Η… «Λάμψη» του Ελληνικού ποδοσφαίρου

@ Αυτές τις μέρες ζήσαμε για ακόμα μια φορά ένα (εξαιρετικής αγωνίας και ανατροπής δεδομένων) επεισόδιο του Ελληνικού ποδοσφαίρου με αφορμή τα τραγικά γεγονότα στην Λεωφόρο που συνεχίστηκαν όμως σε ακόμα πιο βίαιη μορφή εντός των «κυριλέ» γραφείων της Superleague. Και τι έγινε; Τα κλασικά… «Ο κόμπος έφτασε στο χτένι», «το μαχαίρι στο κόκκαλο», «κλείστε τον βόθρο» και άλλα τέτοια χιλιοειπωμένα γραφικά σχολιάκια που ακούμε και διαβάζουμε από την εποχή που πήρε το πρωτάθλημα η Λάρισα. Και ερωτώ συναδέλφους, πολιτικούς και «πρωταγωνιστές» αυτού του σήριαλ που ξεπέρασε σε επεισόδια και την Λάμψη του Φώσκουλου….

@ Ρε παιδιά, δεν βαρεθήκατε να τα γράφετε, να τα λέτε, να τα ανακοινώνετε και να τα δηλώνετε προς τον κόσμο που πλέον ξέρει και μπορεί να μάθει τα πράγματα από μέσα σε σχέση με το μακρινό 1980.Από τότε βγήκε στα… γήπεδα το συγκεκριμένο σήριαλ του Ελληνικού ποδοσφαίρου και μέχρι σήμερα, δηλαδή 30 χρόνια και βάλε, ακόμα δεν έχει τελειώσει το γ@μημένο. Πραγματικά λυπηθείτε μας… Δεν το γουστάρει πλέον ο κόσμος, δεν το βλέπει… τελειώστε το!

@ Όπως στην Λάμψη του Φώσκολου, που υπήρχαν συγκεκριμένοι ρόλοι και στο πέρασμα των χρόνων άλλαξαν οι ηθοποιοί αλλά οι ρόλοι έμειναν, έτσι και στο δύσμοιρο ελληνικό ποδόσφαιρο, δημιουργήθηκαν οι ρόλοι αλλά στο πέρασμα των χρόνων άλλαξαν οι «ηθοποιοί». Ο πρόεδρος της ΕΠΟ… Ο πρόεδρος της ΚΕΔ… Ο πρόεδρος της μεγάλης ομάδας που έχει στον έλεγχο του τους παραπάνω, η ανύπαρκτη Κυβέρνηση που θα βάλει το μαχαίρι στο κόκκαλο και που τελικά πάντα το μαχαίρι αποδεικνύεται… καρφίτσα και που να φτάσει στο κόκκαλο με τόσο… λίπος και πάει λέγοντας…

@ Δηλαδή πόσο πιστεύετε ότι μπορεί ο κόσμος να βλέπει τα ίδια και τα ίδια και να μην καταλαβαίνει; Πόσο αγαπητοί συνάδελφοι και φανατικοί υποστηρικτές της λογικής του «λουκέτο στη βρώμα»μ θεωρείται ότι με αυτή την στάση εξυπηρετείτε προς την καταπολέμηση του προβλήματος και όχι προς την παραμονή του στα λιμνάζοντα βρωμόνερα του ποδοσφαίρου μας;

@ Να κλείσει το πρωτάθλημα και τι θα γίνει; Ποιος θα τιμωρηθεί; Ο Μεγαλοκαρχαρίας που έχει στα χέρια του ολόκληρο το ποδόσφαιρο; Θα χάσει λεφτά; Θα ιδρώσει το αυτί του; Οι μπαχαλάκηδες που βρίσκονται σε συνεργασία με τους μεγάλους και θα την αράξουν σε μια γωνιά περιμένοντας; Η κυβέρνηση που έχει δείξει το πρόσφατο παρελθόν πως η ταχύτητα στις αποφάσεις και τις υλοποιήσεις είναι προνόμιο… μονάχα Ελληνικό; Και στην τελική, σε ποια χώρα και σε ποια διοργάνωση μπήκε λουκέτο επειδή υπήρξαν και πάλι επεισόδια ή επειδή η διαφθορά μπήκε στο DNA του πρωταθλήματος τους;

@ Μια σειρά από ερωτήματα που θα μπορούσα να τα χαρακτηρίσω ρητορικά όλα! Τις απαντήσεις τις γνωρίζουμε όλοι, τα προβλήματα τα γνωρίζουμε όλοι όπως και φυσικά την λύση για όλα αυτά, που δεν είναι το κλείσιμο των πρωταθλημάτων. Σε μια χώρα που η Κυβέρνηση στο σύνολο αλλά και ο πολιτικός της ως μονάδα, χρηματοδοτείται από οικογένειες, επιχειρηματίες και εφοπλιστές δεν γίνεται να υπάρχει τυφλή δικαιοσύνη και η εφαρμογή των νόμων προς όλους. ΕΙΝΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΟ ΚΑΙ ΛΟΓΙΚΟ! Γιατί όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός μας: «Δεν δαγκώνεις χέρι που σε ταίζει…». Όλα τα άλλα, είναι για να παραμένει αυτό το άθλιο σήριαλ εδώ και 35 χρόνια στις «οθόνες» των φιλάθλων και των οπαδών, τα γήπεδα.

@ Και για να τελειώσω με αυτό το παραμυθάκι για το ηλεκτρονικό εισιτήριο, κάθισα λίγο να φανταστώ τον εαυτό μου ως έναν από αυτούς τους «μασκοφόρους» της Λεωφόρου, του Καραϊσκάκης, του ΟΑΚΑ, της Τούμπας… Ξυπνάω το πρωί, βλέπω στο κινητό μου για το ραντεβού στην τάδε θύρα μόλις πάρω το εισιτήριο. Γνωρίζω από πριν πως η «φάση» θα γίνει στο ντέρμπι της Κυριακής, δεν πρέπει να λείπω. Πάω με την ταυτότητα μου Βαγγέλης Κατσαΐτης Θύρα τάδε κάθισμα τάδε… Φτάνω στο ραντεβού στην θύρα, περνάμε από έλεγχο, μπαίνουμε μέσα, μπαίνοντας ο «δικός μου» μου ψιθυρίζει: «Δεν πιστεύω να το ξέχασες;» Όχι ρε τρελός είσαι; Ο αγώνας κυλάει μια χαρά και ξαφνικά πέφτει το σήμα… Στο γκολ ντου… Οκ, εκεί που κάθομαι όρθιος με το ηλεκτρονικό εισιτήριο στην τσέπη, μπαίνει το γκολ, πανικός, σκύβω, βγάζω την full face μάσκα μου από όπου στο διάολο την έχω χώσει για να μην την βρουν στο απίστευτο σωματικό έλεγχο(έχεις κέρματα αναπτήρες τίποτα πάνω σου; ΟΧΙ, πέρνα…) και σηκώνομαι όχι ως Βαγγέλης Κατσαΐτης, αλλά ως αυτός που θα τα κάνει πουτάνα… και το πανηγύρι αρχίζει… Μόλις τελειώσει, και επιστρέψω στην κερκίδα, ξανασκύβω, πετάω την μάσκα, και φεύγω κύριος και… αηδιασμένος με αυτά που είδα. Τόσο πολύ με απέτρεψε το ηλεκτρονικό εισιτήριο…

@ Και ο έξυπνος ο Έλληνας θα μου πει: Σιγά ρε μάγκα, για αυτό λένε να βάλουν και τις κάμερες, για να σε παρακολουθούν με την αρίθμηση της θέσης σου και να ξέρουν αν έφυγες από αυτή η όχι… Και θα απαντήσω, φιλαράκι, σε ποιο γήπεδο νομίζεις ότι θα μπω; Στο Αμστερνταμ Αρίνα; Στο Μπερναμπέου; Στο Ολντ Τράφορντ ή στο Αλιάνζ; Στη Λεωφόρο θα μπω ρε, στο Περιστέρι, στη Νέα Σμύρνη, στο Καραϊσκάκης και στο ΟΑΚΑ, που θαρρείς πως η λέξη ασφάλεια σε σχέση με τα ευρωπαϊκά γήπεδα που ανέφερα, είναι σύνθημα γραμμένο στους τοίχους εντός των θυρών. ΆΝΤΕ ΧΕΣΤΕ ΜΑΣ λοιπόν… Π@Π@ΡΕΣ!

ΥΓ1: Και επειδή πάλι θα βρεθεί αυτός ο κάποιος και θα πει, ωραία και τι μέτρα να πάρουν, θα απαντήσω πως σίγουρα δεν θα έπρεπε να λειτουργήσουν τα συγκεκριμένα γήπεδα. Σίγουρα ο κ. Κοντονής και ο κ. Τσίπρας, θα έπρεπε να πουν όχι στους Κορμοράνους και ναι στο γήπεδο στον Βοτανικό, στη Φιλαδέλφεια, στη Τούμπα, στο Ηράκλειο, στη Λάρια, και όπου αλλού πρέπει προκειμένου να γίνουν όλα τα παραπάνω (τουρνικέ, ηλεκτρονικό εισιτήριο, κάμερες κλπ)  σε σωστές βάσεις. Δεν γίνεται ρε φίλε να έχω παράγκα από νάυλον, καφάσια και λαμαρίνες και να θέλω να βάλω συναγερμό και αλουμινένια παράθυρα… ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ!

ΥΓ2: Για την ΑΕΚ με την Παναχαϊκή κρατάω μόνο τη νοοτροπία της μεγάλης ομάδας που χτίζεται μέσα στην ψυχή, την καρδιά και στο μυαλό όσων φοράνε την συγκεκριμένη φανέλα και γνωρίζουν πως ακόμα και στην άσχημη μέρα πρέπει να κερδίζουν. Από εκεί και πέρα, ήταν μια κάκιστη εμφάνιση για αυτή την ΑΕΚ, που βέβαια το έχω γράψει και στο προηγούμενο ματς, πως η απόδοση είναι αρκετά χαλαρή. Ίδια εμφάνιση με την προηγούμενη για εμένα, αλλά επειδή ξέρω  και γνωρίζω τι μπορεί να κάνουν οι παίκτες του Δέλλα, δεν με αγχώνει. Θα το βρούνε ξανά…