2-0 με δύο γκολ του Μάκη

Έβλεπα τον Αραβίδη να τρέχει λυσσαλέα για 90 λεπτά στο ματς της Εθνικής. Να μην αφήνει φάση να πάει χαμένη, αυτός είναι ο Χρήστος και έτσι θα παίζει πάντα. Πόσω μάλλον όταν φορά τη φανέλα με το εθνόσημο. Η τιμή είναι ύψιστη όπως και η αναγνώριση των δικών του προσπαθειών, για τον ιδρώτα που έχει στάξει όλα τα χρόνια που παίζει ποδόσφαιρο. Αν επιστρέφει κουρασμένος; Ανανεωμένος θα έλεγα, όταν τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα, τέτοια κόπωση είναι μόνο χαρά.

Άλλωστε υπάρχει ο Κρισάντους, έτσι δεν λένε στην ΑΕΚ; Περιμένοντας τον Τζιμπούρ, με τον Άραβα περισσότερο καταπονημένο και τον Μάκη να πραγματοποιεί εμφάνιση που σύμφωνα με τους αυτόπτες (υπερβολικούς ή όχι θα φανεί στη συνέχεια) μάρτυρες, ξεσήκωσε το κοινό του Αγρινίου στο φιλικό με τον Παναιτωλικό θυμίζοντας… Γουεά, δικαιούται να πάρει φανέλα βασικού.

Επειδή λοιπόν ο Δέλλας είναι δίκαιος άνθρωπος και εξίσου πράττει ως επαγγελματίας, οφείλει να του τη δώσει την Κυριακή. Καλά τα χαριεντίσματα στη φισούνα, τα λόγια ικανοποίησης και αγάπης, στο τέλος της ημέρας όμως μετρούν οι πράξεις. Και ο Κρισάντους έχει κάθε λόγο να νιώθει και να λέει ότι αυτή την ευκαιρία τη δικαιούται. Ότι βάσει και της εικόνας του κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας, την κέρδισε και πρέπει να του δοθεί.

Είναι και αυτό το (ταιριαστό με το ποδόσφαιρο) γνωμικό σύμφωνα με το οποίο «δεν περισσεύει κανείς». Ειδικά από τη στιγμή που ο ίδιος ο προπονητής έχει περάσει το μήνυμα ότι όσοι υπάρχουν στο ρόστερ αξίζουν να έχουν θέση σε αυτό. Όταν λοιπόν συντάσσεσαι με τη θέση της διοίκησης και ισχυρίζεσαι ότι ικανοποιείσαι με την απόφαση για τη μη απόκτηση επιθετικού (αν βέβαια το κάνεις επειδή το πιστεύεις και όχι για να τα έχεις καλά με όλους) τότε οφείλεις να την υποστηρίξεις και με πράξεις.

Είναι εκεί έξω το ιδεατό σενάριο… 2-0 τον ΠΑΣ Γιάννινα με δύο γκολ του Μάκη. Τον εμπιστεύεσαι, του δίνεις θέση βασικού και ελπίζεις ότι θα σε βγάλει ασπροπρόσωπο. Μία ακόμα Κυριακή στον πάγκο, μία ακόμα λάθος μεταχείριση ως αλλαγή (όπως αυτή στην Ξάνθη), μία ακόμα ανακολουθία απέναντι στο «εμπιστευόμαστε αυτούς που έχουμε» θα συνιστά πάνω από όλα αδικία κατά του συγκεκριμένου προσώπου.

Οι αποδείξεις ενισχύονται με πράξεις, δεν επισφραγίζονται με λόγια. Αν ο Κρισάντους δεν παίξει βασικός ούτε τώρα που ο Τζιμπούρ είναι ανενεργός ή που ο Αραβίδης κουβαλάει στις πλάτες του δύο επιπλέον ανταγωνιστικά παιχνίδια σε σχέση με τους υπόλοιπους, τότε η ΑΕΚ κινδυνεύει να χάσει έναν ποδοσφαιριστή που αυτές τις μέρες (μέχρι και το ματς της Κυριακής) έχει κάθε λόγο να πιστεύει ότι αυτή είναι η δική του ώρα. Αν δεν παίξει πως θα το αποδείξει;