«Το σώμα δεν άντεχε, η ψυχή κυριάρχησε!»

«Γεια σας φίλοι μου,

Στο ματς με τον Δούκα εννοείται πως κατεβήκαμε απροπόνητοι για ακόμα ένα παιχνίδι. Είχαμε την ευκαιρία να κερδίσουμε, αλλά θεωρώ πως δεν κάναμε καλό ματς. Ήμασταν την περισσότερη ώρα μπροστά στο σκορ, αλλά στα τελευταία λεπτά κάναμε εύκολα λάθη και δώσαμε εύκολα γκολ στον Δούκα. Έτσι όπως ήρθανε τα πράγματα η ισοπαλία ήταν το πιο δίκαιο αποτέλεσμα για τις δύο ομάδες.

Στο ματς με τον Διομήδη τώρα, είχαμε πει ότι θα κατεβούμε να παίξουμε και ότι βγει. Εμείς ξεκινήσαμε κάπως μαγκωμένοι και δώσαμε την ευκαιρία στον Διομήδη να προηγηθεί.

Όσο περνούσαν τα λεπτά, αρχίσαμε να βρίσκουμε τα πατήματά μας. Ουσιαστικός κίνδυνος της αντίπαλης ομάδας, ήταν ο Μαστορόγιαννης, αλλά εμείς πατούσαμε καλύτερα όσο περνούσε η ώρα και αρχίσαμε να το πιστεύουμε.

Έβλεπα τα μάτια των συμπαικτών μου να γυαλίζουν και να είναι αποφασισμένοι, όπως και εγώ προσωπικά. Παθιαστήκαμε πάρα πολύ. Κλείνοντας το ημίχρονο με 2 γκολ διαφορά, λέγαμε ότι εδώ κάτι πάει να γίνει.

Στο δεύτερο ημίχρονο αν και ο Διομήδης μπήκε πιο δυνατά, κάναμε μια αντεπίθεση κάπου στο 50^ο λεπτό και κλείσαμε πολύ καλά την άμυνα μας, με αποτέλεσμα να βρίσκουν δύσκολα ευκαιρίες για γκολ.

Ήμασταν απρόσμενα ψύχραιμοι και στα τελευταία λεπτά μας ήθελε λίγο η μπάλα σε κάποιες φάσεις.

Παίξαμε με ψυχή, πωρωμένοι και με το 110% του εαυτού μας. Παρόλο που το σώμα δεν πήγαινε, όταν θέλει το μυαλό και η ψυχή και το σώμα θα ακολουθήσει.

Χωρίς τον κόσμο δεν ξέρω αν θα κερδίζαμε. Στις δύσκολες στιγμές μας έδωσαν την ώθηση να συνεχίσουμε. Παρόλο που ήταν μόνο 65, έμοιαζαν με 1065 άτομα.

Διονύσης Γεωργιάδης».