Σε αυτά τα 3+3 χρόνια…

Είναι λίγες (ίσως και καμία) οι στιγμές που μέσα από αυτό το βήμα, συστήνομαι προς τον κόσμο της ΑΕΚ. Προς τον κόσμο που πιστά μας ακολουθεί, που πιστά μας ανέβασε στα ψηλότερα σκαλοπάτια των ηλεκτρονικών ειδησεογραφικών μέσων ενημέρωσης.

Μπορεί πολλοί να μην με γνωρίζουν, μπορεί άλλοι να μην τους ενδιαφέρει να με γνωρίσουν, μπορεί και μερικοί (λίγοι) να ξέρουν την όμορφη ιστορία αυτού του site. Τέτοιες μέρες άλλωστε γιορτινές (με πιάνει γενικά οίστρος τα Χριστούγεννα), αποφάσισα όντας ακόμα φοιτητής της Πληροφορικής να φτιάξω ως εργασία για την σχολή μου ένα ΑΕΚτζήδικο portal ενημέρωσης… Φυσικά πριν από 6-7 χρόνια, οι γνώσεις μου ήταν ανεπαρκείς για να δημιουργήσω κάτι πολύ μεγάλο και μάλιστα χωρίς την παραμικρή βοήθεια. Ξέρετε όμως καμιά φορά, φτάνει να έχεις την ιδέα, φτάνει να αγαπάς αυτό που κάνεις ή θες να κάνεις, φτάνει να έχεις τον ρομαντισμό, τη θέληση, αλλά και να είσαι ικανός. Γίνεσαι ικανός, το προσπαθείς και στο τέλος το καταφέρνεις. Έτσι άλλωστε έχω μάθει στη ζωή μου και αν και δεν είμαι σε ηλικία για να υποδείξω ή να δασκαλέψω τον οποιοδήποτε, πιστεύω ότι με την προσπάθεια, τη θέληση, την πολλή δουλειά και την αγάπη, όλα γίνονται.

Σας κούρασα από τώρα; Το ξέρω! Η αλήθεια είναι ότι είμαι αρκετά συναισθηματικά φορτισμένος γράφοντας αυτές τις γραμμές γιατί, λίγα άτομα μόνο ξέρουν πως ξεκίνησε όλη αυτή η προσπάθεια μια μέρα των Χριστουγέννων και πως έχει διαμορφωθεί σήμερα.

Κάπου στα ενδιάμεσα της προσπάθειας αυτής, είχα την τιμή να γνωρίσω τον καλύτερο για μένα ρεπόρτερ της ΑΕΚ, τον Βαγγέλη Αρναούτογλου. Με συνοπτικές διαδικασίες και με deadline 15 ημερών έστησα ένα portal ειδησεογραφικό από την αρχή. Φυσικά και δημοσιογραφική ομάδα φτιάχτηκε εξ’ αρχής όπως ρόλοι δόθηκαν και όπως και όλα αυτά τα χρόνια οι βασικοί πυλώνες του AEK1924.gr παραμένουν αμετακίνητοι. Μαζί σε αυτήν την προσπάθεια δεν θα άφηνα απ’ έξω την φίλη μου Μαρία Τσίχλα, η οποία ίσως είναι και από τα πρώτα άτομα που γνώρισα μέσω ίντερνετ (όχι δεν είχαμε ποτέ ερωτικές διαθέσεις), που μας αγκάλιαζε ένα κοινό. Η αγάπη μας για την ΑΕΚ, αλλά και το πώς θα την μεταφέρουμε αυτή και προς τα έξω.

Η αλήθεια είναι ότι δεν θέλω να αναφερθώ στον καθένα, τονίζοντας τα καλά και τα κακά του. Άλλωστε σε μια οικογένεια υπάρχουν και τα ανάποδα, υπάρχουν όμως και πολλές χαρούμενες στιγμές. Θα πω όμως μερικά πράγματα ως οφείλω, γιατί πρόκειται για ανθρώπους που αγαπώ και με ωρίμασαν κι εμένα ως Πάνο, ως χαρακτήρα, ως ΑΕΚτζή, ως άνθρωπο.

Η Πένυ Μακρή μπήκε και δεν βγήκε ποτέ από την οικογένεια του AEK1924.gr όταν το εγχείρημα ήταν σοβαρό. Πήρε απευθείας ρόλο και ποτέ δεν παρέλκυσε από αυτόν. Εξελίχθηκε, μεγάλωσε, και ομόρφυνε το site με την δική της ματιά.

Ο Βαγγέλης Κατσαΐτης ήρθε από την πλευρά του Αρναούτογλου για να καλύψει (με το μέγεθος του), πολλές κενές τρύπες όλα αυτά τα χρόνια. Κι όμως ο Βαγγέλης έχει πολύ ανοιχτό μυαλό, έχει πολλές γνώσεις πέρα από το δημοσιογραφικό κομμάτι και πάντα αυτοσυμβουλευόμαστε εδώ και τρία ολόκληρα χρόνια σχεδόν καθημερινά.

Μαζί μας ξεκίνησε επίσης ο Γιώργος Γαλάτσης τον οποίο εκτιμώ πολύ, βοήθησε ο Στέφανος Λιπαρής και η Ζηνοβία Κώστογλου, και μερικά ακόμα παιδιά που πέρασαν αυτά τα 6 χρόνια λειτουργίας αλλά για διάφορους λόγους δεν συνέχισαν μαζί μας.

Ο Γιώργος Σηφάκης «καβάτζωσε» τη θέση του Γιώργου Γαλάτση, και αρθρογραφεί τα τελευταία χρόνια στο AEK1924.gr. Είναι ένας άνθρωπος που γνώρισα στην Κιτρινόμαυρή Ώρα, και σε όλα της τα ονόματα κατά καιρούς, μια εφημερίδα που αγάπησα γιατί ήταν γνήσια και είχε ανθρώπους σημαντικούς, αλλά σταμάτησε πρόωρα την κυκλοφορία της.

Τελευταίος και κατάιδρωμένος μέχρι και σήμερα, ήρθε ο Χάρης Καραγιάννης, ένα παιδί που μέσα από το AEK1924.gr εξελίχθηκε και παραμένει πιστός, καλός συνεργάτης και πάνω απ’ όλα φίλος.

Κλείνοντας την «ερωτική μου εξομολόγηση», θα ήθελα να μεταφέρω σε όλους εσάς που ακούτε για πρώτη φορά όλα αυτά, ότι το AEK1924.gr για μένα είναι το παιδί μου που το βλέπω να μεγαλώνει, που πολλές φορές μπλέκει με κακές παρέες, που πολλές στιγμές με κάνει υπερήφανο ως πατέρα, που αμέτρητες στιγμές με συγκινεί.

Υ.Γ: Έκανα πολλούς γνωστούς σε όλη αυτή την πορεία και θα κάνω κι άλλους. Φίλοι όμως είναι λίγοι, όπως φίλος είναι και ο Θοδωρής Τασσόπουλος, που στις δυσκολότερες τεχνικές στιγμές μας ήταν, είναι και θα είναι πάντα εκεί.

Υ.Γ2: Το μότο παραμένει ίδιο… ΑΕΚ στα εύκολα, AEK1924 στα δύσκολα.

Υ.Γ3: Να είστε καλά όλοι εσείς που λίγο ή πολύ μας διαβάζετε… Εσείς μας μεγαλώνετε, εσείς μας δίνεται το κίνητρο να συνεχίζουμε, εσείς μας πληρώνετε, για σας δουλεύουμε. Να έχετε όλοι όμορφες γιορτές, να αγαπάτε τους ανθρώπους σας, να κυνηγάτε τα όνειρα σας…