Αρρώστια, Έρωτας, Καψούρα…

Τι να σχολιάσει κανείς για την εμφάνιση της ΑΕΚ με τον Ατρόμητο; Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, δεν σου αφήνει περιθώρια να σχολιάσεις κάτι. Είναι αυτό που λένε “μια εικόνα χίλιες λέξεις” και στην προκειμένη περίπτωση η ομάδα του Δέλλα την Πέμπτη 8/1 χρειάστηκε τουλάχιστον… χίλιες σελίδες.

Σίγουρα δεν μ´ αρέσει να πετάω στα σύννεφα, αλλά θα ήταν άδικο να μην πλέξουμε το εγκώμιο αυτής της ομάδας, επειδή μάθαμε οι ΑΕΚτζήδες να επιβιώνουμε στην μετριότητα και να κρατάμε χαμηλά την μπάλα για να μην… πονέσει η σφαλιάρα.

Και ναι αυτό είναι η “αλλοίωση” που υπέστη το DNA του ΑΕΚτζή, αυτός ο “φόβος” του να ονειρευτεί ξανά τα περασμένα μεγαλεία που τον έκαναν υπερήφανο.

Η “αίσθηση” όμως αυτή πρέπει να θαφτεί στο χρονοντούλαπο του παρελθόντος και να επιστρέψει ξανά η δίψα του ΑΕΚτζή για την κορυφή, η δίψα για την δόξα που θα πηγάζει από την συγκεκριμένη ομάδα που επιτέλους θα είναι τόσο δυνατή για να στηρίξει στα φτερά της τα όνειρα ενός ολόκληρου λαού, χωρίς κανένα φόβο για το αύριο.

Ο τροχός γύρισε και πλέον το ταβάνι για αυτή την ομάδα μέρα με την μέρα, χρόνο με το χρόνο θα είναι μόνο ο… ουρανός! Μοναδικό άγχος, πως θα περάσει ο χρόνος για να βρεθουμε πάλι κοντά της!!!

ΥΓ: Μετά και την κλήρωση του Κυπέλλου και την δεδομένη πρόκριση στους 8, δεν γίνεται να μην είναι στόχος η κούπα! Τέλος, ΑΕΚ είσαι ξανά!