Μπουονανότε: Δεν θα είμαι ποτέ ξανά χαρούμενος

Μίλησε και γι αυτά ο Αργεντινός, με το θάρρος της γνώμης του. Αλλά εν τέλει αυτά που σου μένουν περισσότερο είναι τα μη ποδοσφαιρικά βιώματα. Και η ανατριχιαστική παραδοχή ότι ένας άνθρωπος που έχει τόσα πολλά, μέσα του ίσως να μην νιώσει το ίδιο χαρούμενος ποτέ ξανά…

– Ας ξετυλίξουμε το κουβάρι από την πρώτη επαφή… Ο Ντιέγκο αναζητεί ομάδα, έχει πρόβλημα με τη Γρανάδα και την ψάχνει να φύγει. Έρχεται η πρόταση από την ΑΕΚ. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που ρωτάς, που θέλεις να μάθεις γι’ αυτή την ομάδα που σε προσεγγίζει;

“Ως ποδοσφαιριστής γνωρίζω τις μεγάλες ομάδες και προφανώς γνώριζα ότι η ΑΕΚ είναι τέτοια. Περισσότερο ρώτησα για την κατάσταση στην Ελλάδα εκείνη την εποχή (σ.σ Αύγουστος 2015) κι όχι τόσο για τη δομή, γιατί τη γνώριζα ονομαστικά την ομάδα. Κι όταν η υπόθεση προχώρησε, γνωρίζοντας ότι πολλοί συμπατριώτες μου θριάμβευσαν στην Ελλάδα, ζήτησα τη γνώμη τους”.

– Αφού ψάχτηκες για την ΑΕΚ, μίλησες με κάποιους πρώην παίκτες της και ποιος ήταν ο πρώτος άνθρωπος μέσα από την ομάδα που ήρθε σε επαφή μαζί σου για να γίνει αυτό το deal;

“Όταν προέκυψε η πιθανότητα της ΑΕΚ ενθουσιάστηκα, κάθε ποδοσφαιριστής θα ένιωθε το ίδιο. Είχα προγραμματίσει να μιλήσω με διάφορους παίκτες που έκαναν σημαντικά πράγματα εδώ, όπως είναι ο Σάχα και ο Σκόκο, αλλά δεν μπόρεσα να μιλήσω με κανέναν γιατί προέκυπταν πράγματα από τη μια ημέρα στην άλλη και δεν είχα χρόνο. Ο πρώτος άνθρωπος με τον οποίον μίλησα από την ΑΕΚ, ήταν ο Μπράνκο. Γνωρίζει τα ισπανικά, με καλούσε, μου έστελνε μηνύματα. Είχα ένα μικρό πρόβλημα με τη Γρανάδα, ώστε να λύσω το συμβόλαιό μου. Εκείνος επέμενε να έρθω στην Ελλάδα. Μόλις έλυσα το πρόβλημα με τη Γρανάδα, με έβαλε στο αεροπλάνο και ήρθα εδώ”

– Τι είναι αυτό που σε δελέασε να έρθεις στην ΑΕΚ, τι είναι αυτό που σε έπεισε, φαντάζομαι ότι θα είχες κι άλλες προτάσεις…

“Δόξα τω Θεώ , όταν έλυσα το συμβόλαιό μου με τη Γρανάδα είχα πολλές προτάσεις από διάφορες ομάδες. Αυτό που με έκανε να επιλέξω την ΑΕΚ, ήταν η σιγουριά ότι πρόκειται για μεγάλη ομάδα, η οποία θα παλεύει πάντα για σπουδαία πράγματα. Είναι κάτι που δεν το είχα στη Γρανάδα. Ο καθένας τακτοποιεί τις αποφάσεις του με γνώμονα το ποδοσφαιρικό συμφέρον, το να θέλει να συνεχίζει να μεγαλώνει ποδοσφαιρικά. Επένδυσα σ’ αυτή την ομάδα ότι αύριο, τη χρονιά που έρχεται, θα παίζει στην Ευρώπη, είτε στο Champions League είτε στο Europa League. Θα ήταν φανταστικό, αυτός είναι ο στόχος όλων μας σαν ομάδα. Αυτό ήταν το πρωτεύων πράγμα που σκέφτηκα, έπαιξε το ρόλο του και το οικονομικό χωρίς αμφιβολία, αλλά αυτό που στοιχημάτισα από την πρώτη στιγμή ήταν η προοπτική να αγωνιστεί η ομάδα σε κάποια σημαντική διοργάνωση”.

– Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα ήθελε τον Ντιέγκο Μπουονανότε να ψάχνει σ’ αυτή τη φάση της καριέρας του μία ομάδα να τον αγκαλιάσει, να του δώσει ξανά κίνητρο. Ισχύει αυτό και το βρήκες στην ΑΕΚ;

“Ναι, είναι αλήθεια. Τελευταία, οι εμπειρίες μου στις διάφορες ομάδες που αγωνίστηκα, δεν ήταν και οι καλύτερες. Από την πρώτη στιγμή που μίλησα με τον Μπράνκο, του είπα ότι θα με ενδιέφερε μία ομάδα που με εμπιστεύεται. Καλώς ή κακώς, σήμερα στο ποδόσφαιρο παίζει ρόλο το αν είσαι ψηλός και δυνατός και το μέγεθός μου είναι μικρό και πολλές φορές οι ομάδες δεν πιστεύουν παίκτες με το στυλ μου. Δεν είμαι αρκετά δυνατός, δεν είμαι ψηλός. Ήθελα να βρεθεί μια ομάδα που θα με εμπιστεύεται και παράλληλα να αισθάνομαι την προστασία της. Ο Μπράνκο μου έδωσε πολλή σημασία και μόλις έφθασα και είδα τον κόσμο και τους οπαδούς, κατάλαβα ότι είχα πράξει σωστά. Η υποδοχή τόσο από τον κόσμο όσο και από τους ανθρώπους του συλλόγου ήταν εξαιρετική. Μου συμπεριφέρθηκαν πολύ καλά και ακόμη και σήμερα είναι πολύ καλοί μαζί μου. Για όλα αυτό και κυρίως την αγάπη που μου δείχνουν στο γήπεδ,ο θα δίνω τα πάντα για την ομάδα”.

– Αναφέρθηκες στο αεροδρόμιο. Τι περίμενες να συναντήσεις και τι συνάντησες εν τέλει;

“Δεν το περίμενα, καθόλου δεν το περίμενα. Ήμουν στο αεροπλάνο με τη γυναίκα μου, τη Σένι, τα παιδιά μας και τον ατζέντη μου τον Μάξι, κι όταν άνοιξα την πόρτα είδα αυτοκίνητα μαζεμένα. Μπήκα σε εκείνο του Μπράνκο και είδα τους οπαδούς σε ευφορία, να τραγουδούν. Αλήθεια, εκεί ένιωσα για πρώτη φορά την αγάπη των οπαδών και τον καλώς εννοούμενο φανατισμό με τον οποίον ζείτε το ποδόσφαιρο εδώ. Είμαι συνηθισμένος στην Αργεντινή, είχαμε μιλήσει και μαζί πολλές φορές και μου είχες πει πως αντιλαμβάνεται ο κόσμος το ποδόσφαιρο εδώ. Δεν το πίστευα, όμως, ότι θα γινόταν με αυτό τον τρόπο. Ελπίζω να εκπληρώσω όλες τις προσδοκίες του κόσμου”.

– Υπήρξε συνάντηση με τον Δημήτρη Μελισσανίδη και αν ναι, πως ήταν;

“Όχι, δεν είχα συνάντηση με τον πρόεδρο. Είχα την ευκαιρία να τον γνωρίσω, να τον χαιρετίσω, αλλά δεν είχα συνομιλία ή απευθείας επαφή με τον πρόεδρο, πάντα μιλούσα με τον Μπράνκο. Είναι ο άνθρωπος με τον οποίον είχα συνεχή επαφή πριν γίνω ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ και φυσικά αφότου έγινα. Είναι άνθρωπος που του έχω εμπιστοσύνη, με βοηθά πολύ η επικοινωνία στην ισπανική γλώσσα”.

ΜΕΓΑΛΟΣ Ο ΔΕΛΛΑΣ, ΜΕ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΤΑΙ ΠΟΓΕΤ

– Ο κόσμος της ΑΕΚ, από την αρχή σε αντιμετώπισε ως κάτι το ξεχωριστό. Διψούσε για έναν μεγάλο παίκτη. Πως το υποδέχεσαι αυτό; Το αντιλαμβάνεσαι, σε αγχώνει, σου αρέσει;

“Είμαι ποδοσφαιριστής και πάντα θα προσπαθώ να είμαι ο καλύτερος. Είμαστε άνθρωποι και είμαι άνθρωπος. Σε κάποιο ματς μπορεί να παίξω καλά, σε άλλο κανονικά και σε άλλο άσχημα. Γιατί όλα αυτά είναι μέσα στις πιθανότητες. Αυτό που δεν θα λείψει ποτέ από εμένα είναι η διάθεση να βοηθήσω το συμπαίκτη μου, να δώσω τα πάντα για τη φανέλα. Αυτό δεν θα λείψει ποτέ. Μία μέρα ίσως σκοράρεις, μια άλλη δεν θα μπορέσεις να το κάνεις. Μπορεί να συμβεί πάντα, συμβαίνει στους καλύτερους ποδοσφαιριστές του κόσμου. Και σε εμένα συμβαίνει. Είναι όμορφο ο κόσμος να πιστεύει σε κάποιον και να έχει πολλά να περιμένει από εκείνον. Προσπαθώ σε όλα τα ματς να βελτιώνομαι, να με ξεπερνάω”.

– Ποια ήταν η πρώτη εικόνα από τα αποδυτήρια; Αληθεύει ότι αισθάνθηκες πως αδικείσαι από τον Δέλλα; Γράφτηκε ότι οι αποφάσεις του σε επηρέαζαν ψυχολογικά. Ισχύει;

“Η πρώτη εντύπωση που αποκόμισα ήταν ωραία, αποδυτήρια φρέσκα, πολλοί νέοι παίκτες με μεγάλη ποιότητα, παιδιά με αλληλεγγύη, καλά παιδιά όπως λέμε και στην Αργεντινή. Τα αποδυτήρια είναι υγιή, υπάρχει ανταγωνισμός όπως σε όλες τις ομάδες, αλλά από την πρώτη ημέρα διαπίστωσα ότι υπήρχε μια υγιής κατάσταση. Όλοι θέλουμε να παίξουμε, είναι αυτονόητο, όλοι προσπαθούμε να δείξουμε το καλύτερο στην προπόνηση, στο γήπεδο αλλά η τελική απόφαση είναι του προπονητή. Ο ρόλος μας αυτός πρέπει να είναι: Να βάζουμε δύσκολα στον προπονητή. Είχα την καλύτερη σχέση με τον Δέλλα, από την πρώτη ημέρα με βοήθησε πολύ γιατί μιλούσε κάποια ισπανικά, για μένα ήταν πολύ σημαντικό αυτό. Είναι ένας προπονητής που βλέπει πολύ καλά το ποδόσφαιρο, ήταν πολύ σημαντικός ποδοσφαιριστής. Του αρέσει το ωραίο, το όμορφο ποδόσφαιρο. Τα τελευταία μας ματς με εκείνον στον πάγκο δεν ήταν τα καλύτερα, αλλά αυτά συμβαίνουν. Ρίχνεις την ευθύνη στον προπονητή γιατί είναι πιο εύκολο να διώξεις ένα άτομο, από το να απομακρύνεις πολλούς ποδοσφαιριστές. Κρίμα για ό,τι έγινε. Όλοι στα αποδυτήρια ήμασταν λυπημένοι. Είναι μεγάλος προπονητής και είμαι σίγουρος ότι θα τα πάει καλά στην ομάδα που είναι τώρα. Θα τα πάει καλά γιατί βλέπει πολύ σωστά το ποδόσφαιρο και είναι ένας άνθρωπος που αξίζει το σεβασμό”.

– Είναι σπάνιο για έναν ποδοσφαιριστή που ο προπονητής δε φαινόταν να τον υπολογίζει στα τελευταία ματς να μιλάει τόσο καλά για εκείνον. Έχεις απάντηση όμως για το γεγονός ότι σε πολλά ματς ήσουν στον πάγκο ή όταν ξεκινούσες βασικός γινόσουν αλλαγή;

“Είναι αποφάσεις. Είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι δεν υπάρχει η κακή πρόθεση. Οπότε πιστεύω ότι εφόσον ο προπονητής με άφηνε στον πάγκο ή με έκανε αλλαγή, συνέβαινε επειδή πίστευε ότι ήταν το καλύτερο για την ομάδα. Το καλύτερο για μένα δεν ήταν, θέλω να παίζω πάντα, αλλά όπως είπα και πριν, είχα την καλύτερη σχέση με τον Δέλλα γιατί είναι μεγάλος προπονητής, βλέπει καλά το ποδόσφαιρο και είναι άνθρωπος που αξίζει να τον σέβεσαι. Ένας άνθρωπος υγιής”.

– Γράφτηκε όμως πολλές φορές σε μερίδα του Τύπου ότι είχες κακή σχέση με τον Δέλλα, ότι σχεδόν ήσουν εκτός ομάδας, ότι δεν μιλούσατε. Τι απαντάς σε αυτό;

“Δεν ξέρω πως βγήκε αυτό. Δόξα τω Θεώ, το γεγονός ότι λόγω γλώσσας δεν καταλαβαίνω μερικά πράγματα μου κάνει καλό. Υπήρξε παρερμηνεία, δεν είχα ποτέ διαμάχη με τον προπονητή. Εάν ο προπονητής με έβγαζε αλλαγή ή με άφηνε στον πάγκο ήταν γιατί εκείνος πίστευε ότι αυτό ήταν το καλύτερο για την ομάδα. Κι όχι ότι είχε κάτι προσωπικό με εμένα, ή εγώ με αυτόν. Είχα την καλύτερη σχέση, πάντα τα πηγαίναμε καλά και πάντα έδινα τον καλύτερο εαυτό μου. Πάντα έκανα το ίδιο, ανεξάρτητα από τις περιστάσεις. Πάντα προσπαθώ να εκμεταλλεύομαι την κάθε ευκαιρία όταν μου δίνεται”.

– Ο Πογέτ πάντως δείχνει να σε εμπιστεύεται περισσότερο και προσπαθεί να βρει το ρόλο που σου ταιριάζει. Ποια είναι η προσέγγιση του νέου προπονητή προς εσένα και ποια πιστεύεις ότι πρέπει να είναι θέση σου μέσα στο γήπεδο, άλλωστε σε έχουμε δει σε διάφορους ρόλους.

“Ζούμε με τον ίδιο τρόπο το ποδόσφαιρο. Είναι Ουρουγουανός, είμαι Αργεντινός, έχουμε πολλά κοινά πράγματα, το στυλ, τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το ποδόσφαιρο. Μου αρέσει πολύ το πως λειτουργεί, αισθάνομαι την εμπιστοσύνη του. Κάνει τον ποδοσφαιριστή να νιώθει σημαντικός, είμαι πολύ χαρούμενος για την έλευσή του. Μας πήρε λίγο χρόνο να αφομοιώσουμε το νέο σύστημα, αλλά τώρα έχουμε προσαρμοστεί. Έχει διαφορετικό σκεπτικό για το ποδόσφαιρο σε σύγκριση με τον Δέλλα, αλλά εμείς είμαστε ποδοσφαιριστές και πρέπει να προσαρμοζόμαστε. Με τον Γκουστάβο έχω παίξει σε δυο διαφορετικές θέσεις. Θεωρώ τον εαυτό μου αρκετά έξυπνο, ώστε να προσαρμόζομαι σε αυτό που θέλει ο τεχνικός, αλλά απαιτείται και από μέρους του εμπιστοσύνη, Την έχω, οπότε είναι πιο εύκολο για μένα”.

– Τελικά ποιο είναι στο σύστημα που θεωρείς ότι θα καταλήξει η ΑΕΚ; Κι εσένα που σου αρέσει να πατάς καλύτερα μέσα στο γήπεδο; Που αποδίδεις καλύτερα;

“Όταν ήρθε ο Γκουστάβο, στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό παίξαμε το ίδιο σύστημα με τον πρώην τεχνικό, δηλαδή 4-2-3-1. Μετά παίξαμε το σύστημα που του αρέσει περισσότερο ή ταιριάζει περισσότερο στην αντίληψή του, δηλαδή 4 αμυντικοί, 3 μέσοι, δύο στα άκρα κι ένας στην επίθεση. Με τον Πανελευσινιακό παίξαμε ένα παρόμοιο σύστημα αλλά χωρίς έναν παίκτη που μπορεί να παίξει κατευθείαν από τα αριστερά, η εντολή ήταν να κόβει στο κέντρο. Είναι διαφορετικά στυλ. Είναι καλό ένας προπονητής να έχει εναλλακτικές επιλογές, να έχει συνεχώς ιδέες γιατί ο αντίπαλος μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα εάν παίζουμε μόνο ένα σύστημα. Είναι καλό να υπάρχουν εναλλακτικές. Έχω παίξει διαφορετικές θέσεις. Στη Ρίβερ ξεκίνησα σαν δεκάρι, αλλά το ποδόσφαιρο αλλάζει, γίνεται πιο μοντέρνο και ο καθένας πρέπει να προσαρμόζεται. Δεν έχω πρόβλημα να παίξω σε οποιαδήποτε θέση, θα παίξω ακόμη και τερματοφύλακας. Είμαι στη διάθεση του Πογέτ, να με χρησιμοποιήσει όπου θέλει”.

– Επειδή γίνεται πολλή συζήτηση. Μπουονανότε, Μάνταλος, Βάργκας. Είναι θέμα μυαλού να συνεργαστείτε και να παίξετε μαζί; Καταρρίπτεις το μύθο ότι δε χωράτε και οι τρεις;

“Αυτές είναι αποφάσεις του προπονητή. Όποιος προσαρμόζεται και καταλαβαίνει γρήγορα τι θέλει ο προπονητής, είναι εκείνος που θα παίζει. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι σκληρός ο ανταγωνισμός τόσο με τον Πέτρο όσο και με τον Ρόναλντ, αμφότεροι είναι σπουδαίοι παίκτες, αλλά είναι υγιής ο ανταγωνισμός. Γιατί όχι όμως και οι τρεις μαζί; Το βλέπω πιθανό. Όπως είπες και εσύ είναι θέμα εξυπνάδας. Μία ομάδα δεν μπορεί μόνο να επιτίθεται αλλά πρέπει και να αμύνεται. Υπάρχουν αμυντικοί, αμυντικά χαφ που χρειάζονται τη βοήθειά μας. Εάν εμείς λαμβάνουμε τα μηνύματα του προπονητή και μπορούμε να παίξουμε και οι τρεις μαζί, αυτό μπορεί να γίνει αλλά θα πρέπει να σκεφτόμαστε ταυτόχρονα και τα αμυντικά καθήκοντά μας. Άμυνα και επίθεση κάνουμε όλοι μαζί”.

ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΠΕΡΝΑΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ

– Υπήρχαν στιγμές στο διάστημα που βρίσκεσαι εδώ που να επέστρεψες τσαντισμένος από την προπόνηση ή το ματς και να είπες αυτό δεν είναι το κατάλληλο μέρος για εμένα; Κι όταν συμβαίνει αυτό, πως ξεσπάς, πως ηρεμείς, πως αντιδράς;

“Ο καθένας ζει το ποδόσφαιρο και το αισθάνεται με τον τρόπο του. Εγώ ζω το ποδόσφαιρο έντονα, είμαι πολύ αυτοκριτικός και θέλω κάθε μέρα να με ξεπερνάω. Το διασκεδάζω, μου αρέσει να βάζω γκολ γιατί είναι σημαντικό για τη θέση μου. Η ζωή μου είναι προτεραιότητα πάνω από όλα. Πότε δεν είπα ότι δεν είναι το κατάλληλο μέρος, ποτέ δεν θα το έλεγα. Είμαι πολύ χαρούμενος στην ΑΕΚ, η γυναίκα μου και τα παιδιά μου είναι καλά εδώ στην Ελλάδα. Προσπαθώ κάθε μέρα να ξεπερνάω τον εαυτό μου, αυτός είναι ο στόχος μου”.

– Αυτή η αυτοκριτική πως γίνεται; Σκέφτεσαι ή παρακολουθείς τον εαυτό σου στα ματς, να δεις τι δεν έκανες σωστά;

“Δεν βλέπω τα ματς. Δεν το κάνω αυτό. Έχω στο μυαλό μου όλη τη φάση, ξέρω μετά το ματς τι έπρεπε να κάνω σ’ αυτή τη φάση. Δεν χρειάζεται να δω ξανά το ματς για να καταλάβω τι λάθη έκανα. Πάντα θέλω να βελτιώνομαι να ξεπερνάω τον εαυτό μου. Όταν τα πράγματα δεν μου πηγαίνουν καλά γιατί δεν έπαιξα καλά, γιατί βγήκα αλλαγή, γιατί χάσαμε, είμαι εκνευρισμένος. Κάνω την αυτοκριτική για κάθε ένα ματς ποδοσφαίρου. Όμως στη ζωή συμβαίνουν πιο σημαντικά πράγματα, από το να χάσεις ένα ματς. Σε εμένα έτυχαν πιο σκληρά πράγματα, οπότε προσπαθώ να ζήσω το ποδόσφαιρο με άλλο τρόπο. Να το διασκεδάσω, πάντα με την υπευθυνότητα που χρειάζεται. Το αντιμετωπίζω ως άθλημα, πάντα προσπαθώ το καλύτερο”.

– Θα είσαι ευχαριστημένος στο τέλος της πρώτης σου σεζόν με την ΑΕΚ, εάν…

“Εάν τα πράγματα είναι όπως τώρα. Σ’ αυτούς του τέσσερις μήνες που είμαι εδώ, τόσο εγώ όσο και η οικογένειά μου είμαστε πολύ χαρούμενοι εδώ. Είμαστε σε μία όμορφη πόλη, σε ένα σημαντικό κλαμπ και μια σπουδαία και αγαπητή οικογένεια, όπως η ΑΕΚ. Εύχομαι να μείνω για πολλά χρόνια εδώ”.

– Η ΑΕΚ ξεκίνησε τη σεζόν μιλώντας για πρωταθλητισμό. Όμως πλέον είναι πολύ πίσω. Σε τι υπολείπεται του Ολυμπιακού;

“Ο Ολυμπιακός είναι μεγάλη ομάδα κι έχει σημαντικούς παίκτες. Έχουμε κι εμείς όμως. Με δουλειά, αφοσίωση και με το νέο πρότζεκτ του Πογέτ, νομίζω ότι μπορούμε να πετύχουμε σημαντικά πράγματα. Εάν είμαστε έξυπνοι και προσαρμοστούμε σ’ αυτά που θέλει ο προπονητής θα κάνουμε πολλά. Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να βελτιωθούμε. Στην άμυνα, στο κέντρο, στην επόθεση. Πρέπει να βελτιωθούμε σε όλους τους τομείς. Κάθε μέρα να ανεβαίνουμε ένα σκαλοπάτι. Μπορούμε με ηρεμία, να γίνουμε καλύτερη ομάδα από τον Ολυμπιακό. Τα ντέρμπι είναι ειδικά ματς. Δεν είναι απαραίτητο μόνο να παίξεις καλά για να τα κερδίσεις. Πρέπει να παίξεις με καρδιά. Μου έτυχε να παίξω στο Ρίβερ – Μπόκα. Έπαιξα στο ματς με τον Ολυμπιακό, θέλει καρδιά και συναίσθημα. Θυμάμαι τον κόσμο που με υποδέχθηκε στο αεροδρόμιο και μου ζήτησε να νικήσουμε τον Ολυμπιακό. Πρέπει να βελτιωθούμε και να συνεχίσουμε να δουλεύουμε για να πάρουμε το επόμενο το ντέρμπι. Για τους οπαδούς μας είναι πολύ σημαντικό. Για εμάς τους ποδοσφαιριστές το σημαντικό είναι να πετύχουμε τους στόχους μας, να πάρουμε το Κύπελλο αν μπορούμε, να βγούμε στο Champions League ή στο Europa League. Αλλά για τον κόσμο το να κερδίσεις ένα ντέρμπι, είναι πάντα κάτι πολύ όμορφο”.

– Μετά το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό έγινε κάτι που δεν ξέρουμε εάν το έχεις ζήσει ξανά. Οπαδοί σας περίμεναν, έβρισαν, κάποιους τους προπηλάκισαν…

“Για να είμαι ειλικρινής, δεν το κατάλαβα. Ότι υπήρχαν φίλαθλοι στο ξενοδοχείο. Το έμαθα μετά από δύο ημέρες στην προπόνηση μου το είπαν τα παιδιά, εγώ μόλις έφθασα στο ξενοδοχείο μπήκα στο αυτοκίνητό μου κι έφυγα. Δεν είναι όμορφο. Το ποδόσφαιρο είναι άθλημα. Καταλαβαίνω ότι χάσαμε το ντέρμπι με έναν πολύ άσχημο τρόπο. Δεν είναι νορμάλ που χάσαμε με 4-0. Καταλαβαίνω καλά την ντροπή τον οπαδών. Κι εγώ ως οπαδός θα ένιωθα ντροπιασμένος. Είμαι λίγο συνηθισμένος, στην Αργεντινή συμβαίνουν τέτοια πράγματα. Δεν με εκπλήσσει”.

– Όλη αυτή η τρέλα που επικρατεί στην Ελλάδα με τα ντέρμπι. Όπως το Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός που δεν έγινε ποτέ. Σε προβληματίζει;

“Είναι άσχημη κατάσταση, η οποία βλάπτει το ποδόσφαιρο. Δεν παύει να είναι ένα άθλημα, ένα θέαμα. Πολλές οικογένειες πηγαίνουν γήπεδο με τα παιδιά τους. Αλλά δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Δεν με εκπλήσσει που συμβαίνει αυτό. Δεν με εκπλήσσει που συμβαίνει εδώ. Ίσως στην Ισπανία, τέτοια πράγματα να μην συμβαίνουν. Τόσο στην Αργεντινή όσο και στην Ελλάδα η κατάσταση μπορεί να βελτιωθεί, σ΄ αυτόν το τομέα. Το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα που ο καθένας μπορεί να πάει στο γήπεδο να υποστηρίξει την ομάδα του, να κερδίσει ή να χάσει. Είναι κρίμα, είναι ένα φαινόμενο που επηρεάζει όλη την κοινωνία γενικά”.

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ ΞΑΝΑ

– Έχεις έναν ιδιαίτερο τρόπο που πανηγυρίζεις τα γκολ που πετυχαίνεις. Οι περισσότεροι ξέρουμε για το δυστύχημα. Πόσο σημαντικό είναι για σένα να πανηγυρίζεις με αυτόν τον τρόπο, για τους φίλους σου που έφυγαν;

“Είναι ένας πανηγυρισμός που τους αφιερώνω. Το νιώθω με αυτόν τον τρόπο, το εκδηλώνω σαν μία πράξη αγάπης. Σκέφτομαι αυτό που συνέβη συνέχεια, όταν μπαίνω στο γήπεδο το ξεχνώ. Όταν ζω τη μέγιστη χαρά, όπως όταν βάζω γκολ, τους σκέφτομαι και τους το χαρίζω. Είναι το ελάχιστο που μπορώ να κάνω”.

– Πόσο σημάδεψε την καριέρα σου αυτή η ιστορία; Σε πήγε πίσω;

“Προφανώς αυτή η στιγμή, αυτή η νύχτα επηρέασε τα πάντα. Άλλαξε τη ζωή μου. Άλλαξε τα πάντα. Πάντα έβλεπα ταινίες με τέτοια περιστατικά, αλλά ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα μπορούσε να συμβεί σε εμένα. Μου συνέβη, τώρα ζω με αυτό. Συνέβη όπως είπα, αλλά τώρα είμαι εδώ. Και σηκώνομαι όλα τα πρωινά για τα παιδιά μου”

– Λόγω αυτού του τραγικού συμβάντος, διαπίστωσες από ομάδες να σε αντιμετωπίζουν διστακτικά; Θεωρώντας ότι ο Ντιέγκο δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια του…

“Όχι, ποτέ δεν το ένιωσα. Ποτέ δεν πιστεύω ότι υπάρχει κακή πρόθεση. Δεν ένιωσα κάποιον που να μου φέρθηκε διαφορετικά εξαιτίας αυτού που συνέβη”.

– Πόσο άλλαξες εσωτερικά λόγω αυτού του γεγονότος; Το να βλέπεις διαφορετικά καταστάσεις οι οποίες δεν έχουν και τόση σημασία;

“Πριν μου συμβεί αυτό, ήμουν άλλος άνθρωπος. Από τη στιγμή εκείνη άλλαξαν τα πάντα. Το ποδόσφαιρο με πληγώνει, με λυπεί όταν χάνουμε, όταν δεν παίζω καλά, όταν δεν βάζω γκολ. Όταν γυρνώ σπίτι και είμαι με την οικογένεια και τα παιδιά μου, βλέπω ότι υπάρχουν πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή από ένας ματς. Πάντα προσπαθώ για το καλύτερο, αλλά όταν δεν μου πηγαίνουν καλά τα πράγματα, προσπαθώ για το επόμενο. Προσπαθώ να μην πικραίνουν πράγματα τα οποία έχουν λύση”.

– Θα χρησιμοποιούσες αυτό το παράδειγμα για να συμβουλέψεις κάποιο από τα νεαρά παιδιά της ΑΕΚ, ώστε να μην απογοητεύεται με την παραμικρή αποτυχία;

“Όλοι έχουν γονείς, θείους, φίλους που τους συμβουλεύουν τι να κάνουν. Από την οπτική γωνία μου, ένα συμβάν που με σημάδεψε κι άλλαξε τη ζωή μου ήταν αυτό. Ίσως κι εγώ στην ηλικία τους, να ήμουν σαν και αυτούς. Τώρα σκέφτομαι έτσι, εξαιτίας αυτού που μου συνέβη. Κι όπως είπα και πριν, εγώ είμαι εδώ και σηκώνομαι όλα τα πρωινά με όρεξη, με δύναμη για να πάω στην προπόνηση. Δεν ξέρω εάν θα είμαι ξανά χαρούμενος, αλλά θέλω να κάνω ευτυχισμένα τα παιδιά μου. Αυτή η ευθύνη που έχω να σηκώνομαι κάθε πρωί είναι για τα παιδιά μου. Γι’ αυτά προσπαθώ, γι’ αυτά πάω μπροστά για να μπορούν να είναι ευτυχισμένα”.

– Μιλάς συνέχεια για την οικογένειά σου. Εκείνη η ιστορία σε έκανε να δεις κι αυτό το θέμα διαφορετικά; Πολλοί στην ηλικία σου επιλέγουν διαφορετικό τρόπο ζωής μέσα από την αναγνωρισιμότητα, τα χρήματα και τη διασκέδαση. Όχι απαραίτητα κακό, αλλά διαφορετικό…

“Είχα πάντοτε δίπλα μου τον πατέρα μου, από την πρώτη στιγμή που έπαιξα ποδόσφαιρο από τότε που πήγα στη Ρίβερ Πλέιτ. Πάντα με οδηγούσε στο σωστό δρόμο. Μερικές φορές όταν είσαι νέος, παίρνεις λίγο διαφορετικό δρόμο, είναι φυσιολογικό. Πάντα προσπαθούσα να ακολουθήσω τις συμβουλές του πατέρα μου. Είμαστε μια πολύ δεμένη οικογένεια. Οι γονείς μου, οι αδερφές μου. Ποτέ στο καλύτερο σημείο μου με τη Ρίβερ, όταν πήραμε το πρωτάθλημα, δεν μου είπε ότι είμαι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του κόσμου, ούτε όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά, ότι είμαι ο χειρότερος. Προσπαθώ να έχω ισορροπία. Δεν ξέρω αν είναι σωστό ή λάθος. Αλλά προσπαθώ να είμαι έτσι. Πάντα προσπαθούσα να ζήσω με το δικό μου τρόπο. Από τότε που μου συνέβη αυτό, αφοσιώθηκα στην οικογένεια μου. Λίγους μήνες μετά γεννήθηκε η κόρη μου η Λουσία και μετά ο Σαντίνο. Ξαναέφτιαξα τη ζωή μου γιατί ένιωσα πως ό,τι είχα πριν το συμβάν είχε κλαπεί. Δεν ξέρω αν είναι σωστό, αλλά αυτός είναι ο τρόπος που βλέπω τα πράγματα και αυτός που με κρατά ζωντανό. Να ζω για την οικογένειά μου και να δίνω τα πάντα γι’ αυτούς. Τίποτα περισσότερο”.

ΕΧΩ ΦΙΛΟΥΣ ΑΠΟ ΑΛΛΕΣ ΟΜΑΔΕΣ, ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ

– Ποιος είναι καλύτερος φίλος σου στην ΑΕΚ;

“Προσπαθώ να τα πηγαίνω καλά με όλους. Μαθαίνω αγγλικά για να επικοινωνώ με όλους. Λόγω γλώσσας είναι φυσιολογικό να είμαι πιο κοντά με τους ισπανόφωνους. Υπάρχουν πολύ καλά παιδιά στα αποδυτήρια. Εάν επέλεγα κάποιον, θα ήταν ο Ρόναλντ Βάργκας. Και ο συγκάτοικος μου, Τζεμπούρ. Είναι μεγάλος άνθρωπος”

– Φαντάζομαι δεν έχεις θέμα να κάνεις παρέα και με παίκτες άλλων ομάδων;

“Καθόλου εννοείται… Με τον Τσόρι και τον Καμπιάσο έχω καλή σχέση. Είναι σημαντικοί παίκτες κι έχουμε κάτι κοινό. Τη Ρίβερ. Τους γνωρίζω και είναι πολύ καλά παιδιά. Συνηθίζω λίγο στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ξέρω πώς αισθάνεται ένας φίλαθλος με τις επαφές αυτού του τύπου, αλλά ο χαιρετισμός σε έναν πρώην συμπαίκτη μου τον Σάντσεθ, ή το να συναντηθώ σπίτι μου με τον Τσόρι και να μιλήσουμε δεν είναι κακό. Κάθε χώρα είναι διαφορετική, διαφορετικό πολιτισμό και το σέβομαι”.

– Πως θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου με δυο, τρεις κουβέντες;

“Είναι δύσκολο το εγχείρημα. Σίγουρα δεν θεωρώ τον εαυτό μου, ούτε τον καλύτερο ούτε το χειρότερο ποδοσφαιριστή του κόσμου. Με θεωρώ έναν ποδοσφαιριστή στον οποίον μπορεί να πάνε καλά τα πράγματα τη μία ημέρα, άσχημα την άλλη αλλά ο επαγγελματισμός και η αφοσίωσή μου θα είναι πάντα στο μέγιστο βαθμό. Ξεκάθαρο αυτό. Μπορεί σε ένα ματς να βάλω ένα πανέμορφο γκολ, σ’ ένα άλλο να χάσω ένα απίστευτο αλλά ο επαγγελματισμός και η αφοσίωση θα υπάρχουν πάντα σε μένα στο μέγιστο βαθμό”.

– Ως άνθρωπος;

“Είμαι ένας άνθρωπος που σέβεται. Το έχω μάθει από τους γονείς μου και προσπαθώ να το μάθω και στα παιδιά μου. Με θεωρώ μεγάλο φίλο για τους φίλους μου. Αφοσιώνομαι πλήρως στους ανθρώπους που θέλω. Και περιμένω το ίδιο από τους ανθρώπους που θέλω. Εμπιστεύομαι τους ανθρώπους που αγαπώ, και περιμένω το ίδιο. Αυτό γεμίζει. Δεν θέλω φίλους επειδή έβαλα γκολ την Κυριακή, θέλω φίλους για μια ζωή. Φίλους που σε γνωρίζουν, καλά, και αυτό είναι το πιο σημαντικό στη ζωή”.

– Όλοι οι Αργεντινοί έχουν λατρεία με τη φιγούρα του Μαραντόνα. Εάν έπρεπε να επιλέξεις κάποιον άλλον, ποιος θα ήταν;

“Όταν ξεκίνησα να καταλαβαίνω ποδόσφαιρο, ο Μαραντόνα ήταν στη δύση της καριέρας του. Ο πατέρας μου, μου είπε ότι ήταν το πιο απίστευτο που είδε στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Αλλά δεν έχω αυτόν σαν ίνδαλμα. Βλέπουμε σήμερα ότι ο Μέσι είναι το ίνδαλμα των Αργεντινών. Έχω μοιραστεί τα αποδυτήρια με σπάνιους ποδοσφαιριστές, όπως είναι ο Ορτέγα. Έπαιξα με τον Αριέλ, και για μένα είναι το μεγαλύτερο είδωλο”.

– Έχεις παίξει με τον Μέσι τόσο ως συμπαίκτης όσο και ως αντίπαλος. Είναι ο καλύτερος;

“Ναι έχω παίξει με την Μάλαγα κόντρα στην Μπαρτσελόνα. Είναι εντυπωσιακός. Αυτά που κάνει ο Μέσι με την μπάλα είναι απίστευτα. Έχουμε όλοι να μάθουμε από αυτόν”.

– Κλείνοντας, θα θέλαμε μια ευχή για το ελληνικό ποδόσφαιρο και τους φίλους της ΑΕΚ…

“Να μην υπάρχει βία, να αντιμετωπίζουμε όλοι το ποδόσφαιρο ως άθλημα, να πηγαίνουν οι οικογένειες με τα παιδιά τους στο γήπεδο. Να τελειώνει η βία. Όχι μόνο στην Ελλάδα, παντού. Και στην Αργεντινή. Εύχομαι όταν τελειώσει η σεζόν να έχουμε πετύχει τους στόχους μας. Εμείς ως ποδοσφαιριστές θα δώσουμε τα πάντα για να το καταφέρουμε. Δεν χρειάζεται να υπόσχεσαι πολλά. Απαιτείται να προσπαθείς γι αυτά”.

Πηγή: sport24.gr