπάρχει θετική προδιάθεση και από τις δύο πλευρές, αλλά πρέπει να προηγηθούν πρώτα κάποιες συζητήσεις με τη διοίκηση. Όπως προανέφερα, θα χρειαστεί να ενισχυθεί ο Πανιώνιος».

-Είναι στόχος του Πανιωνίου, ταυτόχρονα με τη γρήγορη επιστροφή στην Α1, η ανάδειξη παικτών μέσα από αυτή τη διαδικασία;
«Ο Πανιώνιος είναι παραδοσιακή δύναμη με συνέπεια στην παραγωγή ταλαντούχων παικτών. Είναι μια αδιάκοπη διαδικασία που ευτυχώς δεν διαταράχτηκε από τον υποβιβασμό της ανδρικής ομάδας και συνέχισε να λειτουργεί σχεδόν ανεξάρτητα. Φέτος, ίσως για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια, δημιουργήθηκε ένας πολύ ισχυρός δίαυλος με τα τμήματα υποδομής του συλλόγου και από αυτή θα επωφεληθεί σίγουρα η πρώτη ομάδα, τόσο άμεσα όσο και στο μέλλον».

-Και ασφαλώς η προοπτική της κατασκευής του νέου κλειστού στη Νέα Σμύρνη μετά την έγκριση του σχετικού κονδυλίου είναι μια αισιόδοξη εξέλιξη για το μέλλον του συλλόγου…
«Σαφώς, το θέμα των κτιριακών υποδομών είναι πάντα ανασταλτικός παράγοντας για την ανάπτυξη. Με ένα νέο κλειστό θα διαμορφωθεί μία εντελώς καινούρια κατάσταση που θα ωφελήσει τον Πανιώνιο από όλες τις απόψεις».

-Δεν γίνεται να μη ρωτήσω… Ο Βαγγέλης Ζιάγκος αισθάνεται κάπου αδικημένος, όταν παρότι ανέβασε δύο κατηγορίες την ΑΕΚ και ξεκίνησε στον πάγκο της στην Α1, μετά την αλλαγή στη διοίκηση και όταν διαμορφώθηκαν πολύ διαφορετικά οικονομικά δεδομένα κρίθηκε ότι δεν πρέπει να παραμείνει; 
«Υπάρχουν δύο όψεις σε αυτό το νόμισμα. Η μία όψη λέει πράγματι ότι ενστικτωδώς αισθάνθηκα αδικημένος γιατί δεν είχα την ευκαιρία να κριθώ με τις προϋποθέσεις και τις συνθήκες που διαμορφώθηκαν αργότερα. Η άλλη όψη λέει ότι ολοκλήρωσα ένα καθήκον. Ήταν μια τεράστια ικανοποίηση η εκπλήρωση της αποστολής αυτής, καθώς φέραμε την ΑΕΚ από τη Β’ Εθνική στην Α1 μέσα από μεγάλες δυσκολίες. Ίσως επειδή ο σύλλογος είναι ένα τεράστιο μέγεθος κρίθηκε σκόπιμο να ηγηθεί της νέας προσπάθειας ένας προπονητής με μεγαλύτερη εμπειρία, που έστω και στη θεωρία το όνομά του μπορεί να δίνει λύσεις από μόνο του».

-Διακρίνω μία πικρία για την αποχώρησή σου ή κάνω λάθος;
«Αυτοί που πρέπει… γνωρίζουν και ξέρουν να εκτιμούν. Όσο για τους άλλους που επιμελώς επιχείρησαν με τις πράξεις ή και τις παραλείψεις τους να υποβαθμίσουν ή και να αποσιωπήσουν την προσφορά μας, η ίδια η ιστορία τους δίνει τις απαντήσεις. Γιατί ό,τι γράφεται στην ιστορία δεν ξεγράφεται. Δεν θέλω να πω κάτι περισσότερο επ’ αυτού».

-Πάντως η επιστροφή στο υψηλότερο επίπεδο είναι ένας προσωπικός στόχος, έτσι; 
«Είμαι ένας προπονητής νέας γενιάς. Στα 40 μου έχω καταλάβει πως μοναδικό διαβατήριο είναι η δουλειά σου. Τουλάχιστον έτσι λειτουργώ εγώ. Ξέρω πως για να έχω ξανά μια τέτοια ευκαιρία θα πρέπει να διαγράψω τη δική μου διαδρομή, που μέσα από τις επιτυχίες της θα πιστοποιήσουν αν είμαι ικανός γι’ αυτό. Πιστεύω στον εαυτό μου, δουλεύω σκληρά και περιμένω τη σειρά μου όχι αδρανής, αλλά προσπαθώντας να αποδείξω ότι μπορώ να τα καταφέρω».