Ενάμισης χρόνος ΑΕΚ1924.gr: Έκλαψα λίγο, αλλά έκατσα…

«Το κλίμα που υπάρχει στο σάιτ είναι καλό και αυτό βγαίνει προς τα έξω», είναι μια φράση που θα μπορούσε να περιγράψει το ΑΕΚ1924. Από πού να αρχίσω και που να τελειώσω. Από τις σέλφι στο ΟΑΚΑ που έχουν γίνει συνήθεια; Από τα τσεκ ιν την ώρα των αγώνων; Ή ακόμα ακόμα και τις φωτογραφίες τύπου «Εργασία και χαρά»;;;

Είναι και άλλα πολλά, αλλά στο ΑΕΚ1924 υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που ξημεροβραδιάζονται για τη σωστή ενημέρωση του κόσμου. Ναι, Πάνο, καλά κατάλαβες. Εσένα εννοώ.

Καλοκαίρι του 2014 ήρθα και Δεκέμβριο του 2015 θα γράψω πρώτη φορά κι εγώ για τους ανθρώπους που απαρτίζουν αυτήν εδώ την οικογένεια. Αμερόληπτα, δίκαια, θα πω την αλήθεια χωρίς φόβο και πάθος. Ακόμα και αυτό το τσεκ του Βαγγέλη με εξαψήφιο αριθμό (πόσο;;;) δεν πρόκειται να μου αλλάξει γνώμη.

Πέρα από την πλάκα τώρα, το ΑΕΚ1924 όντως πρόκειται για μια οικογένεια. Μια οικογένεια με τις χαρές της, τα πάνω της και τα κάτω της, τις διαφωνίες της, αλλά πολύ περισσότερο τις καλές στιγμές της, αυτές που επισκιάζουν τις κακές…

Μετά από αυτό το διάστημα που βρίσκομαι εδώ αποφάσισα να γράψω λίγα πράγματα για όλους. Και ο Θεός βοηθός… Εγώ πάντως καλού κακού πήρα ένα νουμεράκι προτεραιότητας για τον ΟΑΕΔ…

Βαγγέλης Αρναούτογλου: Πριν ξεκινήσω να γράφω για το ΑΕΚ1924 ήξερα ότι θα βρω επικεφαλής τον Βαγγέλη και όσο να ‘ναι χρειάστηκα λίγο χρόνο προσαρμογής. Και αυτό από την δικιά μου πλευρά, καθώς ο Βαγγέλης από τις πρώτες κιόλας μέρες φρόντισε να «σπάσει τον πάγο».

Ξέρετε τι είναι να σε παίρνει τηλέφωνο και να σου λέει «Έλα ρε μ@λ@κ@» κι εσύ στο τέλος να του λες «Γεια σας»; Στα καπάκια με ξαναπήρε και με ρώτησε αν όντως του μίλησα στον πληθυντικό. Αυτό ήταν… Από εκεί και έπειτα ξεθάρρεψα λιγάκι, αλλά κάθε φορά που μιλάμε και πάω να… κατρακυλήσω, το μαζεύω.

Πρόκειται για έναν άνθρωπο που τον εκτιμώ πάρα πολύ (Ντάξει Βαγγέλη, δεκτή η επιταγή) κι έχω μάθει πράγματα από εκείνον. Σοβαρός, όποτε πρέπει να μου «την λέει» για τα λάθη μου και από την άλλη να λέμε τις «μ@λ@κίες» μας.

Θα μπορούσα να γράψω και άλλα πολλά, αλλά εκτός του ότι βαριέμαι, έχω να αναφερθώ σε άλλους τέσσερις.

Βαγγέλης Κατσαΐτης: Συγκριτικά με τους άλλους πέντε είναι εκείνος που έχουμε την λιγότερη επικοινωνία. Όταν θα μιλήσουμε όμως θα είναι για δουλειά. Ομολογώ όμως πως υπάρχει ένας αξιοζήλευτος τρόπος επικοινωνίας μεταξύ μας.

Δύο λέξεις μου λέει κι έχω καταλάβει όλη την υπόλοιπη πρόταση. Γενικότερα πρόκειται για έναν πράο άνθρωπο, που θέλει το καθετί να είναι στην εντέλεια. Άλλωστε η τελειότητα και η ακρίβεια είναι από τα σημαντικότερα σε αυτή τη δουλειά.

Αν με ρωτούσαν γιατί θα τον ξεχώριζα, θα έλεγα για τα άρθρα του. Κάθομαι και τα διαβάζω πριν ανέβουν στο σάιτ και είναι από τους λίγους δημοσιογράφους που ασχολούνται με την ΑΕΚ, που μπορώ να συμφωνήσω κατά 99%. Ναι, Βαγγέλη Αρναούτογλου, εσύ είσαι ο άλλος…

Μαρία Τσίχλα: Τι να πω τώρα για την Μαρία… Αν πιάσω τα εξωγηπεδικά, παίζει να γράφω μέχρι τα Φώτα… Ας επικεντρωθώ στα του ΑΕΚ1924. Καλό παιδί, εργατική-ταλιμπάν. Δεν υπάρχει ΣΚ που δεν θα πάει Άλιμο, από εκεί Νέα Σμύρνη, μετά Σπάτα και στη συνέχεια ΟΑΚΑ.

Όταν πρωτοήρθα οι συζητήσεις μας αφορούσαν καθαρά τη δουλειά και μία στο τόσο λέγαμε και κανένα χορατό να περάσει η ώρα. Για να μην λέμε ψέματα όμως είχαμε και διαφωνίες. Αρκετές. Αλλά την επόμενη ώρα τα είχαμε ξεχάσει όλα. Εξάλλου πάνω στην πίεση της δουλειάς, τα νεύρα μας δεν είναι και πολύ καλά. Αλλά τι περιμένετε παιδιά, γυναίκες…

Τώρα πια, εδώ και κάτι μήνες δηλαδή με την Μαρία κ@λ@ντιζουμε απίστευτα. Μια νύχτα δικιά της, ολόκληρη η ζωή μου. Δεν θα επεκταθώ όμως, γιατί θα ξεφύγουμε από το νόημα αυτού του κειμένου (το ποιο;;;). Μαρία είσαι ωραίο τυπάκι, σε πάω και χαίρεσαι που είσαι φίλη μου. Ναι, εσύ χαίρεσαι!

Πένυ Μακρή: Ήρθε η ώρα λοιπόν να γράψω (και) για την Πένυ. Και ήλπιζα ότι θα το αποφύγω. Τι να πρωτοπείς γι’ αυτή την κοπέλα. Μάλαμα. Η σχέση μου με την Πένυ είναι ίσως η πιο αμφίρροπη εδώ μέσα. Πότε κρύο, πότε ζέστη. Ξύλο όμως δεν έχουμε παίξει ακόμα. Κι αυτό επειδή δεν βαράει άντρες…

Οι φορές που έχουμε έρθει σε αντιπαράθεση για κάτι, από αυτές που συμφωνούμε είναι διπλάσιες. Μπορεί και τριπλάσιες. Να φανταστείτε αν μιλήσουμε για κάτι και στο τέλος συμφωνήσουμε, θα τον κάνω τον σταυρό μου απευθείας. Τόσο πολύ…

Στα θέματα δουλειάς είναι «σκυλί» και καλά κάνει. Βάζει τις φωνές όποτε πρέπει και με «ξυπνάει» καμιά φορά, ενώ όταν κάνω λάθη δεν θέλετε να μάθετε τι γίνεται… Εκτός δουλειάς, αυτές τις 2-3 φορές που έχουμε βγει είναι μια χαρά, με τον χαβαλέ και τα όλα της.

Πλέον everything it’s under control. Και κατά βάθος ξέρω ότι με συμπαθεί πάρα πολύ. Τόσο πολύ που το κρύβει τόσο καλά η άτιμη. Πενάρα (αυτό θα την ξενερώσει όταν το διαβάσει), είσαι ένα βήμα μπροστά ρε. Και για να κλείσω με κάτι σοβαρό, είναι και μία από τις ανερχόμενες μπασκετικές ρεπόρτερ!

Παναγιώτης Καλογερόπουλος: Ή αλλιώς το «αφεντικό». Ο άνθρωπος που στα μάτια μου είδε το «nextbigthing» της δημοσιογραφίας και με «έκλεισε» με συνοπτικές διαδικασίες πριν μπουν στο παιχνίδι (ούτε καν) άλλοι μνηστήρες.

Ο τρισμέγιστος, ο τιτανοτεράστιος Πάνος. Το αφεντικό της καρδιάς μας. Ένας πραγματικός δάσκαλος για μένα. Με αυτόν ισχύει το αντίθετο απ’ ότι με όλους τους παραπάνω. Σπάνια θα μιλήσουμε για δουλειά, αφού υπάρχουν κι άλλα πράγματα εξίσου σοβαρά να συζητήσουμε.

Ο Παναγιώτης ο Καλογερόπουλος είναι περιπτωσάρα από τις λίγες. Τους πρώτους μήνες με «γλεντούσε» συνέχεια, αλλά μετά τον έμαθα και πήρα κάποιες άτυπες ρεβάνς. Δεν ξέρεις πότε μιλάει σοβαρά και πότε κάνει πλάκα. Δεν παίζει ποτέ να έχουμε διαφωνήσει σε κάτι, πέρα από την πολιτική αφού είναι βαθιά πολιτικοποιημένο άτομο (;;;).

Επίτηδες κάνει βάρδια μετά από εμένα για να βρει ευκαιρίες να με τρολάρει. Αλλά δεν χαμπαριάζω πια. Έχουμε περάσει τόσα μαζί και έναν Κιάμο ακόμα δεν πήγαμε ρε φίλε! Ελπίζω μετά από αυτό το εξαιρετικό κείμενο να αλλάξεις γνώμη αφεντικό. Άρχοντας είσαι και άσε τους άλλους να λένε!

ΥΓ: Τα είπα όλα και ξαλάφρωσα. Πλέον η απόλυσή μου είναι καθαρά θέμα ωρών…

ΥΓ1: Καλές γιορτές σε όλους, με μία ευχή. Υγεία παιδιά, αυτό είναι το σημαντικότερο αγαθό και ας το ξεχνάμε πολλές φορές.

ΥΓ2: Θα τα ξαναπούμε πάλι, εδώ, στο ΑΕΚ1924, το 201ΧΑΧΑΧΑΧΑ.

ΥΓ3: Τίποτα. Απλά πάντα ήθελα να βάλω 3-4 υστερόγραφα…