Η «ανατριχίλα» που δεν έζησαν

Ίσως θα ήταν πιο ειλικρινές και κυρίως δεν θα θύμιζε τακτικές που παραπέμπουν σε άλλους αν η ΑΕΚ εξέδιδε επίσημη ανακοίνωση μιλώντας ευθέως στον κόσμο της ομάδας και εξηγώντας το σκεπτικό της με τρόπο πειθήνιο και ξεκάθαρο. Έστω κι έτσι όπως έγινε, ένα ψήγμα αυτοκριτικής (μικρό κατ’ εμέ) υπήρξε για το πόσο ανέβηκαν οι τόνοι και οι προσδοκίες μέσα από βαρύγδουπα σλόγκαν, υπερβολικές ατάκες και άστοχες δηλώσεις, όπως αυτή του Μιλοβάνοβιτς σύμφωνα με τον οποίο «θα κάνουμε τα πάντα για να φέρουμε τον Ιμπίσεβιτς».

Βέβαια το μήνυμα που νομίζω ότι δεν πιάνουν σωστά στην Ένωση και το οποίο αποστέλλουν με ένταση και παράπονο τις τελευταίες ημέρες οι φίλοι της, δεν αφορά στη μη πραγματοποίηση άλλης μεταγραφής, αλλά στη γενικότερη εικόνα. Ο μέσος οπαδός είχε εκστασιαστεί με την έλευση του Μελισσανίδη και μαζί πιστέψει σε καταστάσεις ανατριχίλας (και μάλιστα σε πολλές, όχι σε μία μεμονωμένη) όπως αυτή που βίωσαν οι οπαδοί του ΠΑΟΚ αντικρίζοντας μπροστά τους κοτζάμ Μπερμπάτοφ. Συνειδητοποίησε κάπως απότομα ότι η πραγματικότητα είναι σημαντικά διαφορετική.

Όπως και να το κάνουμε όμως, είτε αρέσει είτε όχι αυτή η νέα αλήθεια, την ιστορία δεν τη γράφουν οι απόντες αλλά όσοι βρίσκονται εδώ για να κρατήσουν τη σημαία ψηλά και να παρουσιάσουν αυτό που όλοι περιμένουμε. Την πιο ανταγωνιστική ΑΕΚ από το 2008 κι εντεύθεν, από τη σεζόν εκείνη δηλαδή που κατέκτησε το πρωτάθλημα Ελλάδας, πριν το στερηθεί στα χαρτιά από τον μόνιμο εκμεταλλευτή κι εν πολλοίς κατευθυντήριο άξονα του ποδοσφαιρικού κατεστημένου.

Τουλάχιστον μιλάμε για το ποδόσφαιρο, τις μεταγραφές που δεν έγιναν, το πως θα μπορούσε η ομάδα να είναι καλύτερη με δύο-τρεις προσθήκες από το υψηλότερο ράφι. Ας έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας αυτή την παράμετρο που ναι μεν όλοι εσείς που στηρίζετε τόσα χρόνια (και κυρίως στα πιο δύσκολα) από το υστέρημά σας αξίζετε και με το παραπάνω, αλλά και την οποία δεν θα διαπιστώνατε σήμερα αν δεν είχε γίνει αυτή η συντονισμένη προσπάθεια αλλαγής. Διότι κατά τα ψέματα, η ΑΕΚ είναι και πάλι υγιής και κάθε σκέψη του πρόσφατου παρελθόντος, απλά τρομοκρατεί…

Στο γήπεδο λοιπόν πηγαίνουμε γι αυτούς που είναι εκεί. Για όσους αγωνίζονται, για τον προπονητή στην άκρη του πάγκου, πάνω από όλα και όλους για την ίδια την ομάδα. Την όποια δυσαρέσκειά του, ο κάθε ένας σαφώς και δικαιούται να την εκδηλώσει, όχι όμως την ώρα που η ΑΕΚ θα προσπαθεί να επιβληθεί μέσα στα γήπεδα. Διαπιστώσατε και μόνοι σας ότι το πόσο σας ενόχλησε η κατάσταση των προηγούμενων 15 ημερών, μια χαρά έφτασε στα υψηλότερα κλιμάκια δίχως να απαιτείται κάτι ακραίο.

Φωνή, υποστήριξη, αγάπη σε όσους είναι εδώ και προσπαθούν. Και εγώ θα επιμένω ότι η ομάδα μόνο κακή δεν είναι. Τουναντίον η δουλειά που έχει γίνει θα βγάλει καλά πράγματα στο γήπεδο. Το πιστεύω αυτό. Δεν μπορώ να γνωρίζω αν η ΑΕΚ θα παραμείνει διεκδικήτρια ως το τέλος, όμως είμαι βέβαιος ότι μέσα από αυτή τη σεζόν θα χτίσει έναν άκρως ανταγωνιστικό κορμό ο οποίος θα μεγαλουργήσει όταν θα γίνουν και αυτές οι κινήσεις που στην παρούσα φάση αποφεύχθηκαν. Θα έρθει η στιγμή που θα δούμε και τους δικούς μας Μπερμπάτοφ, ενταγμένους σε ένα σύνολο που θα είναι απόλυτα έτοιμο να τους εκμεταλλευτεί και να τους εκτοξεύσει αμέσως.