«Μικρέ, το ποδόσφαιρο είναι για βλάκες…»

Ποτέ μου δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί σε αυτή την χώρα ο φίλαθλος – οπαδός είναι ο βλάκας, ο αλήτης, ο τελειωμένος, ο δεν έχει στον ήλιο μοίρα σε σχέση με το αντίστοιχο κομματόσκυλο που… πολεμάει για ένα καλύτερο αύριο, είναι οικογενειάρχης, έχει αρχές, είναι ανήσυχο πνεύμα, είναι έξυπνος… Χρόνια τώρα και ακόμα δεν μπορώ να το καταλάβω.

Θυμάμαι την προσπάθεια της οικογένειας μου και όλων των μεγαλύτερων από εμένα εκείνη την εποχή (τέλη 80′ αρχές 90′) που αναφερόντουσαν στο ποδόσφαιρο λες και μιλάνε για τον βόθρο της τουαλέτας. «Μικρέ, το ποδόσφαιρο είναι για βλάκες…» ο ένας, «Με το ποδόσφαιρο ασχολούνται όσοι δεν έχουν κάνει τίποτα στην ζωή τους»  ο άλλος.

Τα χρόνια περνούσαν μεγάλωνα και όποτε προσπαθούσε κάποιος να με πειράξει για την ομάδα μου, γελούσαν και μου έλεγαν «Ρε μην τσακώνεσαι για τις ομάδες και μην νευριάζεις, αυτές θα σου δώσουν να φας?» Την ίδια ώρα που μου τα έλεγαν αυτά, οι μεγάλοι-σοφοί-έξυπνοι, τσακωνόντουσαν, γιατί ο Παπανδρέου είναι «πιο σωτήρας» από τον Μητσοτάκη και γιατί η Αριστερά είναι καλύτερη από την Δεξιά…

Και αυτοί που μου έλεγαν να μην ασχολούμαι με την μπάλα και να μην παθιάζομαι, έβγαιναν στους δρόμους για το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία, και κολλούσαν αφίσες στα αυτοκίνητα τους τον Ανδρέα και Κωνσταντίνο και βάζαν και σημαίες και σε κάθε προεκλογική αναμέτρηση ζούσαμε την εποχή των… τρελών με τις κόρνες και τα γαυγίσματα τους. Φυσικά, τα συνθήματα δεν έλειπαν: «Έσβησε ο ήλιος, άναψε ο Πυρσός, κυβέρνηση θα κάνουμε θα γίνει πανικός…», «Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ ενωμένο δυνατό» και φυσικά αυτό το «Ανδρέα ζεις εσύ μας οδηγείς…».

Με λίγα λόγια, όλοι αυτοί που μου έλεγαν να μην ασχολούμαι και να μην παθιάζομαι με την μπάλα το έκαναν στον μέγιστο βαθμό για την πολιτική! Οι ίδιοι που γέλαγαν μαζί μου, επειδή ήμουν «μικρός και θα μάθω», έπαιζαν μπουνιές για τους πολιτικούς ηγέτες και φυσικά στο τέλος, φτάσαμε εκεί που είμαστε τώρα, να παίζουμε μπουνιές για ένα πιάτο φαί, για μια δουλειά.

Θα μου πείτε ναι αλλά η πολιτική παίζει μεγάλο ρόλο στην ζωή σου! Ναι το ξέρω και το είδα, με την ανεργία να φτάνει στα ύψη, με την φτώχεια να χτυπάει κόκκινο και με όλους αυτούς που παίρνουν στα σοβαρά την πολιτική ζωή αυτής της χώρας να φτάνουν στο σημείο τώρα να ζητάνε από τη νεολαία την αλλαγή!

Την ίδια στιγμή η μπάλα και η αγάπη για μια ομάδα ποτέ δεν άλλαξε στα «κέρδη» που έχεις να πάρεις από αυτή. Συναισθήματα και μόνο, έντονα συναισθήματα, άλλοτε χαράς και άλλοτε λύπης που όμως σου δείχνουν πως είσαι ακόμα ζωντανός και δίνουν το χρώμα που επέλεξες εσύ για την ζωή σου. Ποτέ δεν σου υποσχέθηκε κανείς πως αν αγαπήσεις μια ομάδα και την ακολουθείς για όλη σου τη ζωή, θα κερδίσεις ένα διαμέρισμα ή μια καλύτερη δουλειά.

Αντίθετα με την πολιτική που σου ζητούσαν, σου ζητούσαν και στο τέλος, που άργησε να έρθει κάμποσα χρόνια σου είπαν «αδερφέ πλήρωσε και εσύ την λυπητερή γιατί… μαζί τα φάγαμε». Ζώντας λοιπόν όλα τα παραπάνω, μέσα από τα χρόνια της… ανάπτυξης έβγαλα τα δικά μου συμπεράσματα για την πολιτική σκηνή αυτού του τόπου και κατάλαβα τελικά ποιος είναι ο βλάκας και ποιος ο έξυπνος. Και σας ρωτάω, ποιος είναι ο βλάκας και ποιος είναι ο έξυπνος, ο φίλαθλος της ομάδας ή ο οπαδός του κόμματος;

ΥΓ1: Για την εμφάνιση στην Κέρκυρα δεν χρειάζεται να γράψω κάτι. Βρέθηκε η ομάδα με πολλά προβλήματα και πολλούς παίκτες της σε μέτρια μέρα, παρόλα αυτά πήρε αποτέλεσμα πρόκρισης και αυτό λέει πολλά για τον χαρακτήρα που… χτίζεται στα Σπάτα.

ΥΓ2: Μέσα από επίσημα χείλια, το Κύπελλο Ελλάδας είναι και επίσημα στόχος της ΑΕΚ. Από αυτή την στιγμή στα πόδια των ποδοσφαιριστών υπάρχει επιπλέον βάρος. Τώρα μπαίνει η λειτουργία της ομάδας στα δεδομένα που επιβάλλονται για την καθημερινότητα των ποδοσφαιριστών της ΑΕΚ. Μονόδρομος οι τίτλοι και η πρωτιά!

ΥΓ3: Ο αδερφός μας παλεύει μετά από απόφαση δική του για το δικό μας όνειρο. Καλό είναι να του πούμε όλοι μας ένα «κουράγιο ρε μάγκα» από κοντά.Όποιος μπορεί και όποτε μπορεί, δίπλα του, Ενωμένοι.