«Εγκληματική οργάνωση»!

Αναλυτικά το άρθρο:

«Δεν νομίζω να υπάρχει άλλο κράτος στον κόσμο το οποίο πληροί στοιχειωδώς τις προδιαγραφές του κράτους και στο οποίο οι άνθρωποι που το διοικούν το ποδόσφαιρο να θεωρούνται ύποπτοι από τη Δικαιοσύνη για τη συγκρότηση «εγκληματικής οργάνωσης».

Και όχι μόνο αυτό αλλά ύποπτοι να συνεχίζουν να διοικούν το ποδόσφαιρο!

Θα μου πείτε ότι υπάρχει το τεκμήριο της αθωότητας και ίσως δε γίνεται να ξυλώσεις τις διοικήσεις της ΕΠΟ ή διαφόρων ομάδων επειδή απλώς κατηγορούνται για εγκληματικές πράξεις.

Συμφωνώ. Αλλά απέναντι στο τεκμήριο της αθωότητας ορθώνονται άλλα δύο τεκμήρια εξίσου ισχυρά: το τεκμήριο της εμπιστοσύνης και το τεκμήριο της ευθιξίας.

Ποιος μπορεί να έχει εμπιστοσύνης στο κοινωνικό ήθος ή στην αθλητική ακεραιότητα ανθρώπων που κατηγορούνται για διάπραξη εγκλημάτων όχι γενικώς αλλά κατά την άσκηση των συγκεκριμένων καθηκόντων τους;

Αν αδίκως κατηγορούνται, για ποιον λόγο δεν εκδηλώνουν τη στοιχειώδη ευθιξία ώστε και να προστατεύσουν την υπόληψή τους και να μην παίρνουν όμηρο το ποδόσφαιρο κατά την αποδεικτική διαδικασία;

Γιατί άραγε άνθρωποι όπως ο πρόεδρος της ΕΠΟ και οι υπόλοιποι της παρέας προτιμούν να παραμένουν γαντζωμένοι στις καρέκλες τους πτυόμενοι, υβριζόμενοι και λοιδορούμενοι από το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας;

Πως δεν ντρέπονται να κυκλοφορούν;

Υποθέτω ότι μια πρώτη ερμηνεία θα είναι ψυχιατρικής φύσης. Για κάποιον λόγο αισθάνονται σπουδαίοι, έστω και ως αντικείμενο χλευασμού.

Είναι ένα κόμπλεξ σπουδαιότητας που κυκλοφορεί ευρέως στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Ακριβώς όπως υπάρχουν πρόεδροι ομάδων που αισθάνονται σπουδαίοι επειδή η ομάδα τους κερδίζει με όποιον άθλιο τρόπο, έτσι υπάρχουν και παράγοντες που τους προσφέρουν τον «όποιον άθλιο τρόπο».

Ακριβώς όπως ο Σπάθας, ο Καλογερόπουλος ή ο Γιάχος επιβεβαιώνουν τη σπουδαιότητα τους διαμορφώνοντας ένα αποτέλεσμα, ακόμη και αν τους βρίζει όλη η Ελλάδα.

Μια δεύτερη ερμηνεία είναι ενδεχομένως οικονομική. Υποθέτω δηλαδή ότι όλοι αυτοί εξευτελίζονται έναντι κάποιου οικονομικού ανταλλάγματος.

Δεν γνωρίζω πόσο σοβαρό είναι αλλά δεν έχει και νόημα: ο κάθε άνθρωπος έχει την τιμή του και αν η δική τους είναι φραγκοδίφραγκα, δικό τους θέμα.

Ασφαλώς υπάρχει και τρίτη ερμηνεία: είναι η ερμηνεία που ερευνάται από τη Δικαιοσύνη.

Κατά την εκδοχή αυτή υπάρχει όντως μια εγκληματική οργάνωση στο ελληνικό ποδόσφαιρο που λειτουργεί ως εγκληματική οργάνωση με τους κανόνες κάθε εγκληματικής οργάνωσης.

Και επειδή κανένας μαφιόζος δεν απεσύρθη ποτέ από τη Μαφία για λόγους ευθιξίας, έτσι και δεν πρόκειται ποτέ κανείς να φύγει για λόγους ευθιξίας από το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Τουλάχιστον όσο η Δικαιοσύνη κωλυσιεργεί και η κυβέρνηση κάνει την πάπια»!