Λάσπη κατά Μελισσανίδη

Αναλυτικά το κείμενο που δημοσιεύτηκε στο «e-alitheia»:

«Τυχαίο; Δεν το νομίζω! Τα πλοκάμια του Τίγρη και στον Κένταυρο;  Ή είναι άραγε τυχαία η επιλογή χρόνου που αποφάσισαν οι «αναρχικοί» Αθήνας και Προαστείων να καταλάβουν τον χώρο στο Άλσος της Νέας Φιλαδέλφειας; Ή μήπως είναι επίσης τυχαία η αποχώρηση αλλά και η όλη στάση των τοπικών αναρχικών το καλοκαίρι από το Συντονιστικό Κατοίκων, που μάχεται εδώ και ένα χρόνο για την προάσπιση του Άλσους, μέσα από τη διατήρηση του δασικού και δημοτικού χαρακτήρα του;

Ο Δήμαρχος Φιλαδέλφειας Χαλκηδόνας θέτει το θέμα στη βάση του: «Πριν από 20 μέρες η Δημοτική αρχή ανακοινώνει την απόφασή της να προχωρήσει η κατεδάφιση του παράνομου και αυθαίρετου Κένταυρου μέσα στο Άλσος ώστε να φτιαχτεί ένα νέο αναψυκτήριο σύμφωνο με τη δασική νομοθεσία. Χθες κάποιοι τον καταλαμβάνουν για να τον κάνουν στέκι και ενώ υπάρχει ένας αγώνας γύρω από το Ρυθμιστικό και το άλσος Νέας Φιλαδέλφειας. Τι δεν καταλαβαινεις;;;  Το λιγότερο που μπορεί να καταλογισει κάνεις είναι πλήρης ανευθυνότητα και ανοησία σε σχέση με την επιλογή του χρόνου και του χώρου, με δεδομένη πάντα την ευκολία του εκβιασμού απέναντι σε μια αριστερή δημοτική αρχή.»

Η ρητορική της ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης που χρησιμοποιούν οι σύντροφοι του «Κένταυρου» είναι βέβαια καλοδεχούμενη. Ωστόσο, το κάθε τι κρίνεται στην πράξη. Και η πράξη δεν ορίζεται μόνο από τις προθέσεις των δρώντων: Συχνά, ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με τις καλύτερες προθέσεις, όπως λένε. Και σήμερα, καλώς ή κακώς, είναι αδύνατο να μιλάει κανείς για κοινωνικούς αγώνες στη Νέα Φιλαδέλφεια χωρίς να λέει μια λέξη για το σημαντικότερο επίδικο, που αποτελεί προϋπόθεση για να μπορούν να υπάρχουν αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι στην πόλη: Θα περάσει η θέληση του Μελισσανίδη και των υποστηρικτών του ή όχι; Ποιος χώρος «αντίστασης και αγώνα στη γεωγραφία και στην ιστορία του κάθε τόπου» μπορεί να αγνοήσει αυτό το ερώτημα;».