Μπαίνεις στην Τούμπα και παίζεις για διπλό

Αλλάζουν τα πράγματα στην ΑΕΚ. Και αυτό το νέο σκεπτικό (το οποίο εν πολλοίς είναι το παλιό και αυτό που ανέκαθεν χαρακτήριζε αυτή την ομάδα ως το φυσιολογικό) το διαπιστώνεις πλέον καθημερινά σε κάθε συναναστροφή που μπορεί να έχει ένας δημοσιογράφος με μέλη της ομάδας. Περισσότερο ακόμα και τούτο είναι το πιο ενθαρρυντικό, αυτή η νοοτροπία πηγάζει μέσα από τις προσεγγίσεις των ίδιων των ποδοσφαιριστών. Όχι απλώς δεν σκέφτονται φοβισμένα ή διστακτικά, αντιθέτως αδημονούν για τα μεγάλα ματς που έρχονται.

Μαζί τους κι εμείς, μετά από δύο έτη δύσκολα, περιμένουμε ξανά ένα ελληνικό ντέρμπι με ανυπομονησία. Θέλω να πιστεύω ότι δεν υπάρχει έστω και ένας από εμάς εκεί που έξω που να διακατέχεται από αρνητικό προαίσθημα ή που να επιχειρεί να προκαταβάλει τον ίδιο τον εαυτό του ότι κάτι δεν θα πάει καλά στην Τούμπα. Διότι το έχουμε εμείς οι ΑΕΚτσήδες αυτό το κακό σε υπερθετικό βαθμό. Να μας πιάνει εκ των προτέρων αυτή η αρρώστια ότι το ματς θα στραβώσει, ότι ο Μπερμπάτοφ θα μας τιμωρήσει ή ότι ο Πέλκας θα κάνει το ματς της ζωής του.

Μέχρι ενός σημείου είναι (ή μάλλον ήταν) και λογικό… Με όσα αυτή η ομάδα βίωσε τα τελευταία χρόνια, με διοικήσεις που εξευτέλισαν την ύπαρξη και την ιστορία της, ο φόβος της φάπας έγινε σε αρκετούς δεύτερη φύση. Και δίχως ασφαλώς να υποτιμώ τον ΠΑΟΚ, τη στρατηγική του, τη μεγάλη μεταγραφή του Βούλγαρου, το πλάνο του Άρνεσεν αλλά και την τεράστια συνεισφορά του Σαββίδη ο οποίος ως σήμερα έχει ξοδέψει έναν σκασμό (δικά του) λεφτά για να βοηθήσει την ομάδα του να ορθοποδήσει, αυτή η ΑΕΚ όπως δομείται δεν είναι για κάτι λιγότερο από την ισοπαλία στην Τούμπα. Το αρχικό ζητούμενο δε, είναι η νίκη!

Το πως Δέλλας θα το προσεγγίσει αυτό το πρώτο ιδιαίτερα απαιτητικό πρώτο επίσημο ματς της ΑΕΚ η οποία επέστρεψε με σκοπό να πρωταγωνιστεί, είναι κάτι που επίσης περιμένω ανυπόμονα. Όχι τόσο όσον αφορά στην τακτική, νομίζω ότι ένα σύνολο που θα πιέζει ασφυκτικά ψηλά, θα τρέχει με πάθος και καλύψεις σε όλους τους χώρους και θα περιμένει συμπαγές τον αντίπαλο για να τον χτυπήσει στις αντεπιθέσεις με την ταχύτητα των παικτών της, είναι και αυτό που θα πρέπει να περιμένουμε.

Τα πρόσωπα είναι το θέμα και οι επιλογές στις οποίες ο προπονητής θα καταλήξει. Κουνιέται πλέον ο Μπουονανότε από το ρόλο του ελεύθερου πίσω από τον Αραβίδη; Θα ξεκινήσει από την αρχή ο Μάνταλος και σε ποια θέση; Κατά πόσο η επιστροφή των δύο επηρεάζει το ρόλο του Βάργκας και ποιος εν τέλει θα είναι αυτός; Μήπως κάνει την έκπληξη ο Δέλλας και δούμε τον Βενεζουελάνο στην κορυφή της επίθεσης; Και ο εξαιρετικός στο β’ μέρος με τον ΠΑΣ Μπαρμπόζα, σε συνεργασίες με τον Νάνο όπως η ασίστ στο δεύτερο γκολ, χωράει στο αρχικό σχήμα; Ο Πλατέλλας μένει στον πάγκο;

Ωραία πράγματα επιτέλους. Ποδοσφαιρικές κουβέντες, τακτικές αναζητήσεις, μιλάμε ξανά γι αυτό που αγαπάμε και τόσο υπομονετικά περιμέναμε. Κυλούν οι μέρες αργά, μακάρι αυτό το ματς να γινόταν σήμερα, αύριο, έστω μέσα στο Σαββατοκύριακο. Είναι μεγάλος ο χρόνος της αναμονής ότι περιμένεις ότι θα δεις ξανά κάτι που θα σε κάνει να γουστάρεις.