Ο Ανέστης… άρπαξε την ευκαιρία

Είναι κάποιες φορές που ένα έντονο συναίσθημα δημιουργείται μέσα σου για αδιευκρίνιστους λόγους και σε κάνει να νιώθεις τόσο σίγουρος που το τελικό αποτέλεσμα να μην σε εκπλήσσει αλλά αντιθέτως να σε δικαιώνει. Σίγουρα το έχετε πάθει και εσείς και στο τέλος λέτε την φράση «ήμουν  σίγουρος».

Κάτι τέτοιο ένιωσα και εγώ όταν ο διαιτητής σφύριξε το πέναλτι για τον ΠΑΣ και είδα τον Τσουκαλά απέναντι στον Ανέστη. Ασυναίσθητα είπα στον Βαγγέλη (Αρναούτογλου) που βλέπαμε μαζί το ματς: «Το πιάνει και καπαρώνει την θέση, δημιουργώντας και ένα φόβο στους μελλοντικούς του αντιπάλους από την άσπρη βούλα».

Μόλις σήκωσε τα χέρια του ο Ανέστης και ο Τσουκαλάς εκτέλεσε, φώναξα μέσα μου, «το πιάσε» με τον υψηλόσωμο γκολκίπερ του δικεφάλου να διώχνει σε κόρνερ και να δίνει στην συγκεκριμένη φάση ακόμα τρεις βαθμούς κατά ένα ποσοστό της τάξης του 85%. Το υπόλοιπο 15% συμπλήρωσε ο φορμασισμένος “Mago” και η ΑΕΚ έφτασε το 5χ5 και συνεχίζει αήττητη μέσα στο 2016.

Κέρδισε με το σπαθί του την ευκαιρία

Το συναίσθημα λοιπόν που μου δημιούργησε ο Ανέστης, να νιώσω για κάτι τόσο σίγουρος στο παιχνίδι της ΑΕΚ, έρχεται μετά από πολλά χρόνια από την εποχή που πήγαινα στη Νέα Φιλαδέλφεια και ήμουν σίγουρος ότι «νίκη είναι και σήμερα αλλά δεν ξέρω το σκορ» ή οτί «δεν τρώω γκολ με Μανωλά» ή «Έχει τουλάχιστον ένα γκολ ο Ντέμης» ή «κερδίσαμε φάουλ, ωραία βάλαμε γκολ με Τσάρτα».

Συναισθήματα που σου δημιουργούσε η ποιότητα του συνόλου (βλέπε ΑΕΚ δεκαετίας 90’) ή τα ατομικά χαρακτηριστικά που έκαναν την διαφορά. Αυτό με έκανε να νιώσω ο Ανέστης και εννοείται πως ούτε τον συγκρίνω με τότε, ούτε των βάφτισα Σμάιχελ, αλλά σίγουρα κέρδισε το δικό μου ΟΚ προκειμένου να κάτσει κάτω από τα δοκάρια ακόμα και αν στο επόμενο ματς πάρει την μπάλα και την βάλει μόνος του μέσα στα δίχτυα.

Ο Γιάννης μου απέδειξε πως έχει το κάτι ιδιαίτερο που αξίζει η ΑΕΚ να επενδύσει. Εχει στοιχεία που χρειάζονται σε έναν τερματοφύλακα μεγάλης ομάδας, έχει σωματικά χαρακτηριστικά και το σημαντικότερο απ’ όλα, έχει δυνατό χαρακτήρα που επιβάλλεται να έχει ένας ποδοσφαιριστής που φοράει τον δικέφαλο στο στήθος.

Πέραν της ποιότητας ενός ταλαντούχου ποδοσφαιριστή, για μια καριέρα γεμάτη τίτλους, παίζει ρόλο ο χαρακτήρας, που δύσκολα θα δέχεται την ήττα. Αυτό το στοιχείο λοιπόν, το έχει ο Γιάννης και το ζητάει η ΑΕΚ από τους παίκτες που θα κληθούν να την επιστρέψουν στην κορυφή. Οπότε, την ευκαιρία του την κέρδισε, στα χέρια του να την εκμεταλλευτεί.

ΥΓ: Παρότι μέσα μου πίστευα στον Ανέστη, ή για να το θέσω πιο σωστά ήλπιζα να γίνει αυτός το Νο1 για τα επόμενα χρόνια, παραδέχομαι πως σε κάποιες στιγμές οργής, τον έκρινα αυστηρά και εκ του αποτελέσματος… άδικα. Δεν έχει σημασία όμως το τι λέω, σημασία έχει το τι κάνει ο Ανέστης και να συνεχίσει να το κάνει καλά. Την ευχή μου την έχει, όπως και την δημόσια συγνώμη μου.