Κρίμα να μην υπολογίζεις τον αδερφό σου

Το είχα γράψει και σε προηγούμενο άρθρο μου σε υστερόγραφο, πως προβλέπω ο κόσμος μας να γίνει και πάλι πρωτοσέλιδο. Έπεσα μέσα κατά το ήμισυ, καθώς στο ένα γήπεδο έγινε πρωτοσέλιδο μεν αλλά για διαφορετικούς λόγους δε. Και πάλι σε ακόμα ένα ματς γιορτή, στην γειτονιά μας, στο σπίτι μας, αντί να μπορέσει ο ΑΕΚτζής μαζί με τα παιδιά του (που είναι το μέλλον της ομάδας) να απολαύσει την ομάδα του, άρχισε να δακρύζει από τα χημικά.

Και αυτό έγινε επειδή κάποιοι αποφάσισαν να πάνε να δουν την ομάδα τους χωρίς όμως να πληρώσουν εισιτήριο, με το γνωστό και ηρωικό «ντου». Θα μου πει βέβαια κάποιος: «οι μπάτσοι ήταν προκλητικοί, αυτοί κάνανε χρήση δακρυγόνων» και πάει λέγοντας. Θα μπορούσα να συμφωνήσω, αλλά όταν ζητάς να κάνει κάτι… παράνομο, τότε φυσιολογικά χάνεις και το όποιο δίκιο σου, για να το πω κομψά.

Δυστυχώς αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Στην ΑΕΚ σχεδόν πάντα, όταν το κλίμα πηγαίνει να γίνει γιορτινό, κάτι θα γίνει και θα το χαλάσει. Από τον Τελικό Κυπέλλου με την ομάδα του Περιστερίου που κυνηγούσαν τους αντιπάλους (του ποιους;) στον αγωνιστικό χώρο, μέχρι την εποχή Ντέμη που ξεκίνησαν οι απέναντι και διπλανοί, λες και υπήρχαν δύο στρατόπεδα.

Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό ή μάλλον ξέρω, αλλά όπως αρνούμαι να το καταλάβω, έτσι αρνούμαι και να το γράψω. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως στον Ελληνικό αθλητισμό σε επίπεδο συλλόγων, οι οργανωμένοι είναι αυτοί που κρατάνε την σημαία ψηλά της κάθε ομάδας. Στα δύσκολα, στα εκτός έδρας, στα εκτός Ελλάδας στα χιόνια και στις βροχές που λέει και το σύνθημα. Αλλά επειδή ισχύει αυτό, οι οργανωμένοι έχουν ένα λόγο παραπάνω να δημιουργήσουν τέτοιο κλίμα που να προσελκύσουν και τους υπόλοιπους, γιατί στην τελική όλοι είναι ΑΕΚ. Κανείς περισσότερο και κανείς λιγότερο.

Για αυτό θεωρώ πως για να λυθεί η συγκεκριμένη κατάσταση με την «επικράτηση των λίγων έναντι των πολλών», μόνο οι ίδιοι οι οργανωμένοι θα το καταφέρουν να το πετύχουν. Είναι σαν αυτό που λέμε στην Ελλάδα «Το τι κάνω εγώ στην οικογένεια μου είναι δικό μου πρόβλημα». Έτσι ακριβώς επειδή οι οργανωμένοι έχουν την δική τους οικογένεια, μόνο αυτοί θα μπορέσουν να λύσουν το πρόβλημα. Κανένας νόμος και καμία πολιτεία (ποια;).

Όπως κάποτε ξεκίνησαν μόνοι τους τα πάρτι και ύστερα από ένα διάστημα αποφάσισαν να τα τελειώσουν, έτσι και τώρα μόνοι τους θα πρέπει να τα ξεκινήσουν ξανά και όποιος γουστάρει μπάχαλα, ντου και ξύλο με τα ματ, να μένει… εκτός γιορτής.

ΥΓ1: Για να ξεκαθαρίσω, όταν αναφέρω οι λίγοι έναντι των πολλών δεν εννοώ τους οργανωμένους έναντι των υπολοίπων. Υπάρχει ένα κομμάτι μέσα στους οργανωμένους που αρνείται να συμβιβαστεί με τους υπόλοιπους. Σε αυτούς αναφέρομαι, γιατί οργανωμένοι ήταν και στο μπάσκετ και πήγαν να γυρίσουν μόνοι τους ένα ματς, με φωνή και πάθος ΜΟΝΟ, χωρίς ντου, επεισόδια και αντικείμενα στην αντίπαλη ομάδα. Αυτοί οι λίγοι είναι το πρόβλημα…

ΥΓ2: Και σε όλα τα παραπάνω να προσθέσω, πως κανείς μα κανείς δεν έχει το δικαίωμα να απαγορέψει το γήπεδο στον «αδερφό» του. Και δυστυχώς με περιστατικά όπως της Κυριακής κάποιοι το κάνουν χωρίς να υπολογίζουν.