Όσοι δεν έζησαν τον… Γολγοθά δεν μπορούν να νιώσουν αυτά που νιώθουμε!

Είναι περίεργα αυτά τα συναισθήματα… Δεν σε αφήνουν να συγκεντρωθείς, να βάλεις το μυαλό σου σε τάξη και να ελέγξεις το χαμόγελο και τη χαρά σου για να μπορέσεις να γράψεις όλα αυτά που συμβαίνουν και απλά εύχεσαι να μην τελειώσουν ποτέ.

Η χθεσινή βραδιά ήταν από εκείνες που το μόνο που μπορούσες να σκέφτεσαι είναι εκείνοι εκεί οι τύποι στη Λιθουανία, που κι αν τα έχουν ακούσει για τα αρνητικά αποτελέσματα (πρώτα πρώτα από εμένα), απέδειξαν ότι με σοβαρότητα έχουν όλα τα χαρακτηριστικά για να οδηγήσουν τη Βασίλισσα στις κορυφές των διοργανώσεων.

Ήταν από εκείνες τις βραδιές που ενώ στο ξεκίνημα της το θέμα έδειχνε να στραβώνει, εκείνοι ήταν εκεί, δεν τα παράτησαν και μάγκικα, όπως αρμόζει σε όσους αγωνίζονται με τη φανέλα της ΑΕΚ, γύρισαν το ματς και έδειξαν ανωτερότητα από τη Νεπτούνας, η οποία δεν είχε τίποτα το ιδιαίτερο που να φοβίζει…

Για εμας που το ζήσαμε…

Δεν είμαι πολλά χρόνια στο χώρο, δεν το έχω παίξει ποτέ ξερόλας, ούτε για μένα υπάρχει το «ΑΕΚομετρο» που αρκετοί παρουσιάζουν κάθε φορά που μπορεί να μην συμφωνούν με την άποψη του άλλου.

Αυτά που έχω ζήσει μέχρι στιγμής με τη Βασίλισσα όμως δεν πρόκειται να τα ξεχάσω ποτέ. Ομάδες της Β’ Εθνικής, σε κλειστά  της κακιάς ώρας, προσπάθεια προπονητή και παικτών να καταφέρουν την άνοδο, όντας απλήρωτοι.

Τεχνικό τιμ να πληρώνει το πετρέλαιο και τις βενζίνες των παικτών για να μπορέσουν να ζεσταθούν το χειμώνα και να δώσουν το παρών στην προπόνηση. Φαστ φουντ πριν και μετά από ματς στα σκαλάκια μαγαζιού γιατί δεν υπήρχαν χρήματα για δείπνο και άλλα πολλά τραγικά που όσοι δεν ζούσαν την ομάδα δεν τα γνώριζαν.

Γι’ αυτό φωνάζω για στήριξη στον Μάκη Αγγελόπουλο. Γιατί εμφανίστηκε από το πουθενά, σε μια στιγμή που η ΑΕΚ ήταν με το ενάμιση πόδι στο γκρεμό και χτίζει «αυτοκρατορία», φέρνοντας παίκτες, βάζοντας βαθιά το χέρι στην τσέπη, «τρέχοντας» για την επιστροφή της ομάδας στο Γαλάτσι και πάνω από όλα σέβεται τον σύλλογο αλλά και τους οπαδούς, ακούγοντας κάθε φορά τις «φωνές» τόσο για τα εισιτήρια όσο και για την ενίσχυση του ρόστερ.

Γιατί όσοι απλά γύρισαν την πλάτη στη Βασίλισσα όταν εκείνη ανέβαινε τον Γολγοθά της, δεν μπορούν να καταλάβουν πως είναι να ζεις μια τέτοια βραδιά σαν τη χθεσινή. Πως είναι να «φοβάσαι» μην χάσεις τον άνθρωπο που έδωσε ξανά ελπίδα στα όνειρα σου και πως είναι να ανυπομονείς να φτάσει το Σάββατο για να τη δεις ξανά από κοντά…