Σεντένο στο ΑΕΚ1924: «Έτσι κάρφωσα τη Ρεάλ στο Μπερναμπέου»

Ουάλτερ καλησπέρα από Ελλάδα

“Γεια σου  φίλε τι κάνεις; (σε άπταιστα ελληνικά)”.

Επειδή δεν περίμενες την κλήση, πως νιώθεις, ποιο  είναι το πρώτο πράγμα που περνά από το μυαλό σου;

“Δεν έχω ξαναμιλήσει με Ελλάδα από τότε που έφυγα, είναι συγκινητικό. Δεν υπάρχει ένα μόνο πράγμα που να περνάει από το μυαλό μου. Είναι πολλά. Ελλάδα, ιστορία, ελληνική  κουζίνα, κόσμος απλός, αλέγρε, και φυσικά… ΑΕΚ.”

Θέλω να γυρίσεις πίσω, στη χρονιά που φόρεσες τη φανέλα της ΑΕΚ και θέλω να μου πεις ποιο ήταν το καλύτερο και ποιο το χειρότερο διάστημα σου, κατά τη διάρκεια αυτής;

“Χειρότερο, να ξεκινήσω από τα κακά, ήταν το πρώτο διάστημα των δύο τριών πρώτων μηνών. Δεν μιλούσε κανείς ισπανικά στα αποδυτήρια πέρα από τον Μαουρίσιο (Ράιτ) και τον Βασίλη (Τσιάρτα) και ήταν εξαιρετικά δύσκολη η προσαρμογή μου, αν λάβεις υπόψη το γεγονός ότι έφευγα για πρώτη φορά από τη χώρα μου.

Καλύτερο κατά τη γνώμη εκείνα τα φανταστικά παιχνίδια, από το πρώτο μέχρι το τελευταίο, στην Ευρώπη.”

Από εκείνα τα παιχνίδια στην Ευρώπη ποια θα διάλεγες;

“Αυτά με τη Ρεάλ και ειδικά εκείνο στο “Σαντιάγο  Μπερναμπέου” που σκόραρα κιόλας, χωρίς δεύτερη σκέψη.”

Πριν φτάσουμε στο γκολ και πως μπήκε, πέρασες ως αλλαγή σε εκείνο το παιχνίδι. Πες μου, υπήρχαν συγκεκριμένες οδηγίες από τον κύριο  Μπάγεβιτς;

“Ήμουν στο τέλος της περιόδου προσαρμογής μου. Είχα αγωνιστεί πριν στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και ο προπονητής μου με προετοίμαζε συνεχώς. Ήταν να ξεκινήσω βασικός, στο παιχνίδι με τη Ρεάλ.  Αλλά είχα μία συνεχή προετοιμασία όλη την εβδομάδα, τόσο τακτικά όσο και ψυχολογικά.”

Εμείς το είδαμε από την τηλεόραση. Εσείς το ζήσατε. Γράψατε ιστορία. Ρεάλ – ΑΕΚ 2-2 από 2-0. Πίστευες εσύ ή οι συμπαίκτες σου ότι γυρνάει;

“Αν πω ναι, θα με περάσεις για τρελό. Η αλήθεια είναι όχι. Όταν βρίσκεσαι με δύο γκολ πίσω στην έδρα της Ρεάλ που έχει αστέρες ποδοσφαιριστές σε όλες τις θέσεις, δε δικαιούσαι να σκέπτεσαι ότι μπορεί να γυρίσει. Απλά παίζεις για να μειώσεις στο σκορ. Έτσι και έγινε. Και μετά ήρθε και η ισοφάριση. Μετά το 2-1 το πιστέψαμε και το πιστέψαμε εξαιρετικά με όλη τη δύναμη της ψυχής μας, αλλά πριν δε νομίζω.“

Για περιέγραψέ μου λίγο το γκολ εκείνο…

“Ακόμη το θυμάμαι και δεν πρόκειται να το ξεχάσω,  σε όλη μου τη ζωή. Δεν ήταν το πιο θεαματικό γκολ που σημείωσα στην καριέρα μου, αλλά σίγουρα το πιο σημαντικό.

Είχα την τύχη να έχω μία καλή συνεργασία με τον Ίβιτς, έναν από τους πιο τεχνίτες ποδοσφαιριστές που έχω δει στην καριέρα μου. Πραγματικά, εάν τον έβλεπες στις προπονήσεις, μερικές φορές δεν μπορούσες να του πάρεις την μπάλα από τα πόδια. Ήμουν σίγουρος σε εκείνο το σημείο ότι θα περνούσε τον αντίπαλο.

Το είχε ξανακάνει στις προπονήσεις, είναι αυτή η αίσθηση που όταν έχεις δει κάτι να επαναλαμβάνεται λες… θα το ξανακάνει. Και γι’ αυτό πήρα και την κατάλληλη θέση, γιατί το πίστευα.

 Και αφού μου έβγαλε έτοιμο γκολ, δεν είχα δικαίωμα να αστοχήσω. Όσο και μικρό να έμοιαζε το τέρμα με τον Κασίγιας. Και έτσι έγινε.“

Έχεις χρόνια να επισκεφτείς την Ελλάδα;

“Ναι, από τότε που έφυγα.“

Τώρα με τι ασχολείσαι. Έχεις κρεμάσει τα παπούτσια σου…

“Ναι, έχω αποχωρήσει από την ενεργό αγωνιστική δράση και προετοιμάζομαι για το δίπλωμά μου, ως προπονητής.”

Η Ελλάδα, σαν πιθανός προορισμός εργασίας για το μέλλον, υπάρχει στο μυαλό σου;

“Ναι φυσικά, θα ήθελα να δουλέψω ξανά στην Ελλάδα, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία.“

Ποιο είναι το μήνυμα που θα ήθελες να αφήσεις στον κόσμο της ΑΕΚ, που διαβάζει αυτές τις γραμμές;

“Ένα μεγάλο ευχαριστώ για την αγάπη που μου έδειξε, παρά το μικρό μου διάστημα παραμονής στην ομάδα. Ένα τεράστιο ευχαριστώ. Για την αγάπη και την υποστήριξη στο γήπεδο, αλλά και στο δρόμο, στις καφετέριες, στα εστιατόρια. Με έκαναν να θυμάμαι για πάντα το πέρασμά μου από τη χώρα σας και να είμαι ΑΕΚ.”