Σε μισώ, σ´αγαπώ, σημειώσατε διπλό…

Τα πράγματα στην αγαπημένη Μυτιλήνη δεν πήγαν όπως τα θέλαμε, τόσο για μας που ταξιδέψαμε και βρεθήκαμε στο νησί, όσο και για την ΑΕΚ που δεν μας έκανε το χατήρι (γιατί ρε Ντιέγκο), να κλέψει τη νίκη μετά από μια κακή εμφάνιση.

Ο κόσμος πραγματικά λαχταρούσε για ΑΕΚ! Προσωπικά ακολούθησα και έζησα από κοντά τον κόσμο να διψάει για την ομάδα της καρδιάς του, να αποθεώνει την αποστολή στο αεροδρόμιο, να την ακολουθεί όπου κι αν αυτή βρέθηκε αυτο το διήμερο στο νησί.

Δεν χαμογέλασε στο τέλος, δεν μας έκανε και το χατήρι η μπάλα… Ωστόσο το καμπανάκι αν δεν χτύπησε στις προηγούμενες μέτριες έως κακές εμφανίσεις, χτύπησε από χτες όταν οι έντεκα του Πογέτ δεν κατάφεραν να μετουσιώσουν μία από τις κλασικές ευκαιρίες που είχαν σε γκολ.

Φταίει ο Τζεμπούρ; Φταίει ο Κολοβέτσιος; Ή μήπως ο Πογέτ με τις επιλογές και το κοουτσάρισμα του; Ακούω διάφορα από χτες, αλλά επειδή πάντα στο τελος ξυρίζουν τον γαμπρό, προσωπικά έχω την υπομονή να περιμένω τα πλέι οφ για να καταλήξω σε ένα συμπέρασμα για το τι πρέπει να κρατήσει και τι να πετάξει η ΑΕΚ της σεζόν 16/17 του Champions ή του Europa League.

Αυτό που είδα χτες πάντως στο δημοτικό στάδιο της Μυτιλήνης δεν μου θύμησε σε τίποτα την ΑΕΚ των ντέρμπι, και σε καμιά περίπτωση δεν θεωρώ πως η ΑΕΚ μπορούσε χτες να βάλει 4-5 γκολ. Το ματς ήταν για να κριθεί στο γκολ και όποιος το έβαζε θα έπαιρνε λογικά και τη νίκη.

‘Ελαβα διάφορα μηνύματα αυτές τα 24ωρα που έμεινα στο νησί… Μηνύματα γκρίνιας, μηνύματα αγάπης για την ΑΕΚ της Καρδιάς μας! Γιατί άλλωστε η δική μας ΑΕΚ δεν χάνει ποτέ…

Υ.Γ: Σημειώσατε διπλό, να δούμε πότε…

Υ.Γ2: Καλή επιστροφή να έχουμε εμείς που μείναμε και Δευτέρα

Υ.Γ3: Μετά από 4 χρόνια τίποτα δεν έχει αλλάξει στο νησί, στα καλά και
στα κακά του!