Οι δηλώσεις των παλαίμαχων

Αίας Λαρεντζάκης: «Για την εποχή εκείνη, η ομάδα μας ήταν πολύ καλή. Μετά από καιρό διαπιστώσαμε, πως ο παίκτης έπαιζε σε κάθε θέση. Ηταν από τη φύση της σωστά δομημένη. Είχαμε μεγάλο πάθος και φτάσαμε στις επιτυχίες. Ο Γιώργος Μόσχος έφυγε νωρίς. Ηταν ο άνθρωπος που με το καλάθι που έβαλε με τη Βίσλα μας οδήγησε στο φάιναλ φορ»

Χρήστος Ζούπας: «Αν δεν τιμάς το παρελθόν, δεν μπορείς να ζήσεις το παρόν και να χτίσεις το μέλλον. Η μεγάλη ομάδα της ΑΕΚ έδεσε από το 1964 και φτάσαμε ως την κορυφή της Ευρώπης. Η ομάδα ήταν επηρεασμένη από το δράμα του Μόσχου και χάσαμε από τη Σλάβια. Χάσαμε εύκολα, αλλά αυτό μας έδωσε εμπειρίες και πίστη στον εαυτό μας. Μαζί με τους 80.000 ανθρώπους που είχαμε στο πλευρό μας, μας οδήγησαν δύο χρόνια μετά στον άθλο της ΑΕΚ»

Γιώργος Τρόντζος: «Από το ’66 που παίξαμε στο πρώτο φάιναλ φορ, η στιγμή ήταν η απώλεια του Γιωργου Μόσχου. Μας έδεσε πιο πολύ ως ομάδα. Ημασταν όλοι φίλοι. Ημασταν καθαρόαιμοι Ελληνες, που παίζαμε για την ομάδα. Μετά το ματς με τη Σλάβια, ο Μόσχος ήταν σε άθλια κατάσταση. Ολοι είχαμε μείνει άναυδοι. Εμείς δεν το ξέραμε. Ο Μόσχος το ήξερε, αλλά ήταν παλικάρι και ήθελε να παίξει. Το Παναθηναϊκό στάδιο ήταν για εμάς το φρούριο μας. Μπορούσαμε να κερδίσουμε κάθε ομάδα, όσους πόντους και αν χρειαζόμασταν. Μας βοήθησε πολύ το στάδιο και ο κόσμος, όταν είχαμε 50.000 κόσμου. Βλέπαμε 30.000 και λέγαμε δεν ήρθε κανείς σήμερα».