Δείχνει τον δρόμο…

Όταν βρίσκεσαι στο… «παρά τρίχα» και μόλις μία εβδομάδα πριν το τέλος της μεταγραφικής περιόδου το καλοκαίρι δεν έχεις χτίσει ακόμα το υλικό σου, σε μια ομάδα όπως αυτή της ΑΕΚ στο γυναικείο βόλεϊ, τα πράγματα έμοιαζαν ότι δεν θα κυλούσαν τόσο ρόδινα όπως τις περασμένες χρονιές που μας είχε «κακομάθει» να πρωταγωνιστεί.

Όταν βέβαια βλέπεις κι από την άλλη πλευρά (αντρικό τμήμα βόλεϊ) να γίνονται κινήσεις εντυπωσιασμού, εύκολα μπορεί να μπεις στο τρυπάκι ότι κάτι δεν πάει καλά, ή κάτι δεν βλέπουμε. Αυτό που δεν βλέπαμε όλοι μας από την αρχή της σεζόν, ήταν την δίψα και την αγάπη 2-3 ανθρώπων όπως του Χρήστου του Δούκα αλλά και του Μανώλη Ρουμελιώτη, να χτίσουν μια ομάδα με Ελληνίδες αθλήτριες που παρ’ ότι είχαν ως αρχικό στόχο την παραμονή στη μεγάλη κατηγορία, εν τέλει μας εξέπληξε αυτό το τμήμα όλους ευχάριστα, με την είσοδο του στα πλέι οφ και με την καλή και υγιής πορεία του στο πρωτάθλημα.

Χρειάζεται λοιπόν όλοι μας να κάνουμε τον απολογισμό και βάζοντας κάτω τις συνθήκες που δούλεψαν αυτές οι αθλήτριες, το τεχνικό τιμ, και οι υπόλοιποι, να δώσουμε παράλληλα ένα μπράβο… Γιατί μπορεί το τμήμα να μην πρωταγωνίστησε στο Ελληνικό πρωτάθλημα, όμως έκανε μια νέα αρχή και με ελάχιστα χρήματα έβαλε τα γυαλιά σε όλη την Ερασιτεχνική ΑΕΚ.

Όταν το καλοκαίρι δεν υπήρχαν χρήματα για μεταγραφές, όταν δεν έχεις βασικούς χρηματοδότες, όταν παλεύεις για μικροχορηγίες, ακόμη και για να βρεις χρήματα για ένα ταξίδι στο εξωτερικό, όταν δεν έχεις γήπεδο για σωστές προπονήσεις, όταν δεν έχεις γήπεδο για να παίξεις και τραβάς «βαρύ κουπί» με συζητήσεις επί των συζητήσεων με δήμους, Ιωνικούς κ.λπ., όταν, όταν, όταν… Τα προβλήματα ήταν πολλά όμως η γυναικεία ομάδα βόλεϊ της ΑΕΚ μας έβγαλε ασπροπρόσωπους σε μια χρονιά δύσκολη για όλα τα τμήματα της «Μάνας ΑΕΚ».

Υ.Γ: Αυτά να τα βλέπουν και εκεί στο αντρικό, που μέσα σε λίγους μήνες κατάφεραν και διέλυσαν ένα τμήμα που είχε μέχρι και τα μισά της περσινής χρονιάς (πριν την πρώτη αποχώρηση Κλαρούδα) ακολουθούσε όλα τα στάνταρ μιας υγιής ομάδος.

Υ.Γ2: Το παν δεν είναι απαραίτητα το μεγάλο σε μπάτζετ ρόστερ, το παν είναι να υπάρχουν άνθρωποι όπως ο Χρήστος Δούκας σε κάθε ένα από τα υπόλοιπα μας Ερασιτεχνικά τμήματα.