Ζιάγκος: «Πολύ μεγάλο κομμάτι της ζωής μου η ΑΕΚ»

Μετά την ΑΕΚ, ο Βαγγέλης Ζιάγκος ανέλαβε και την αποστολή με κωδικό όνομα «Πανιώνιος», εκφράζοντας την πλήρη ενσυναίσθηση για το πού οφείλει να οδηγήσει την ιστορική ομάδα της Νέας Σμύρνης.

Ο προπονητής των «κυανέρυθρων», φιλοξενήθηκε στην εκπομπή «Παράταση» των Ραφαήλ Αλαγά και Σωτήρη Καρνάτου στο ραδιόφωνο του τμήματος ΕΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών, σε μία συνέντευξη-«ποταμό». Μίλησε για το νέο πλάνο στην οδό Αρτάκης, το ανάλογο εγχείρημα της ΑΕΚ και την πορεία από τη μοναξιά της Β” Εθνικής στην εκ νέου καθιέρωση στην κορυφαία κατηγορία. Αναφέρθηκε στη θητεία του στη Δόξα Λευκάδας και τον αντικαταστάτη του Φώτη Τακιανό, τον Νίκο Μίχαλο, ενώ έκανε το δικό του σχόλιο για την πορεία των ελληνικών ομάδων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Τέλος, δεν παρέλειψε να περιγράψει τον… ιδανικό παίκτη που θα ήθελε να έχει υπό τις οδηγίες του.

Αναλυτικά, όσα δήλωσε:

Για την πρόκληση του Πανιωνίου: «Με δυο λέξεις καλύπτεται το φάσμα της απάντησης στην ερώτηση αυτή, η ιστορικότητα του συλλόγου και η πρόκληση για έναν άνθρωπο που καλείται να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε ένα τέτοιο σωματείο. Καλείσαι να προσφέρεις τις υπηρεσίες σου σε μία από τις δύσκολες καμπές της πορείας ενός ιστορικού τμήματος, όπως είναι το μπάσκετ του Πανιωνίου, με διακρίσεις σε Ελλάδα και Ευρώπη. Δίνει, κατά τη γνώμη μου, υπεραξία σε κάθε άνθρωπο που έχει εργαστεί στις τάξεις του».

Για την προσέγγιση της διοίκησης, αφού αποδεσμεύθηκε ο Κώστας Σορώτος: «Ήταν όπως έπρεπε να είναι σε κάθε περίπτωση που οφείλει να καλύπτεται από τους κανόνες δεοντολογίας. Υπήρξε επαγγελματική από την πλευρά της διοίκησης, έχοντας προηγηθεί η διακοπή της συνεργασίας με τον προηγούμενο συνάδελφο, για να ακολουθήσει η επικοινωνία με μένα».

Για το πλάνο του συλλόγου: «Το γεγονός ότι ένα σύλλογος με την ιστορία και τον κόσμο του Πανιωνίου, αποτελεί από μόνο του ένα μεγάλο κίνητρο από μόνο του. Στη συγκεκριμένη φάση, αυτό το πρότζεκτ αφορά ένα «πρέπει» για την άνοδο, με το δεδομένο ότι είναι αυτονόητο να τον έχουμε συνηθίσει στα μεγάλα «σαλόνια» της Α1 και της Ευρώπης. Το ότι ήταν πάντα μία ομάδα συνεπής στην παραγωγή νέων αθλητών, αποτελεί επίσης ένα σημαντικό σημείο για να δεχθείς την πρόταση που σου κάνει η διοίκηση, ώστε να συνεχιστεί αυτή η διαδικασία».

Για το πόσο εύκολο είναι, με μεγάλο μέρος των ακαδημιών να έχει χαθεί, να αναδεχθούν ξανά σε κύριο χαρακτηριστικό της λειτουργίας του, όταν παλεύει παράλληλα να «αναγεννηθεί από τις στάχτες του»: «Πρέπει να επισημάνουμε ότι ο Πανιώνιος είναι από τις λιγοστές ομάδες που έχουν αποδειχθεί «μηχανές» παραγωγής ανάδειξης και παρουσίασης ταλέντων σε βάθος χρόνου. Ανεξάρτητα με το πώς λειτουργεί το ανδρικό τμήμα και το τι δυσκολίες αντιμετωπίζει, είναι πολύ σημαντικό το ότι οι υποδομές συνεχίζουν απερίσπαστες τη δουλειά τους. Είναι αλήθεια ότι ο εθελούσιος υποβιβασμός στη Β’ Εθνική, έβαλε αρκετά «εμπόδια» στο «δίαυλο» επικοινωνίας μεταξύ υποδομών και ανδρικού τμήματος, με αρκετά παιδιά που είχαν προσδοκίες να χάνονται, αλλά αυτό δε σημαίνει πως έχει σταματήσει να είναι ένα κομμάτι σε προτεραιότητα από τη διοίκηση. Είναι στόχος της να επαναφέρει στις τάξεις του συλλόγου, παίκτες ταλαντούχους που αποχώρησαν για άλλες ομάδες στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό».

Για το τι είναι αυτό που κοίταξε να εμφυσήσει από τη δική του πλευρά στην ομάδα:«Καταρχήν πρέπει να τονίσω πως διαδέχθηκα έναν άνθρωπο με τη δική του, ξεχωριστή ιστορία στους ελληνικούς πάγκους, ανήκοντας σε μία παλιότερη γενιά που μας έμαθε πολλά. Εννοείται πως δεν ακυρώσαμε το έργο του Κώστα Σορώτου, αλλά αντιθέτως φροντίσαμε να το εμπλουτίσουμε με μερικά δικά μας στοιχεία, κάνοντας μία ανακατανομή ρόλων για να «απλώσουμε» το rotation κατά τη διάρκεια του αγώνα και δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στο αμυντικό κομμάτι όσο προετοιμάζουμε τον επόμενο αγώνα».

Για την ανταπόκριση του κόσμου: «Το εντυπωσιακό είναι αυτό ακριβώς στην φετινή προσπάθεια. Παρότι ο κόσμος πληγώθηκε, με τα συναισθήματά του να «κλονίζονται» βλέποντας την ομάδα να βρίσκεται πια στη Β’ Εθνική, αφού είχαν συνηθίσει στις ημέρες δόξας όπου πέρασαν «ιερά τέρατα» σαν παίκτες ή προπονητές, είναι τρομερό που παραμένει μία σταθερά στην «εξίσωση» του φετινού σχεδίου. Είναι, νομίζω, η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στον Πανιώνιο και τις υπόλοιπες ομάδες που θα διεκδικήσουν την άνοδο μαζί του».

Για το αν αυτό είναι το χαρακτηριστικό που τον κάνει πανίσχυρο στην έδρα του: «Ο κόσμος και η φανέλα είναι τα στοιχεία που κάνουν τη διαφορά για τον Πανιώνιο απέναντι στις υπόλοιπες ομάδες. Αυτό, βέβαια, έχει και την όψη ότι όλες οι ομάδες της κατηγορίας θέλουν να τον κερδίσουν περισσότερο από κάθε άλλη ομάδα».

Για το ντέρμπι με το πρωτοπόρο Ηράκλειο (20/12): «Το Ηράκλειο, αν κρίνουμε από τη μέχρι τώρα πορεία του, βρίσκεται δίκαια στην κορυφή της βαθμολογίας. Αγωνιζόμαστε απέναντι στον πρωτοπόρο με το σεβασμό που επιβάλλεται, αλλά είμαστε μία ομάδα που έχει κάνει πρωταθλητισμό και ξέρουμε σαν Πανιώνιος τι σημαίνει αυτή η διαδικασία. Γνωρίζουμε τις παραμέτρους που υπάρχουν σε ένα τέτοιο ματς, και μάλιστα σε μία πολύ καλή έδρα όπως τα «Δύο Αοράκια», με ένα σύνολο από παιδιά «παιγμένα» και υψηλές παραστάσεις στην καριέρα τους».

Για τον Νίκο Μίχαλο: «Γνωρίζουμε όλοι ποιος είναι ο Νίκος Μίχαλος. Είναι ένας παίκτης του οποίου η αξία δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, αν και πλέον δεν είναι 25 ετών και στα «ντουζένια» του. Για τους υπόλοιπους παίκτες, είναι ένα υπόδειγμα επαγγελματία, καθώς είναι πάντα παρών και στην πρώτη γραμμή, έχοντας ταυτόχρονα αρκετές επαγγελματικές υποχρεώσεις εκτός μπάσκετ».

Για το αν η Β’ Εθνική είναι καλύτερη από την Α2, από πλευράς ανταγωνιστικότητας: «Υπό αυτή την έννοια, η σύγκριση δίνει προβάδισμα στη Β’ Εθνική, λόγω του αμφίρροπου χαρακτήρα που έχει κάθε αγωνιστική. Η Α2 θεωρείται δικαίως η καλύτερη όλων των εποχών, κυρίως με βάση τα αυξημένα μπάτζετ και τη συμμετοχή παιδιών με «βαρύ» βιογραφικό, σε βαθμό να συζητάμε αν υπάρχει κανένας που να έμεινε για ομάδα Α1. Στη Β’ Εθνική, όμως, καλό είναι να μην κάνεις προγνωστικά. Κάθε Κυριακή υπάρχουν μεγάλες «εκπλήξεις», όπως για παράδειγμα του Κρόνου Αγίου Δημητρίου που πραγματοποίησε ένα σπουδαίο «διπλό» στο «Σαλούν», την ώρα που όλοι μιλούσαν για υποβιβασμό. Είναι αξιοθαύμαστο πως η ομάδα αυτή έχει επιμείνει στο πλάνο της με στόχο την ανάδειξη νεαρών ταλαντούχων παικτών και δείχνει τον τελευταίο καιρό να δικαιώνεται. Σε γενικές γραμμές, κάθε φορά που θα μιλήσεις για φαβορί και αουτσάιντερ στη Β’ Εθνική, κινδυνεύεις να εκτεθείς ανεπανόρθωτα».

Για το ποιες ομάδες τον έχουν εντυπωσιάσει: «Είναι μια κατηγορία, όπου λείπει η υπερομάδα που θα σε τρομάξει σε αντίθεση με τον Βορρά όπου υπάρχει ο Αίολος Αστακού και είναι ριψοκίνδυνο να κάνεις οποαδήποτε πρόβλεψη. Έχει ξεχωρίσει, όμως, ένα γκρουπ 5-6 ομάδων που χωρίς να έχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ τους, θα διεκδικήσουν την άνοδο, όπως ο Πανιώνιος, ο Φιλαθλητικός, ο Ιωνικός, το Ηράκλειο και ο Πανελευσινιακός. Εύκολα ή δύσκολα θα μείνουν ψηλά μέχρι το τέλος αυτές οι ομάδες».

Για την ομοιότητα της αποστολής του στον Πανιώνιο, με εκείνη στην ΑΕΚ: «Δεν περνάς από έναν απλό πάγκο, αυτή είναι η ομοιότητα και στις δύο περιπτώσεις. Κάθε μέρα που περνά έχεις την αίσθηση του καθήκοντος να βοηθήσεις την ομάδα να «αναγεννηθεί» σε ένα πλάνο με αρχή, μέση και τέλος. Αρχή εννοούμε τη Β’ Εθνική, μέση την Α2 και τέλος την επάνοδο στην Α1».

Για το τι κρατάει από το πέρασμα στην ΑΕΚ και τη συμμετοχή στις μικρές κατηγορίες: «Η ΑΕΚ είναι ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ζωής μου, κλείνοντας μια σχέση 19 ετών. Αυτό που σου μένει δεν μπορεί να είναι πέρα από την αίσθησητης ηθικής ικανοποίησης που έχεις με το να συμβάλεις στην επιστροφή της ομάδας εκεί όπου της αξίζει. Κοιμάσαι ήσυχος το βράδυ που έχεις ολοκληρώσει αυτή σου την αποστολή. Κάτι τέτοιο θέλω να αισθανθώ ασφαλώς και για τον Πανιώνιο. Στην ΑΕΚ δεν υπήρχε περιθώριο στραβοπατήματος, παίζαμε κάθε Σάββατο με το «πρέπει» που επιβάλει ο σύλλογος και η ιστορία του, χωρίς να μπορούμε να παρεκκλίνουμε από πλάνο της άμεσης επιστροφής στην Α1. Δεν μπορώ να ξεχάσω στην χρονιά της Β’ Εθνικής, βέβαια, τη μοναξιά που νιώθαμε καθώς ο κόσμος είχε πληγωθεί και αρχικά είχε γυρίσει την πλάτη του στην νέα εποχή που ξεκινούσε. Δε θα πω ότι είναι μία παράλογη αντίδραση, γιατί πριν λίγα χρόνια κατακτούσε το πρωτάθλημα Ελλάδος και το Κύπελλο Σαπόρτα. Επίσης, θυμάμαι χαρακτηριστικά δύο διαμετρικά αντίθετες εικόνες. Το πρώτο παιχνίδι στο Κλειστό των Λιοσίων στη Β’ Εθνική, με περίπου 15-20 φιλάθλους και ανάποδα κρεμασμένα τα πανό και αντίθετα την παρουσία 15.000 φιλάθλων στο ΟΑΚΑ στον πρώτο αγώνα της επιστροφής μας στην Α1 με τον Πανιώνιο».

Για το τι είναι αυτό που τους κράτησε δυνατούς και να επιμείνουν στην προσπάθεια: «Ήταν η έννοια του καθήκοντος και οι δεσμοί στο εσωτερικό της ομάδας, που έδωσε τη δυνατότητα στο να «σφυρηλατηθεί» ο χαρακτήρας μιας ομάδας που θα άντεχε σε οποιεσδήποτε συνθήκες. Όταν γνωρίζαμε τι ήταν αυτό που «κουβαλούσαμε», συνεχίσαμε μία προσπάθεια που στην περίπτωση άλλης ομάδας, ίσως να την είχε «διαλύσει».

Για το καλοκαίρι του 2014 και τον προγραμματισμό των… δύο εβδομάδων: «Όταν βρίσκεσαι στους κόλπους της ομάδας, έχεις μάθει πια να αντιμετωπίζεις αυτές τις καταστάσεις και να μην τις φοβάσαι, διότι κάποια στιγμή αναρωτιόμασταν αν ήμασταν προπονητές ή διαχειριστές κρίσεων. Το αποτέλεσμα, βέβαια, μας δικαίωσε».

Για το τι έφταιξε στη μη καλή έναρξη και την απομάκρυνσή του από τον πάγκο της ΑΕΚ: «Έχω μια διαφορετική άποψη πάνω σε αυτό το κομμάτι, από αυτή που επικρατεί. Είχαμε μόλις δέκα ημέρες και ένα περιορισμένο μπάτζετ, ίσως και υποδιπλάσιο από αυτό πολλών ομάδων της Α2, ενώ οι ξένοι μας ήταν ό,τι είχε απομείνει στην αγορά. Χωρίς καν να έχουμε γήπεδο, μιας και αλλάξαμε πέντε στις προπονήσεις μας, καταφέραμε να κερδίσουμε Ρέθυμνο και Κολοσσό Ρόδου, ενώ με μόλις δύο ξένους σταθήκαμε ανταγωνιστικοί για 38 λεπτά απέναντι στον Άρη. Η ήττα της πρεμιέρας από τον Κόροιβο δεν νομίζω να ήταν εκτός προγράμματος, για να ακολουθήσει η νίκη με τον Πανιώνιο και δύο δυστυχώς λογικές συναπτές ήττες στα ντέρμπι με Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό. Η ήττα στην Ελευσίνα, βέβαια, ήταν αυτή που οδήγησε στο τέλος της συνεργασίας. Η ΑΕΚ, βέβαια, βρήκε το δρόμο της με ένα σημαντικό επενδυτή και μία εμβληματική φυσιογνωμία στον πάγκο της, ενώ ήρθαν και παίκτες εγνωσμένης αξίας που οδήγησαν την ομάδα».

Για το αν θεωρεί πως ευνοήθηκε από τις συγκυρίεςο Ντράγκαν Σάκοτα, σε σχέση με αυτό που αντιμετώπισε ο ίδιος: «Μιλάμε για δύο διαφορετικές καταστάσεις. Δεν χρειάζεται, βέβαια, να αξιολογήσουμε τον Ντράγκαν Σάκοτα, δεν μπαίνουμε καν σε αυτή τη διαδικασία. Οι συνθήκες ήταν σίγουρα διαφορετικές».

Για τον φετινό προγραμματισμό της ΑΕΚ και τις επιλογές των ξένων, χωρίς πλέον να εξαρτά η ίδια τη μοίρα της στο Eurocup: «Ο σχεδιασμός μιας ομάδας είναι πάντα μία «εξίσωση» με σταθερές που μπορείς να ελέγξεις και αστάθμητους παράγοντες που δεν μπορείς να υπολογίσεις σε μερικές επιλογές σου. Μερικές επιλογές όντως δε βγήκαν για την ΑΕΚ, αλλά είναι κι αυτό μέσα στο παιχνίδι».

Για τη θητεία στη Δόξα Λευκάδας: «Η Δόξα Λευκάδας παραμένει ομάδα με οικονομική ευρωστία και διοικητική σταθερότητα, αποτελώντας μία ομάδα ικανή να διεκδικήσει την άνοδό της στην Α1. Υπήρχε ικανοποίηση στο τέλος της περασμένης σεζόν, σε μία πορεία που δυστυχώς δε συνεχίστηκε και φέτος, με αποτέλεσμα να λυθεί η μεταξύ μας συνεργασία. Η ζωή συνεχίζεται και πρέπει πάντα να θυμόμαστε την ατάκα του Παναγιώτη Γιαννάκη: «Υπάρχουν δύο κατηγορίες προπονητών, εκείνοι που έχουν απολυθεί και εκείνοι που θα απολυθούν».

Για το τι δεν πήγε καλά στο ξεκίνημα της σεζόν στην Α2: «Κάναμε ένα σχεδιασμό που πιστεύω ακόμη ότι δίνει στην ομάδα τις προδιαγραφές για την άνοδο στην Α1. Κάναμε δύο ήττες στο ξεκίνημα που μας έδειξαν για άλλη μία φορά τη βιασύνη του έλληνα μπασκετικού. Ήμασταν μια ομάδα με 12 νέους παίκτες και χρειαζόταν μία διαδικασία υπομονής. Δυστυχώς αυτή δεν υπήρξε».

Για τον Φώτη Τακιανό: «Είναι ένας προπονητής με μεγάλη διαδρομή στον χώρο, εργατικός και αυστηρός στις αρχές του. Πιστεύω ότι θα αφήσει έργο στη Λευκάδα».

Για το Παναθηναϊκός-ΠΑΟΚ: «Ο ΠΑΟΚ μας έχει εντυπωσιάσει με τις διακυμάνσεις της απόδοσής του, προσπαθώντας να βρει ακόμη τα «πατήματά» του. Έχει πετύχει σπουδαίες νίκες, αλλά έχει υποστεί και απροσδόκητες ήττες που θα μπορούσαν να τον βλάψουν στην Ευρώπη. Θεωρώ, βέβαια, ότι στο τέλος θα προκριθεί. Πραγματοποίησε άλλη μία σπουδαία εμφάνιση στην Αθήνα, αλλά δεν κατάφερε για άλλη μία φορά πηγαίνοντας στην «πηγή», να γευτεί το «νέκταρ» ενός σπουδαίου «διπλού».

Για το Λιέτουβος Ρίτας-ΠΑΟΚ: «Μπορεί η Λιέτουβος να έχει αποκλειστεί, αλλά για τους λιθουανούς το μπάσκετ είναι τρόπος ζωής. Ανεξάρτητα από τη σκοπιμότητα, παίζουν πάντα για κερδίσουν. Ο ΠΑΟΚ είχε πολύ περιορισμένο χρόνο για να προετοιμαστεί για το παιχνίδι αυτό, αλλά θεωρώ ότι αντιμετωπίζοντάς το ως το ματς της σεζόν έως τώρα, νομίζω θα πάρει το αποτέλεσμα που θέλει».

Για την επιτυχία του Άρη στο Eurocup: «Για πολλούς αυτό θα μπορούσε να είναι έκπληξη, αλλά για εμάς που παρακολουθούμε έντονα τη δουλειά προπονητών της γενιάς μας, όπως ο Δημήτρης Πρίφτης, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος και ο Γιώργος Μπαρτζώκας, δεν αποτελεί κάτι περίεργο. Είναι άνθρωποι που μελετούν κάθε πτυχή του παιχνιδιού της ομάδας τους και ειδικά ο Δημήτρης Πρίφτης βγάζει «από τη μύγα ξύγκι». Παίκτες του «6» και του «7» τους κάνει να φαίνονται στο παρκέ για παίκτες του «9» και του «10», με τη δουλειά του να αποτυπώνεται ανάγλυφα στο παρκέ».

Για τις επιλογές ξένων που έχει κάνει και το πού μπορεί να φτάσει στο Eurocup: «Είναι διδακτικό για όλους μας που η ομάδα δεν προχώρησε σε καμία αλλαγή, παρότι μερικοί από τους ξένους του Άρη αμφισβητήθηκαν στο ξεκίνημα της σεζόν. Αυτό, βέβαια, προϋπέθετε μία διοίκηση που θα στήριζε το πλάνο που υπήρχε. Το γεγονός, λοιπόν, ότι υπάρχει μία τέτοια ομάδα που υποστηρίζει αυτές τις επιλογές και παραμένει στις ίδιες αξίες και αρχές που έχει «χαράξει», είναι λογικό να φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα».

Για το δίλημμα του αν βολεύει ένας ελληνικός «εμφύλιος» στο Top-16 της Ευρωλίγκα: «Οι απόψεις διίστανται όντως σε αυτό το θέμα και δε θα πω κάτι πρωτοποριακό. Είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι όσο πιο μακριά φτάνουν οι ελληνικές ομάδες, το κέρδος όλων όσοι ασχολούμαστε είναι μεγαλύτερο. Ανήκω σε αυτούς που θέλουν να τις δουν στο Final-4 και ακόμη καλύτερα στον τελικό της Ευρωλίγκα. Ο Ολυμπιακός έχει δείξει ότι μπορεί να παραμείνει μεταξύ των κορυφαίων, έχοντας ένα σταθερό τεχνικό επιτελείο κι έναν κορμό Ελλήνων παικτών. Ο Παναθηναϊκός, όπως κάθε καινούργια ομάδα, δείχνει ότι ο χρόνος λειτουργεί υπέρ του καθώς χρειάζεται χρόνο για να περάσει η φιλοσοφία του νέου του προπονητή. Και οι δύο ομάδες έχουν το δικό τους «ειδικό βάρος» για όσες καταστάσεις συναντήσουν στη συνέχεια και προσωπικά τις εμπιστεύομαι».

Για τον πρώτο γύρο της διοργάνωσης: «Δεν έλειψαν οι εκπλήξεις από μικρότερες ομάδες φέτος, οι οποίες από εκεί που θεωρείτο πως θα ήταν ευχαριστημένες με τη συμμετοχή απλώς στη διοργάνωση, κατέληξαν να είναι ρυθμιστές της κατάστασης. Η πορεία της Ρεάλ αποτελεί μία έκπληξη και μάλλον θετική, γιατί έχει προσδώσει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην φάση αυτή. Άξια σχολιασμού, ασφαλώς, είναι η παρουσία της Λοκομοτίβ Κουμπάν του Γιώργου Μπαρτζώκα, μίας ομάδας με τη «σφραγίδα» του προπονητή».

Για την επάνοδο του Μπαρτζώκα στο ΟΑΚΑ και το πώς αντιμετώπισε το ματς με τον Παναθηναϊκό: «Ο συγκεκριμένος προπονητής, όταν ήταν στον Ολυμπιακό υπήρξε «θύμα» της νοοτροπίας πως ό,τι και να κάνεις στη σεζόν, μία ήττα από τον «αιώνιο» αντίπαλο είναι το τέλος του κόσμου. Εκτιμώ βαθύτατα τη δουλειά του και θα συμφωνήσω ότι ως κόουτς της Κουμπάν ήταν πιο απελευθερωμένος στον πάγκο με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό, γιατί δεν είχε να σκέφτεται όλη αυτή την πραγματικότητα που επικρατεί στην Ελλάδα».

Για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο: «Μιλάμε για την περίπτωση ενός αθλητή που έπαιζε πριν τρία χρόνια στην Α2 σε θέση ρολίστα και «άρπαξε από τα μαλλιά» την ευκαιρία που του δόθηκε να καθιερωθεί στο ΝΒΑ. Η αθλητική και μπασκετική του «μετάλλαξη» είναι μοναδική και ο τρόπος που ανταποκρίθηκε στην νέα κατάσταση που βρήκε μπροστά του, αποτελεί υπόδειγμα για κάθς αθλητή. Δεν είναι μόνο το τι φαίνεται στις κάμερες και το παρκέ, αλλά και το πώς διαχειρίζεσαι τον απότομο πλουτισμό και την απόκτηση φήμης, διατηρώντας την ταπεινότητά σου και μην ξεχνώντας τις ρίζες σου».

Για το ποιον παίκτη θα επέλεγε, αν ένα πρωί… ξυπνούσε και ο πρόεδρος του Πανιωνίου του έδινε τη δυνατότητα να επιλέξει όποιον θέλει: «Θα προτιμούσα να περιγράψω ένα προφίλ παίκτη. Μιλάμε μία αστείρευτη δεξαμενή επιλογής. Θα ήθελα, λοιπόν, έναν άνθρωπο με την προσωπικότητα και το ψυχικό σθένος να μπορέσει να δώσει την έμπνευση στους συμπαίκτες και τους συνεργάτες του να τραβήξουν ένα «κουπί» που λέγεται Πανιώνιος, όπου πρέπει να ανταποκριθείς σε μία αποστολή «ψυχοφθόρα». Ασφαλώς στις αγωνιστικές του αρετές, θα ήθελα να είναι ολοκληρωμένος, να μπορεί να εκτελεί, να παίζει άμυνα, να οργανώνει αι κυρίως να είναι μια ηγετική προσωπικότητα που θα διαβεί αυτό το «δύσβατο μονοπάτι».

Πηγή: basketblog