Νικολαΐδης στο ΑΕΚ1924: «Αγάπησα από την πρώτη στιγμή την ΑΕΚ, έχει κάτι διαφορετικό»

Ο Παναγιώτης είναι από εκείνους τους τύπους που μέσα στο γήπεδο παθιάζεται όσο κανείς και τα δίνει όλα για τη φανέλα που φοράει. Όταν όμως αυτή η φανέλα έχει κιτρινόμαυρο χρώμα και τον Δικέφαλο πάνω, τότε τα πράγματα είναι… σοβαρά.

Σε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη που παραχώρησε στο ΑΕΚ1924, ο Νικολαΐδης μίλησε για τη φετινή σεζόν και όλα τα προβλήματα που αντιμετώπισαν οι Μάγκες, για τα πλέι άουτ που δεν σκέφτονταν ούτε κατά διάνοια, καθώς και για τη διοίκηση και τη σχέση που είχαν οι παίκτες μαζί της καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς.

Μας μίλησε ακόμα και για την απόφαση του να συνεχίσει το καλοκαίρι στην Ένωση παρότι είχε προτάσεις από το εξωτερικό και πως όχι μόνο δεν μετάνιωσε γι’ αυτή του την απόφαση, αλλά και το ότι είναι διατεθειμένος να παραμείνει και τη νέα σεζόν εάν του δοθούν οι απαραίτητες εγγυήσεις.

Δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί στον κόσμο, με τον οποίο ανατριχιάζει κάθε φορά, αλλά και στους συμπαίκτες του με πρώτο και καλύτερο τον Μπακαούκα που όπως θα δείτε παρακάτω σημαίνει πάρα πολλά για εκείνον.

Σε 1453 λέξεις ειπώθηκαν αρκετά και πολύ ουσιαστικά πράγματα. Διαβάστε αναλυτικά τη συνέντευξη:

-Φανταζόσουν ότι λίγους μήνες μετά τη νικηφόρα πρεμιέρα κόντρα στον ΠΑΟΚ, θα παίζατε στα πλέι άουτ;

«Κανείς δεν το φανταζόταν. Από τον πιο μικρό μέχρι τον πιο μεγάλο οπαδό της ΑΕΚ κανείς δεν φανταζόταν πως η ομάδα θα αγωνίζεται στα πλέι άουτ. Αλλά για να βρισκόμαστε εδώ σημαίνει ότι κάποια προβλήματα υπάρχουν από πίσω, τα οποία δεν λύθηκαν μες στη χρονιά.

Για εμάς αποτελεί έκπληξη, «σώσαμε» όμως τη χρονιά αν και δεν έπρεπε να μιλάμε καθόλου για σωτηρία, αλλά τουλάχιστον για συμμετοχή στα πλέι οφ. Πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά και να πάμε την ΑΕΚ εκεί που ανήκει».

-Πώς ήταν το κλίμα στα αποδυτήρια μετά τα συνεχόμενα αρνητικά αποτελέσματα;

«Σε κάθε παιχνίδι λέγαμε ότι δεν γίνεται να χαθεί και αυτό και ότι η νίκη είναι μονόδρομος. Λόγω των προβλημάτων που είχαμε δυσκολευόμασταν να βγάλουμε τον καλύτερό μας εαυτό στο παρκέ. Δεν πιστεύαμε όμως σε καμία περίπτωση πως η πορεία μας πάει προς τα εκεί».

-Επειδή αναφέρθηκες στα προβλήματα και ο περισσότερος κόσμος ενδεχομένως να μην τα γνωρίζει. Πες μας κάποια από αυτά

«Θα ξεκινήσω από τους τραυματισμούς που είναι ένα μεγάλο πρόβλημα. Όταν είχαμε κάποιο τραυματισμό ναι μεν υπήρχαν τα απαραίτητα μηχανήματα και 2-3 φυσιοθεραπευτές, αλλά δεν υπήρχε ο χώρος για να γίνει σωστά η αποκατάσταση και να επιστρέψει γρήγορα ο αθλητής στο γήπεδο.

Υπήρχαν και στιγμές που πολλά παιδιά αγωνιστήκαμε τραυματίες, με αποτέλεσμα να πάμε μέρες πίσω στην υγεία μας. Αν αναλογιστείς ότι δέκα χρόνια στην ΑΕΚ έχουν γίνει συνολικά 5-6 χειρουργεία και φέτος μόνο 3 μπορείς να καταλάβεις ότι υπάρχει πρόβλημα.

Ένα άλλο πρόβλημα ήταν και το οικονομικό, το οποίο τις περισσότερες φορές μας επηρέασε όπως ήταν λογικό και στην ψυχολογία. Βέβαια όταν μπαίναμε στο γήπεδο τα ξεχνούσαμε όλα και δίναμε τα πάντα για την ομάδα».

-Ας πάμε λίγο πίσω, στο καλοκαίρι. Είχες κάποιες προτάσεις από το εξωτερικό, ωστόσο αποφάσισες να παραμείνεις στην ΑΕΚ. Έχεις «μετανιώσει» γι’ αυτή σου την απόφαση;

«Δεν μπορώ να πω ότι μετάνιωσα. Χάρηκα που έμεινα στην ΑΕΚ, γιατί την αγάπησα από την πρώτη στιγμή. Αγάπησα τον κόσμο και δέθηκα με τους συμπαίκτες μου, γιατί η ΑΕΚ έχει κάτι που δεν το έχουν άλλες ομάδες. Πρέπει να το ζήσεις από κοντά για να το καταλάβεις. Είναι μια γροθιά μέσα κι έξω από το γήπεδο.

Μπορώ να πω ότι «ξενέρωσα» με κάποια πράγματα που έγιναν στην πορεία της χρονιάς. Είναι μεγάλο κίνητρο για κάθε αθλητή να παίζει στην ΑΕΚ μόνο και μόνο για τη φανέλα που φοράς πρέπει να τα δίνεις όλα. Τώρα η νέα διοίκηση μας ανέλυσε το πλάνο της για φέτος και του χρόνου, ωστόσο πρέπει να τελειώσει η σεζόν για να δούμε τι μπορεί να αλλάξει για την επόμενη».

-Είσαι από τους… παλιούς στην ομάδα κι έχεις ζήσει ανάλογες συναντήσεις. Πιστεύεις ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο;

«Αυτά τα τρία χρόνια που βρίσκουμε εδώ όλοι έχουν δείξει ότι υπάρχει η διάθεση να κάνουν κάτι, αλλά κατά έναν περίεργο λόγο δημιουργούνται προβλήματα τα οποία με κάνουν να πιστεύω ότι είναι άλυτα. Βλέπω διάθεση, αλλά όχι αποτέλεσμα».

-Ποια ήταν η σχέση των παικτών με τη διοίκηση φέτος;

«Το καλοκαίρι υπήρχαν πολλές και συχνές επαφές με τη διοίκηση κι έβλεπα μια κινητικότητα. Στην πορεία και λόγω της ενασχόλησής τους με όλη την Ερασιτεχνική, γιατί δεν υπάρχει μόνο το χάντμπολ αλλά και άλλα αθλήματα που χρειάζονται προσοχή, ήταν λίγο δύσκολο να υπάρξει επικοινωνία με τη διοίκηση.

Σε κάποια σημεία υπήρξε και αγανάκτηση από την ομάδα γιατί είχαμε κάποιες ανάγκες όπως το γήπεδο για τις προπονήσεις και κάποιος έπρεπε να βρει λύσεις. Σίγουρα όμως κι εμείς οι παίκτες, αλλά και η διοίκηση έχουν μερίδιο ευθύνης για τη φετινή πορεία της ΑΕΚ».

-Θα έλεγες ότι νιώθεις «προδομένος» με βάση τα όσα άκουσες και όσα προέκυψαν;

«Δεν θα το χαρακτήριζα σαν προδοσία, γιατί δεν είμαι τόσο μέσα στα πράγματα να γνωρίζω τι έχει συμβεί ακριβώς και τι έχει προσπαθήσει ο καθένας. Όλοι έχουμε ευθύνες μηδενός εξαιρουμένου.

Το γεγονός ότι φέτος οδηγήθηκε η ομάδα σε αυτή την κατάσταση μπορούμε να πούμε ότι φταίξιμο έχουν και οι δύο πλευρές».

-Με τα τωρινά δεδομένα θα έμενες και του χρόνου στην ΑΕΚ;

«Αυτή είναι μια κουβέντα που δεν μπορεί να γίνει τώρα. Εννοείται πως θα ήθελα να μείνω, αλλά κάποιων προβλημάτων κυρίως οικονομικών οι περισσότεροι «αδειάσαμε». Κι επειδή η φετινή χρονιά δεν πήγε καλά αγωνιστικά, δικαιούμαστε και πρέπει να ονειρευόμαστε τίτλους με την ΑΕΚ στο μέλλον. Θα ήθελα να μείνω, αλλά θα το δούμε το καλοκαίρι».

-Έχεις ζήσει αρκετές στιγμές με την ΑΕΚ. Ποια είναι αυτή που θυμάσαι ως καλύτερη και ποια ως χειρότερη;

«Μια στιγμή που είναι χαραγμένη στη μνήμη μου συνέβη στην εποχή Λαζόπουλου, τον ημιτελικό με τον Διομήδη Άργους εντός έδρας. Ήμασταν απροπόνητοι έναν μήνα, είχαμε φύγει ουσιαστικά για διακοπές και γυρίσαμε να δώσουμε έναν αγώνα.

Εμείς είχαμε το γνωστό πρόβλημα με το γηπεδικό κι αντιμετωπίσαμε έναν Διομήδη, ο οποίος είχε περισσότερες προπονήσεις από εμάς και ήταν πιο δουλεμένη ομάδα. Νικήσαμε όμως και πραγματικά δεν το πίστευα. Ήταν από τις καλύτερές μου στιγμές στην ομάδα.

Η χειρότερη στιγμή ήταν όταν έβλεπα ότι είχαμε ένα αξιόλογο σύνολο και κάποιες μονάδες που μπορούσαμε να δώσουμε πολλά και δεν είχαμε τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να δώσουμε αυτό που θέλαμε. Έβλεπα την ομάδα να χάνει παιχνίδια τα οποία ήταν φαινομενικά εύκολα για εμάς και στενοχωριόμουν που δεν μπορούσαμε να τα κερδίσουμε. Από την επιθυμία σου να δώσεις κάτι μέχρι τη στήριξη για να το κάνεις υπάρχει μια απόσταση.

Όταν έβλεπα ότι οι άλλες ομάδες κάνουν πέντε προπονήσεις, εμείς δεν είχαμε γήπεδο. Δεν μπορούσαμε να προπονηθούμε και να κάνουμε αυτό που αγαπάμε».

-Ποια λάθη πιστεύεις ότι έφεραν την ΑΕΚ σε αυτή την κατάσταση;

«Ειλικρίνεια και οργάνωση. Περιμέναμε ειλικρινείς απαντήσεις σε όλους τους τομείς, είτε στο γηπεδικό, είτε στο ιατρικό, είτε στο οικονομικό κλπ. Πρέπει γενικότερα να σταματήσουν τα ψέματα και να φτιάξουν πάλι αυτοί που πρέπει τους αυθεντικούς Μάγκες, αυτοί που ήταν παλιά… Σε ότι αφορά την οργάνωση πιστεύω δεν υπήρχε κάποιος να πει ότι θα έχει εξ ολοκλήρου το χάντμπολ και δεν θα πάει τίποτα στραβά.

 Έφευγε ο ένας, ερχόταν ο άλλος και ήταν λίγο περίεργα τα πράγματα. Κυρίως ήταν η έλλειψη οργάνωσης και ειλικρίνειας απέναντί μας».

-Τα τελευταία δύο χρόνια η ΑΕΚ άλλαξε πάρα πολλούς παίκτες. Αρκετοί ήρθαν και αρκετοί έφυγαν. Όλο αυτό δεν σας επηρέασε;

«Φέτος ήμασταν αρκετά νέα παιδιά και επρόκειτο ουσιαστικά για μια καινούρια ομάδα. Πέραν του ότι δεν μπορούσαμε να προπονηθούμε μαζί δεν γνωρίζαμε και ο ένας τον άλλον και δεν μπορούσαμε να βγάλουμε στο γήπεδο το αποτέλεσμα που θέλαμε. Αυτό ήταν κι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που είχαμε φέτος».

-Τι έχεις να πεις για τον κόσμο και τη σχέση που έχετε αναπτύξει;

«Ο κόσμος είναι ο όγδοος παίκτης μας. Δεν μπορώ να το χαρακτηρίσω. Δεν είναι λίγες οι φορές που παίζαμε μόνο για τον κόσμο. Φέτος συζητούσαμε για τα προβλήματα που είχαμε, αλλά πάντα σκεφτόμασταν τον κόσμο που μας περιμένει στις κερκίδες και τα ξεχνούσαμε όλα. Εγώ προσωπικά ανατρίχιαζα.

Μόνο και μόνο που άκουγα τη φωνή τους ανατρίχιαζα. Δεν θα ξεχάσω το παιχνίδι με το Άργος στον Πανελλήνιο που διακόπηκε. Η ατμόσφαιρα που είχα ζήσει εκείνη την μέρα ήταν απίστευτη. Δεν είχα ξαναζήσει κάτι παρόμοιο. Πολλοί παίκτες μένουν και συνεχίζουν στην ΑΕΚ μόνο γι’ αυτό το κλίμα και τη σχέση με τον κόσμο».

-Πώς ήταν το κλίμα στα αποδυτήρια με όσα διαδραματίστηκαν κατά τη διάρκεια της χρονιάς;

«Πολλά πράγματα επηρέασαν την ομάδα, αλλά μέσα στα αποδυτήρια ήμασταν οι Μάγκες. Σίγουρα υπήρχαν κάποια παράπονα, αλλά αυτά είναι πράγματα τα οποία πάντα τα αφήναμε στην άκρη. Το κλίμα εντός των αποδυτηρίων δεν… χάλασε ποτέ, απλά προς τα έξω έβγαινε μια κακή εικόνα λόγω των προβλημάτων που είχαμε να αντιμετωπίσουμε».

-Ας αλλάξουμε για λίγο κλίμα. Ποιος είναι ο Παναγιώτης έξω από τα γήπεδα του χάντμπολ;

«Όπως γνωρίζετε έρχομαι από την Έδεσσα, έχω αγωνιστεί στον Αερωπό, στον Δούκα και τέλος στην ΑΕΚ την τελευταία τριετία. Σπουδάζω τα τελευταία τέσσερα χρόνια πληροφορική και μου μένουν 1-2 μαθήματα για να τελειώσω και να πάρω το πτυχίο μου. Η αλήθεια είναι πως σκεφτόμουν και σκέφτομαι το εξωτερικό, αλλά πρώτα θέλω να τελειώσω με τη σχολή μου.

Όταν βάζω στόχους στη ζωή μου θέλω πρώτα να φέρω εις πέρας τον έναν και μετά να συνεχίσω με τον επόμενο. Είμαι 26 χρονών κι έχω μπροστά μου τουλάχιστον μια επταετία για χάντμπολ και θέλω να κοιτάξω το μέλλον μου».

-Σαν χάντμπολ που πιστεύεις ότι βρισκόμαστε σαν χώρα;

«Βρισκόμαστε πολύ πίσω. Υπάρχουν άξιοι προπονητές στην Ελλάδα, έχουν δουλέψει, θέλανε και θέλουν να ανεβάσουν επίπεδο το άθλημα στην Ελλάδα, αλλά δεν υπάρχουν οι βάσεις και οι υποδομές για κάτι τέτοιο. Υπάρχουν σκαμπανεβάσματα σε αυτό, γιατί άλλες φορές φαίνεται να υπάρχει κάποια πρόοδος και άλλες επιστρέφουμε εκεί που ήμασταν. Ελπίζω να ανέβει το χάντμπολ σαν άθλημα στη χώρα, αλλά κάτι το εμποδίζει. Αυτό πρέπει να το κοιτάξουν οι αρμόδιοι».

-Φτιάξε τώρα μια επτάδα με παίκτες τους οποίους έχεις αγωνιστεί στο παρελθόν είτε σε συλλογικό, είτε σε εθνικό επίπεδο

«Μπορώ να βάλω δύο σε κάθε θέση γιατί είναι δύσκολο (γέλια); Στη θέση του αριστερού εξτρέμ θα ήθελα Λαζαρίδη (σ.σ. πρώην συμπαίκτης του στον Αερωπό), Ζαμπούνη και Γεωργιάδη. Αριστερό ίντερ θα ήθελα μαζί μου τον Σανίκη, δάσκαλος για μένα και μεγάλος αθλητής. Για πλέι μέικερ θα έβαζα πρώτο τον «τρεμάμενο» Χρήστο Παπαδόπουλο και τον Μέτση του Φοίβου που ήμασταν μαζί στην Εθνική και πολύ καλοί φίλοι.

Δεξί ίντερ ο Αλβανός, με τον οποίον είχα αναπτύξει πολύ καλή σχέση εντός κι εκτός γηπέδων. Δεξί εξτρέμ ο Μπακαούκας, τον οποίον δεν είχα πάρει και με καλό μάτι όταν έπαιζα στον Δούκα. Βέβαια όταν ήρθα στην ΑΕΚ είδα ότι είναι το άσπρο με το μαύρο. Μεγάλος αθλητής, πατέρας, φίλος, αδερφός για μένα κι ένας άνθρωπος που έχω μάθει και συνεχίζω να μαθαίνω από εκείνον. Και τον Σάββα Καρυπίδη, ο οποίος είναι απίστευτος τύπος.

Στο πίβοτ θα έβαζα τον Δημοσθένους, τον Κύπριο γίγαντά μου (γέλια) και τον Ράκσεβιτς, ενώ στο τέρμα τον Πλεχ, ο οποίος είναι αδερφός και γιος για μένα. Γενικότερα προτιμώ τους αθλητές που έχουν ήθος, είναι σεμνοί και έχουν καλό χαρακτήρα».

-Κλείνοντας, ποιες είναι οι ευχές σου για το Πάσχα;

«Θα πω αυτό που μου έρχεται πρώτα στο μυαλό. Καλή Ανάσταση σε όλους τους ΑΕΚτζήδες. Επίσης να στείλω τις ευχές μου στους συμπαίκτες μου και τη διοίκηση και όταν γυρίσουμε από το Πάσχα να είμαστε ευχαριστημένοι από το αποτέλεσμα και όχι να περιμένουμε. Εύχομαι με την Ανάσταση του Χριστού να έρθει και η Ανάσταση της ΑΕΚ και να επιστρέψει εκεί που πρέπει».