Τσιάρτας: Ο Ρομπέρτο Κάρλος μου είπε, «μην κάνεις καμιά μ…α»!

Αναλυτικά όσα είπε στο ΣΠΟΡ FM:

Για την εξέλιξη της μεγάλης εκείνης βραδιάς: «Είχε θορυβηθεί πάρα πολύ η Ρεάλ από την έκβαση του αγώνα και για να πάρει τελικά την ισοπαλία αναγκάστηκε να δώσει πολλά περισσότερα απ’ όσα περίμενε. Υπήρχαν πάρα πολλοί τεράστιοι παίκτες στο γήπεδο. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια φωτογραφία που έχω από το φάουλ και σκέφτομαι ότι αυτό το τείχος ήταν… πολύ ακριβό. Η αξία τους ήταν τεράστια, αλλά μέσα στο γήπεδο, όταν κοιτάς τον αντίπαλο στα μάτια και διεκδικείς τις πιθανότητές σου, έχεις ελπίδες». 

Για το πώς πίστεψαν στη νίκη: «Από το ’96 και μετά που άνοιξε η αγορά για τον Έλληνα ποδοσφαιριστή λόγω Μποσμάν, παίξαμε πολλοί Έλληνες στο εξωτερικό. Αυτό μας βοήθησε να απομυθοποιήσουμε κάποιες ομάδες και παίκτες και να μην τους βλέπουμε με δέος. Από ‘κει ξεκίνησε και το Euro 2004. Άλλο σεβασμός και άλλο φόβος. Παλιότερα αυτό συνέβαινε σε υπέρμετρο βαθμό, οι παίκτες δεν διεκδικούσαν τις πιθανότητές τους. Εκείνο το βράδυ αν χάναμε από τη Ρεάλ δεν θα μας έλεγε κανείς τίποτα. Να που συζητάμε όμως σήμερα και λέμε ότι η Ρεάλ ήταν εκείνη που κατάφερε να μας πάρει την ισοπαλία. Μπορούσαμε μάλιστα να νικήσουμε, με τις ευκαιρίες του Ντέμη και του Μαλαδένη». 

Για το αν θα θυμάται πάντα αυτό το παιχνίδι: «Αν πάρουμε ένα προς ένα το τι σήμαινε αυτό το ματς, το ότι πέτυχα ένα γκολ κι έφτιαξα τα άλλα δυο, δεν γίνεται να μην το έχω χαραγμένο στη μνήμη μου. Και νομίζω ότι ήταν ένα παιχνίδι που δεν το χάρηκα μόνο εγώ, αλλά το χάρηκαν οι φίλοι όλων των ομάδων και όχι μόνο της ΑΕΚ. Και σήμερα πολύς κόσμος που με συναντά στο δρόμο το θυμάται». 

Για τα συναισθήματα μετά τη λήξη: «Όσο κι αν θ’ ακουστεί περίεργο, φύγαμε από το γήπεδο με πικρία. Έτσι όπως πήγε το ματς, στενοχωρηθήκαμε. Σπάνια σου δίνεται η ευκαιρία να νικήσεις τέτοια ομάδα. Υπήρχε σπίθα στα μάτια μας και αυτό ήταν που κρατούσε την ΑΕΚ ψηλά στα μάτια του κόσμου. Θυμάμαι έναν διάλογο που είχα με τον Ρομπέρτο Κάρλος, που τον γνώριζα από την Ισπανία. Όταν έγινε το φάουλ, έσκυψε μπροστά και μου λέει επί λέξει: «Μην κάνεις καμιά μαλακία». Και του λέω «φύγε από ‘δω, ρε κοντέ»… Μου λέει «πρόσεξε μη σου σπάσω τα πόδια» και του απαντάω «άντε φύγε από ‘δω, ρε μ…α». 

Για τον συγκρατημένο πανηγυρισμό του στο γκολ: «Την παραμονή του αγώνα είχε πεθάνει ένας αγαπημένος μου θείος. Πανηγύρισα έτσι, δείχνοντας τον ουρανό, για να του αφιερώσω το γκολ. Πάλεψα πολύ με τον εαυτό μου για να μπω στο παιχνίδι και να παίξω ανεπηρέαστος». 

Για το άλλο γκολ που είχε βάλει στη Ρεάλ με τη φανέλα της Σεβίλλης: «Εκείνη τη χρονιά ήταν να πάω στη Ρεάλ. Εκείνος που έφερε αντίρρηση ήταν ο Τζον Τόσακ. Όταν έγινε το παιχνίδι με τη Σεβίλλη, είπα στον προπονητή μου ότι σήμερα θα τον διώξω εγώ. Και όντως, μετά απ’ αυτό το 1-1, έφυγε». 

Για τη δεύτερη ισοπαλία της ΑΕΚ στο «Μπερναμπέου: «Σ’ εκείνο το ματς η Ρεάλ μας υποτίμησε. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Μπάγεβιτς έβγαλε εμένα και τον Ντέμη και ο Ντελ Μπόσκε έβγαλε τον Ζιντάν και τον Ρονάλντο. Εκείνη τη στιγμή πέρασε στην ομάδα η αίσθηση ότι για τη Ρεάλ τελείωσε το ματς. Και σκεφτήκαμε ότι δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε, πάμε να το κυνηγήσουμε». 

Για την επιστροφή της ΑΕΚ στη Σούπερ Λίγκα: «Η ΑΕΚ, μετά από μια διετία που ταλαιπωρήθηκε για τους γνωστούς λόγους, επέστρεψε για να δημιουργήσει ξανά τη δική της δυναμική στο πρωτάθλημα και να επανέλθει στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Τα πράγματα δεν μπορούν να γίνουν από τη μια μέρα στην άλλη. Χρειάζεται δουλειά και υπομονή για ν’ αποκτήσει η ΑΕΚ την παλιά της αίγλη. 

Το να απαιτούμε από τον Σεπτέμβρη να δούμε κάποια πράγματα είναι οξύμωρο και άτοπο. Κάτι πάει σιγά-σιγά να δημιουργηθεί, αλλά το πότε θα ολοκληρωθεί δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Όλοι θέλουμε να δούμε την ΑΕΚ στον τελικό του Champions League, αλλά αυτό δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη».