Μεταβατική χρονιά, ανεξαρτήτου αποτελέσματος

Λίγο πριν υποδεχτούμε το νέο χρόνο, ο παλιός θέλησε να μας πικράνει για τελευταία φορά και να μας θυμίσει τα λάθη μας μήπως και ενόψει της νέας σεζόν μάθουμε από αυτά.

Ο αγώνας με τον Λεβαδειακό δεν χωράει καμιά τρελή ανάλυση προκειμένου να αιτιολογήσεις το πώς έχασε η ΑΕΚ. Για την ακρίβεια σε τέτοιες περιπτώσεις η απάντηση είναι και η πιο απλή.

Μια ΑΕΚ που βγήκε με λίγο υφάκι στον αγωνιστικό χώρο (που η συγκεκριμένη ΑΕΚ απαγορεύεται να έχει γιατί δεν έχει κατακτήσει τίποτα) σε συνδυασμό με τις χτυπητές αδυναμίες σε συγκεκριμένες θέσεις (βλ. τέρμα/άμυνα) κατάφερε να δώσει στους φιλοξενούμενους ένα τεράστιο αποτέλεσμα που θα κοσμεί πλέον τις «χρυσές» σελίδες της ιστορίας τους. Πιθανότατα να είναι και ολόκληρο κεφάλαιο…

Τα έχουμε πει, βαριόμαστε να τα γράφουμε και το πιο σημαντικό, βαριέστε να τα διαβάζετε που είναι απολύτως λογικό. Ένα γυμνό ρόστερ που με λάθος κινήσεις και επιλογές απέκτησε και το βάρος του… πρωταθλητισμού, χωρίς κανείς να το διαψεύσει από νωρίς και πλέον το πληρώνουμε σε κάθε στραβοτιμονιά και με το παραπάνω.

Πολύ μουρμούρα και εκνευρισμός θα είχε αποφευχθεί εάν η ηγεσία του δικεφάλου είχε βαφτίσει την συγκεκριμένη χρονιά από την αρχή, ως χρονιά μεταβατική ενόψει του πραγματικού τεστ που θα είναι η σεζόν 2016-2017. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, λέω εγώ αποφασίζοντας πως τα πράγματα θα πάνε έτσι μέχρι το τέλος, προκειμένου να αποφύγω τα νεύρα, κάτι το οποίο συνιστώ σε όλους.

Ξεκάθαροι στόχοι…

Η χρονιά αυτή θα είναι μεταβατική. Είτε βγεί δεύτερη η ΑΕΚ και πάρει το Κύπελλο, είτε μείνει εκτός Ευρώπης, η σεζόν αυτή είναι μεταβατική. Για να θυμηθεί ξανά η ομάδα το πρωτάθλημα που ανήκει, να ζυγίσει ανταγωνιστές και… περίεργες καταστάσεις, να ξεκαθαρίσει το ρόστερ της διετίας που γύρισε όλη την Ελλάδα και να έρθει το καλοκαίρι του 16’ και να πει: «Οκ, αυτούς κρατάω, αυτούς θέλω και πρέπει να αποκτήσω, αυτά κάνω για να θωρακίσω την ομάδα» προκειμένου οι στόχοι να είναι ξεκάθαροι και από επίσημα χείλη ανακοινώσιμοι: «Πρωτάθλημα, Κύπελλο και Ευρώπη».

Και θα μου πείτε μέχρι τότε τι; Μέχρι τότε, στήριξη στην ομάδα, όσοι μπορούν χωρίς να περιμένουν υπερβάσεις, ούτως ώστε εάν προκύψουν να είναι χαρούμενες εκπλήξεις, αν δεν προκύψουν να είναι αδιάφορο και αναμενόμενο.

ΥΓ1: Το έχω γράψει από την αρχή της χρονιάς πως δεν θα ασχοληθώ με την διαιτησία και δεν θα το κάνω και τώρα. Όχι γιατί είμαι υπεράνω, αντιθέτως εξοργίζομαι σε κάθε εις βάρος μου «ανθρώπινο λάθος», αλλά γιατί πλέον στην ομάδα υπάρχει Αυτός που ξέρει πως μπορεί να διαχειριστεί τέτοιες καταστάσεις. Αν δεν το κάνει, αυτός εκτίθεται στα μάτια μας, όχι εγώ που δεν θα γράψω κάθε αγωνιστική για τα καρτούν με τις σφυρίχτρες. SoSimple.

ΥΓ2: Τι να πεις για το Μπάσκετ και τον Αγγελόπουλο; Κάθε φορά λέω να γράψω κάτι και κάθε φορά οι κινήσεις της διοίκησης με ξεπερνάνε. Μόνο στήριξη αδέρφια, τίποτε άλλο. Αξίζει να στηρίξουμε. Το κάναμε σε ντεμέκ καταστάσεις, δεν γίνεται να μην το κάνουμε τώρα

ΥΓ3: Εύχομαι σε όλα τα αδέρφια και σε όλο τον κόσμο, υγεία, υγεία, υγεία. Για έσας και τις οικογένειες σας. Καλές γιορτές, καλή χρονιά και ελπίζω τα καλύτερα να έρθουν!