Το fair play του Ντέμη (vid)

Ήταν στις 10 Μαΐου του 2000 όταν η ΑΕΚ κατακτούσε το Κύπελλο Ελλάδας, κόντρα στον Ιωνικό, αλλά μία αξιέπαινη κίνηση του Ντέμη Νικολαΐδη θα επισκίαζε – με ευχάριστο τρόπο – την κατάκτηση του τροπαίου.

Ήταν το 32ο λεπτό του ματς, όταν μετά το φάουλ του Μιλέν Πετκόφ, ο επιθετικός κι ηγετική φυσιογνωμία της Ένωσης, Ντέμης Νικολαΐδης, χρησιμοποίησε το χέρι για να στείλει την μπάλα στα δίχτυα του τερματοφύλακα του Ιωνικού, Φώτη Στρακόσια.

Στην αρχή, ο διαιτητής της αναμέτρησης, Γιώργος Δούρος, καταμέτρησε το γκολ υπέρ της ΑΕΚ. Ωστόσο, εκεί έλαβε χώρα, ένα συμβάν πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα.

Δεν ήταν τόσο οι διαμαρτυρίες των ποδοσφαιριστών του Ιωνικού και του τεχνικού τους, Όλεγκ Μπλαχίν, – άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που ομάδα διαμαρτύρεται αισθανόμενη αδικία – αλλά πολύ περισσότερο η ευσυνηδεισία του Ντέμη Νικολαΐδη, μπροστά σε μία ανορθογραφία, που πρόδιδε τις αξίες και τα ιδανικά που πίστευε ακράδαντα κι ευαγγελιζόταν.

Πόσο μάλλον, όταν το ματς εκείνη την ώρα δεν είχε γκολ. Γεγονός που καταδεικνύει σε υπερθετικό βαθμό, τη σημειολογία της πράξης. Ένα γκολ, σημειωμένο με τρόπο παραβατικό, θα αποτελούσε – νομοτελειακά – σημείο αναφοράς ακόμη κι αν η ΑΕΚ, νικούσε το ματς με ανώτερο του τελικού σκορ (3-0).

Το γκολ, τελικά ακυρώθηκε. Ορθώς, για την οικονομία του ματς. Για την ορθή αποκατάσταση της αδικίας. Το πιο σημαντικό είναι ότι ακυρώθηκε μετά από υπόδειξη, επέμβαση, παρότρυνση, του ίδιου του σκόρερ προς τη διεύθυνση, της αναμέτρησης.

Ο Ντέμης Νικολαΐδης, σκόραρε με τρόπο κανονικό, ορθό λίγα λεπτά αργότερα. Άνοιξε το σκορ. Το δρόμο, προκειμένου η ομάδα του να πανηγυρίσει ένα τίτλο.

Η ανταμοιβή, δίκαια. Όχι, δεν είναι ο τελικός. Όχι, δεν είναι το τρόπαιο. Είναι κάτι που μπορεί εντός συνόρων να μη βρίσκεται σε περίοπτη θέση, στο παλμαρέ κάθε ποδοσφαιριστή. Το 2002 η Διεθνής Επιτροπή για το Fair Play στη Φρανκφούρτη, του δίνει το βραβείο.

Βραβείο από αυτά που η εκτιμώμενη – υλικά – αξία των, δεν αλλάζει τη λογιστική ισορροπία. Που η εκτιμώμενη – ηθικά – έχει θέση βιτρίνας στην καρδιά κάθε ρομαντικού ποδοσφαιρόφιλου, που έχει μάθει να βλέπει το άθλημα με τα ίδια μάτια, της παιδικής του ηλικίας.

Κάτι που ακόμη και σήμερα μνημονεύεται, κι έχει τη θέση που του αρμόζει στη συνείδηση των Ελλήνων φιλάθλων.

Πηγή: sport24.gr