Ήταν το μεγάλο έγκλημα…

Σίγουρα η ΑΕΚ αρχίζει και έχει σημάδια νοοτροπίας Πογέτ και σιγά σιγά ξεκινάει η δική του εποχή, αλλά προκειμένου να είμαστε δίκαιοι και με τον προκάτοχο του, ο Ουρουγουανός σε αυτή τη νέα αρχή, έχει έναν εξαιρετικό σύμμαχο στο πλευρό του, έναν ποδοσφαιριστή που με την ποιότητα του και μόνο μπορεί να κάνει την διαφορά στο σύνολο της λειτουργίας της ομάδας και όχι μόνο ατομικά.

Ο Ραφίκ Τζεμπούρ επέστρεψε και παρότι σίγουρα δεν πρόκειται να έχει την φόρμα που είχε πριν από δύο και τρία χρόνια, έχει την διάθεση και αυτό για όσους ξέρουν πολύ καλά τον Αλγερινό επιθετικό είναι το Α και το Ω για την δική του παρουσία εντός αγωνιστικού χώρου.

Παίκτης ψυχολογίας

Είναι αλήθεια πως παρότι ο Ραφίκ ζει την ζωή του όπως ο ίδιος επιθυμεί και όχι όπως επιβάλλεται για έναν επαγγελματία ποδοσφαιριστή επιπέδου Τσάμπιονς Λιγκ, είναι πάντα οι εμφανίσεις του σε υψηλή απόδοση και αυτό συνήθως έχει να κάνει με την ψυχολογία του.

Εάν είναι καλά και το νιώθει μέσα του, στο χορτάρι θα σου βγάλει ποιότητα και μαγεία που ζηλεύει και επιθυμεί κάθε προπονητής σαν… παιδάκι τα Χριστουγεννιάτικα δώρα. Και τώρα ο «τρομοκράτης» είναι σε πολύ καλή κατάσταση μέσα του, κάτι που μπορεί να δημιουργήσει περισσότερες ελπίδες στο εσωτερικό της Ένωσης, σε σχέση με τους στόχους που άρχισαν να γκρεμίζονται από την αρχή της σεζόν.

Άλλωστε αυτό είναι και το μεγάλο ερωτηματικό που τον ακολουθεί πάντα σε ολόκληρη την καριέρα του Αλγερινού. Σε τι ψυχολογική κατάσταση θα βρίσκεται;

Η ποιότητα που της έλειπε και το έγκλημα

Έτσι λοιπόν με την ψυχολογία του Ραφίκ στα ύψη, η επιθετική λειτουργία της ομάδας άρχισε να αποδίδει ξανά και ακόμα καλύτερα σε σχέση με την αρχή της σεζόν που λόγω τραυματισμού του βασικού επιθετικού, η ΑΕΚ πορεύτηκε στην σεζόν χωρίς να έχει αυτές τις δυνατότητες κανείς από τους υπόλοιπους «επιθετικούς».

Και εδώ είναι το μεγάλο έγκλημα που έγινε μόλις τραυματίστηκε ο Ραφίκ. Αντί να ενεργοποιήσουν τις επιλογές που θεωρητικά πάντα πρέπει να υπήρχαν στην περίπτωση που αναζητούσε η ομάδα επιθετικό, αποφασίστηκε να μην έρθει ένας ποδοσφαιριστής που αν μη τι άλλο να έχει έστω τα μισά χαρίσματα του Αλγερινού.

Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά χωρίς να κινδυνεύει να εκτεθεί ανεπανόρθωτα, στο ερώτημα: Τι θέση θα είχε η ΑΕΚ και τι διαφορά από τον Ολυμπιακό, αν είχε από την αρχή της σεζόν αυτόν τον Τζεμπούρ ή έστω έναν κανονικό επιθετικό; Θα ήταν κοντά στην κορυφή; Θα είχε χάσει σε όλα τα ντέρμπι;

Δυστυχώς θα μείνουν αναπάντητα τα συγκεκριμένα ερωτήματα, παρότι την απάντηση λίγο πολύ την ξέρουμε όλοι μας. Όπως και να το κάνουμε, η συγκεκριμένη στρατηγική που αποφασίστηκε από την διοίκηση μέχρι το προπονητικό τιμ (τους βάζω όλους γιατί βαρέθηκα το παιχνιδάκι «δεν το έκανα εγώ αλλά αυτός»), είχε ως αποτέλεσμα η ΑΕΚ να έχει ως στόχο την 2^η θέση και το Κύπελλο παρότι με απλές κινήσεις θα μπορούσε να ήταν ακόμα στο παιχνίδι του τίτλου.

Γιατί ναι μεν βγαίνουν τώρα και λένε πως, κακά τα ψέματα την πρώτη χρονιά θα ήταν δύσκολο να πάμε για πρωτάθλημα, αλλά για να είμαστε σωστοί και ακριβείς απέναντι στον κόσμο και την ιστορία αυτής της ομάδας, το σωστό θα ήταν «Κακά τα ψέματα, την πρώτη χρονιά, θα ήταν δύσκολο να πάμε για πρωτάθλημα χωρίς βασικό επιθετικό στο πρώτο μισό της σεζόν». Το σχόλιο μου πάνω σε αυτό; Κάλιο αργά, παρά ποτέ. Καλώς ήρθες Ραφίκ.

ΥΓ1: Μεγάλο μερίδιο φυσικά σε αυτή την αλλαγή, την έχει και ο προπονητής. Ξεκάθαρα πράγματα. Απλά το σημειώνω και το επαναλαμβάνω γιατί στην χώρα μας πρέπει να το ξεκαθαρίζεις συνέχεια, γιατί θα παρεξηγηθείς.

ΥΓ2: Στην συνάντηση μας με τον Γκας σε ύφος φιλικής κουβεντούλας, ο Ουορυογουανός φάνηκε φουλ επικοινωνιακός, ξεκάθαρος στις ιδέες και την φιλοσοφία του («θέλω πρώτα απ’ όλα το απλό») και ξεκάθαρος έως και αδιαπραγμάτευτος όσον αφορά τις μεταγραφές. Διότι εχθρός του καλού, το καλύτερο σε μια ομάδα όπως είναι η ΑΕΚ. Τα δύο από τα τρία, δεν τα είχε ο προκάτοχος και αυτό το πλήρωσε.