Σέντερ-φορ με… γάντια o Baroja! (vid, pics)

Κάποιες στιγμές όλα μοιάζουν θολά. Μπερδεμένα. Είναι αδύνατον να αποφασίσεις. Σου αρέσει αυτό, σου αρέσει κι εκείνο. Τα αγαπάς το ίδιο. Κάποιο όμως πρέπει να αφήσεις. Κάποιες φορές υπάρχουν κάποια θεϊκά σημάδια που σου δείχνουν τον δρόμο, αρκεί να είσαι σε θέση να τα κατανοήσεις…

«Ήμασταν σε ένα ταξίδι στην Ισπανία. Νομίζω ήμουν στην τετάρτη δημοτικού. Παίζαμε απέναντι στους μικρούς της Ρεάλ Μαδρίτης και έπαιξα όπως σε όλα τα παιχνίδια. Στο ένα ημίχρονο επιθετικός και στο άλλο τερματοφύλακας. Χάσαμε 14-0. Λίγο μετά το τελευταίο σφύριγμα με πλησίασε ο Βιθέντε Ντελ Μπόσκε που έτυχε να παρακολουθεί το παιχνίδι. Με χτύπησε φιλικά στην πλάτη και μου είπε ότι έκανα σπουδαία δουλειά, κι ότι κάποτε θα γίνω καλός τερματοφύλακας. Αυτό ήταν. Επιτέλους, ήξερα τι θέλω να γίνω».

Ακόμα και σήμερα γελάει με την δουλειά που επέλεξε να κάνει, μα τίποτα δεν είναι ντροπή: «Πληρώνομαι για να αποτρέπω αυτό που όλοι θέλουν να δουν! Το γκολ! Απίστευτο δεν είναι;». Αυτό που θυμάται και -όντως- ήταν ντροπή για εκείνη την ηλικία ήταν να σε επιλέγουν στο τέρμα. Είθισται οι μπόμπιρες να επιλέγουν για τερματοφύλακα είτε τον πιο χοντρό είτε τον πιο… άμπαλο. Στην περίπτωση του Άλεν Μπαρόχα όμως δεν ήταν ακριβώς έτσι. Εκείνος αποφάσιζε: «Στις αλάνες συχνά λέγαμε στον πιο χοντρούλη της παρέας να κάτσει λίγο τέρμα στην αρχή και μετά θα έπαιζε κι αυτός μέσα. Τις περισσότερες φορές τον ξεχνούσαμε, αλλά στην ομάδα μου δεν γινόταν έτσι. Έπαιζα επιθετικός στο πρώτο μέρος και μετά καθόμουν τέρμα για να κρατήσουμε το σκορ! Ήμουν καλός και στα δύο. Πολύ καλός!».

Συμπτωματικά ο πλέον εμβληματικός τερματοφύλακας στην ιστορία του ποδοσφαίρου της Βενεζουέλας, ο Ρένι Βέγκα (66 φορές διεθνής), είχε κι αυτός το ίδιο… χούι. Ξεκίνησε από επιθετικός και σταδιακά το γύρισε πίσω: «Ο Ρένι είναι ένα από τα ινδάλματά μου. Όλοι ξέρουν ποιος είναι. Ένας εξαιρετικός τερματοφύλακας που παίζει άριστα με τα πόδια. Έχει τέλειο κοντρόλ και με τις μακρινές του πάσες ακριβείας ξεκινάει αντεπιθέσεις. Δίνει τα πάντα σε κάθε προπόνηση και προσπαθώ να αντιγράψω τα καλά πράγματα που με έμαθε στην κοινή μας θητεία στην Καράκας».

Πήρε τα ποδοσφαιρικά γονίδια από τον πατέρα του, Χοσέμπα, ο οποίος ήταν ερασιτέχνης τερματοφύλακας και ολόκληρη η ζωή του συνδέθηκε με την Καράκας. Από τότε που θυμάται τον εαυτό του να φοράει γάντια ανήκει στην ομάδα της Βενεζουέλας με την οποία πανηγύρισε τίτλους σε τρεις διαφορετικές περιπτώσεις. Το πρωτάθλημα με την ομάδα Under-17 την σεζόν 2005-06, το κύπελλο νέων με την δεύτερη ομάδα τρία αργότερα και το 2013 το Κύπελλο Βενεζουέλας με την πρώτη ομάδα.

Για να κάνεις δύο ένα βήμα μπροστά, πολλές φορές χρειάζεται να κάνεις άλλα δύο πίσω, ώστε να πάρεις φόρα. Ο δανεισμός του στην Γιανέρος την σεζόν 2011-12 ήταν αυτό που χρειαζόταν ο Μπαρόχα για να πάρει μπροστά. Ξεκίνησε βασικός σε όλα τα παιχνίδια και υποχρέωσε την Καράκας να τον πάρει πίσω άρον-άρον και να του δώσει όχι μόνο τα γάντια του βασικού, αλλά και το περιβραχιόνιο του τερματοφύλακα! Εξάλλού αυτή η θέση είναι από μόνη της μια ευθύνη: «Πρέπει να είσαι συγκεντρωμένος κάθε δευτερόλεπτο, αφού κάθε λάθος κοστίζει ακριβά. Το να είσαι αρχηγός σε γεμίζει με ακόμα περισσότερες ευθύνες», λέει.

Και στις τρεις χρονιές που έπαιξε βασικός στην Καράκας (2012-15) ήταν από τους τερματοφύλακες που ήταν στο Top-3 αυτών που δέχθηκαν τα λιγότερα γκολ: «Είναι μία τεράστια προσωπικότητα. Είναι μεγάλος τερματοφύλακας και είμαι σίγουρος ότι θα φτάσει πολύ ψηλά, όταν πάει στην Ευρώπη», προφήτευε ο συν-αρχηγός στην Καράκας, Έντγγκαρ Χιμένες.

Είναι ένας ελαστικός, πλαστικός γκολκίπερ που όσο μπόι του λείπει (βλέπει τον κόσμο από το 1,83) τόσα ρεγλέξ διαθέτει. Δεν παίζει μόνο με τα χέρια, αλλά με τα πόδια και το… λαρύγγι. Ως αρχηγός είχε το ελεύθερο να λέει ότι θέλει και ως πρώην επιθετικός ήταν αυτός που έπαιρνε την πρώτη πάσα. Όσο ήρεμος ήταν κάτω από την εστία, τόσο εκδηλωτικός ήταν με τους barras της Καράκας (τους οργανωμένους) με τους οποίους πανηγύριζε σχεδόν κάθε γκολ, όντας ο αγαπημένος τους.

Καλούνταν συχνά στις αποστολές της Εθνικής όμως πάντα έβρισκε κάποιον μπροστά του. Πότε τον Βέγκα, πότε τον Ντάνι Ερνάντες που φόρεσε πρόπερσι τα γάντια του Αστέρα Τρίπολης. Με τον νέο τεχνικό της Βενεζουέλας Νοέλ Σανβισέντε, αυτός άλλαξε. Ο Μπαρόχα έγινε από την πρώτη μέρα ο βασικός τερματοφύλακας της «βινοτίντο» και κέρδισε την μάχη να είναι ο βασικός πορτέρο στο πρόσφατο Κόπα Αμέρικα, όπου έλαμψε. Ήταν εντυπωσιακός στην πρεμιέρα, όταν κράτησε στο μηδέν τον Ραδαμέλ Φαλκάο και την παρέα του στην Εθνική Κολομβίας, είχε μία απίθανη απόκρουση σε κεφαλιά του Τιάγκο Σίλβα στο ματς με την Βραζιλία (2-1), όμως οι εντυπωσιακές του εμφανίσεις δεν ήταν αρκετές ώστε η Βενεζουέλα να προκριθεί στην επόμενη φάση. Ήταν αρκετές όμως για να ανοίξουν στον 25χρονο τερματοφύλακα την πόρτα για την Ευρώπη.

Σημειολογικά ο τελευταίος λάτιν τερματοφύλακας της ΑΕΚ (Σεμπαστιάν Σάχα) ήταν ανάλογα μπαλαδόρος, είχε το ίδιο μπόι, τα ίδια κουσούρια, τις ίδιες ηγετικές χάρες. Όπως συνηθίζει να λέει: «Εγώ δεν μπορώ να αφιερώσω γκολ, αλλά τις καλύτερες μου αποκρούσεις». Αυτές περιμένουν να δουν, αυτοί που τον εμπιστεύτηκαν να γίνει το νούμερο 1 της ΑΕΚ (τουλάχιστον) για την επόμενη περίοδο.

Πηγή: sdna.gr