Η ήττα θέλει καρδιά

Απίστευτο αυτό που συνέβη με τον Ολυμπιακό μετά την ήττα από την ΑΕΚ με 1-0. Επί τρεις μέρες σε τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, σάιτ, εφημερίδες και φυλλάδες δεν έχουν σταματήσει να κλαίνε και να οδύρονται. Πραγματικά, τέτοιο σενάριο για την ήττα των ερυθρολεύκων σε συνδυασμό με την αντίδραση τους δεν θα μπορούσε να το σκεφτεί ούτε το πιο αντι-Ολυμπιακό μυαλό που κυκλοφορεί.

Το ακόμα καλύτερο στην όλη υπόθεση, είναι πως όλες τους οι ενστάσεις και τα παραμυθάκια που σκαρφίστηκαν για να δικαιολογήσουν μια απλή ήττα που δεν τους στερεί τίτλο, αλλά τους στερεί ένα ρεκόρ, καταρρέουν το ένα μετά το άλλο σαν τους… μάρτυρες του Noor 1 στην περιβόητη υπόθεση.

Σιγά σιγά το αποδέχτηκαν

Ξεκίνησαν με τα παραμυθάκια: «Δεν τον βρίσκει ο Μποτία τον Αραβίδη, πέφτει μόνος του» – «χτυπάει η μπάλα στην μασχάλη του Μιλοβόγεβιτς, δεν υπάρχει πέναλτι» και  αφού κατέρρευσε σε ολίγα λεπτά ο πρώτος «Αίσωπος» , συνέχισαν με «ο Αραβίδης βρίσκει τα πόδια του Μποτία και όχι ο Μποτία τον Αραβίδη» – «Είναι ακούσιο το χέρι προσπάθησε να προστατευτεί ο Μιλιβόγεβιτς» αλλά δυστυχώς  δεν έπιασε ούτε αυτό και προχώρησαν με το «δεν ήταν αποβολή του Μποτία γιατί δεν ήταν σε προφανή θέση για γκολ ο Άραβίδης» – «δεν είχε πρόθεση ο Μιλιβόγεβιτς, δεν ήταν για δεύτερη κίτρινη κάρτα».

Φυσικά απογοητεύτηκαν και εδώ, διότι πλέον οι τηλεοπτικές κάμερες είναι παραπάνω από μια την σημερινή εποχή και προχώρησαν στο πέναλτι με το αν μπήκε ή όχι νωρίτερα ο Βάργκας, που τελικά και αυτό το ψέμα είχε κοντά ποδάρια. Δυστυχώς λοιπόν για αυτούς,  ο πανικός τους να δικαιολογήσουν πως χάθηκε το αήττητο ρεκόρ ήταν συγκλονιστικά για λύπηση και μόνο. Ούτε την καζούρα που δικαιούμασταν να κάνουμε δεν ευχαριστηθήκαμε από αυτό το κλάμα.

Και όλο αυτό με έκανε να θυμηθώ τα λόγια του τότε προπονητή της ΑΕΚ, Πέτρου Ραβούση, ο οποίος στον πρώτο ημιτελικό με τον Ολυμπιακό είχε οδηγήσει τον δικέφαλο στη νίκη με 2-1 με 9 παίκτες. Ένας ματς που ήταν σχεδόν ίδιο με τον αγώνα του Σαββάτου.

Με την διαφορά ότι τότε η ΑΕΚ έμεινε με 10 από το 36’ και στη συνέχεια πέτυχε πρώτη τα δύο γκολ, για να μείνει με 9 στο 83’ και φυσικά να καταφέρει ο Ολυμπιακός να βάλει ένα γκολ και να πάρει ένα αβαντάζ ενόψει του επαναληπτικού στο Καραϊσκάκης, όπου και τελικά αποκλειστήκαν.

Τι είχε πει τότε ο «μαθητής» για την απουσία του «δασκάλου» από την συνέντευξη Τύπου: «Η ήττα θέλει καρδιά» και τελικά περίπου 20 χρόνια μετά αποδεικνύεται περίτρανα πως η συγκεκριμένη ομάδα μόνο μεγάλη δεν είναι και ούτε καρδιά έχει. Διότι όπως έλεγε και ο μεγάλος «φιλόσοφος» του Ελληνικού ποδοσφαίρου, Σωκράτης (Κόκκαλης): «Οι μεγάλες ομάδες δεν ασχολούνται με την διαιτησία». Και ποιοι είναι αυτοί για να διαψεύσουν τον μεγάλο ευεργέτη τους, τον Σωκράτη…

ΥΓ1: Δυστυχώς έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, μόνο για μπάλα δεν μιλήσαμε μετά το ματς και πώς να το κάνεις όταν έχεις να αντιμετωπίσεις την προπαγάνδα που το λευκό με το έτσι θέλω το κάνει μαύρο. Εν τάχει να αναφέρω πως η ΑΕΚ στο σύνολο του αγώνα, δεν ήταν καλύτερη του Ολυμπιακού, πιο παθιασμένη ναι, καλύτερη όμως όχι. Και για να μην παραμυθιαζόμαστε και εμείς, χρειάζεται δουλειά και προσοχή για την συνέχεια, διότι κάτι μου λέει πως η… τύχη θα μας φέρει στον ημιτελικό ξανά μαζί.

ΥΓ2: Αν για κάτι θα έπρεπε να σχολιάσουμε στο πέναλτι του Ντιέγκο, είναι πως ενδεχομένως και βάση κανονισμού θα έπρεπε να επαναληφθεί διότι απαγορεύεται να είναι κατά την εκτέλεση παίκτες εντός του ημικυκλίου στην μεγάλη περιοχή. Βέβαια αυτό γίνεται σχεδόν σε όλα τα πέναλτι και ποτέ δεν έχουν ακυρωθεί για τον συγκεκριμένο κανόνα. Τρανό παράδειγμα και μάλιστα εκτός συνόρων, το πέναλτι ΕΠΟΣ του Λιονέλ Μέσι με την πάσα στον Σουάρεζ. Εάν σφυρίζανε γενικά τον συγκεκριμένο κανονισμό, το πέναλτι αυτό θα έπρεπε να ακυρωθεί γιατί ο επιθετικός της Μπάρτσα ήταν μέσα στην απαγορευμένη περιοχή. Δηλαδή, σε κουβέντα να βρισκόμαστε.

ΥΓ3: Μεγάλο ματς ο Σιμόες, όπως μεγάλη πρέπει να είναι και η ανανέωση του.

ΥΓ4: Η ερώτηση ήταν ξεκάθαρη όπως και η απάντηση: «Επειδή πλέξατε το εγκώμιο των παικτών του Ολυμπιακού, θα απαιτήσετε αν μείνετε στην ΑΕΚ, να ζητήσετε παίκτες του επιπέδου του Ολυμπιακού για να μικρύνει η ψαλίδα;

“Ναι, είναι απλό”.