Πατίκας στο AEK1924: «Θυμάμαι το «σπίτι» μου την ΑΕΚ και κλαίω»

Το ΑΕΚ1924.gr επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον Τζίμι Πατίκα στο Σύδνεϋ της Αυστραλίας όπου και κατοικεί, και το “καγκουρό” σε μία απολαυστική συζήτηση που είχαμε μας αποκάλυψε ανέκδοτες ιστορίες από τα αποδυτήρια της ομάδας, την πρώτη γνωριμία με τον “αδερφό” του στην ΑΕΚ, ενώ δεν έκρυψε και την θέληση να συνεργαστεί με την Ένωση από την Αυστραλία. Το είχε κάνει μάλιστα πριν λίγο καιρό….

-Τζίμι, καλημέρα από Ελλάδα. Μιλάμε ελληνικά ή αγγλικά;

«Είμαι στην Αυστραλία τώρα, αλλά είμαι Έλληνας και είμαι Έλληνας και στην καρδιά και στη ψυχή. Μιλάω ελληνικά, δεν τα μιλάω τέλεια αλλά προσπαθώ να κάνω και τα παιδιά μου να μιλάνε.»

– Θα σου πω μία λέξη, ΑΕΚ. Θα μου πεις τι σημαίνει για εσένα…

«Όταν ήρθα στην ΑΕΚ έκανα το όνειρό μου πραγματικότητα. Ο πατέρας μου από μικρό παιδί μου μιλούσε για την ΑΕΚ, για τον Θωμά τον Μαύρο, για τις αξίες που πρεσβεύει, με αυτά μεγάλωσα. Ήμουν ΑΕΚ γιατί μου έμαθαν τι σήμαινε όχι μόνο για το Ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά και για το κόσμο που είχε χάσει τα σπίτια του και είχε ξεριζωθεί. A dream came true όταν ήρθα στην ΑΕΚ.»

«Θέλω συνεργασία με την ΑΕΚ»

-Τζίμι, τώρα τι κάνεις; Είσαι προπονητής;

«Τώρα είμαι προπονητής σε Ακαδημίες ομάδων στο Σίδνεϋ, εδώ στην Αυστραλία, σε μία ομάδα είμαι σε ηλικίες 12-14 και σε μία άλλη 15-17.Πως να ζήσω χωρίς το ποδόσφαιρο; Μπορεί οι υποχρεώσεις μου να μην έχουν το άγχος του παρελθόντος, αλλά δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτή τη δουλειά είναι το μεράκι μου.

Είχα στείλει μάλιστα και ένα παιδί στην ΑΕΚ, τον Αρμενάκα και θέλω με την πρώτη ευκαιρία, τώρα που η ομάδα φαίνεται να έχει περάσει τις περιπέτειες και άλλα παιδιά να δοκιμαστούν. Να βοηθήσω την ομάδα, όπως μπορώ.»

– Ενημερώνεσαι για την επικαιρότητα στην ΑΕΚ;

«Είμαι ενημερωμένος για τα πάντα. Πιάνω δορυφορικά ελληνικά κανάλια, ακούω τα πάντα. Ξέρω τι πέρασε η ΑΕΚ, ξέρω ότι ο Δέλλας είναι προπονητής, ξέρω ότι ο Μπάγεβιτς και ο Μελισσανίδης έχουν αναλάβει την αναγέννηση της ομάδας.»

«Πουλημένος ο διαιτητής με την Μαρσέιγ»

– Θέλω να μου πεις ένα δύο περιστατικά που έχουν μείνει χαραγμένα στο μυαλό σου από την παρουσία σου στην Ελλάδα…

«Καλύτερη στιγμή μου στην ΑΕΚ ήταν και ακόμη τη θυμάμαι λες και ήταν χθες, όταν πήγα στις πέντε τα ξημερώματα να υπογράψω στα γραφεία με τον Ζαφειρόπουλο. Αυτό δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ, μου σημάδεψε τη ζωή, μου την άλλαξε προς το καλύτερο.

Αγωνιστικά ήταν τα δύο γκολ απέναντι στον Παναθηναϊκό απέναντι σε ένα γεμάτο ΟΑΚΑ με 80.000 κόσμο και αυτά με τον Ολυμπιακό, όπου βέβαια μετά έγιναν φασαρίες. Ξεχωριστή αναφορά πρέπει να κάνω στο γκολ με τη Μαρσέιγ που το ακύρωσε ο πουλημένος ο διαιτητής.»

– Πόσο κόστισε εκείνος ο αποκλεισμός;

«Εκείνο το παιχνίδι με τη Μαρσέιγ ήταν καταλυτικό. Εάν περνούσαμε που το δικαιούμασταν και το αξίζαμε, θα μπορούσαμε να είχαμε πάει πολύ μακριά, ειδικά αν λάβει κανείς υπόψιν  το που έφτασε η γαλλική ομάδα, από την οποία αποκλειστήκαμε.»

«Η Νέα Φιλαδέλφεια, το Νίκος Γκούμας είναι το “σπίτι” μου»

– Η ΑΕΚ δεν έχει “σπίτι”, αλλά ετοιμάζεται σύντομα να επιστρέψει στη Νέα Φιλαδέλφεια, την οποία εσύ ξέρεις πολύ καλά. Πόσο σημαντικό είναι αυτό;

«Η Νέα Φιλαδέλφεια, το Νίκος Γκούμας είναι το “σπίτι” μου. Είναι η ατμόσφαιρα, η ευλάβεια που επικρατούσε στο χώρο. Η ιστορικότητα ακόμη και του τσιμέντου, δεν μπορώ να στο περιγράψω. Όποιος δεν το έχει ζήσει δεν μπορεί να το καταλάβει με τίποτα. Πρέπει να επιστρέψει εκεί. Δεν είναι απλά σημαντικό, αλλά απαραίτητο. Εκεί είναι στο “σπίτι” της. Μπράβο στον Μελισσανίδη για την πρωτοβουλία του. Μπορεί ένα βράδυ να κοιμηθώ σε ένα φίλο μου, ένα βράδυ να κοιμηθώ ακόμη και στο “Χιλτον”, αλλά σαν το κρεβάτι σου δεν υπάρχει τίποτα άλλο στον κόσμο. Και η Νέα Φιλαδέλφεια είναι το “σπίτι” μας.»

– Τρία πρωταθλήματα. Το καλύτερο;

«Από όλα τα πρωταθλήματα, το πρώτο ήταν το καλύτερο γιατί είχαμε να το πάρουμε 10 χρόνια. Και τα υπόλοιπα είχαν τη δική τους ομορφιά με εκείνη την καταπληκτική, ανίκητη ομάδα.»

-Γκολ. Πολλά γκολ. Διάλεξε ένα που σου έχει μείνει στο μυαλό

«Καλύτερα γκολ; Είχα βάλει πολλά κόντρα στον ΟΦΗ, κόντρα στον Παναθηναϊκό στο Κύπελλο και απέναντι στον Ολυμπιακό. Κόντρα στη Μαρσέιγ, όπως σου είπα ξανά. Είναι δύσκολο να διαλέξω.»

«Με είχε ζητήσει η Μπαρτσελόνα»

-Τζίμι, είναι αλήθεια ότι είχες φτάσει κοντά στην Μπαρτσελόνα;

«Στο Μουντιάλ Νέων του Μεξικού το 1983 η εθνική Αυστραλίας έπαιξε κόντρα σε αυτή της Αργεντινής. Έβαλα το γκολ της ομάδα μου. Μετά με έπιασε ο τότε τεχνικός της “αλμπισελέστε” και μετέπειτα της Μπαρτσελόνα, Μενότι, και μου λέει “θα σε πάρω μαζί μου στη Βαρκελώνη”.

Ήμουν μόνο 19 χρονών και όλα ήταν έτοιμα για να φύγω από την Αυστραλία και να πάω στη Βαρκελώνη για δοκιμή. Αλλά ένας τραυματισμός στο γόνατο, με άφησε πίσω στην Αυστραλία και χάλασε η μεταγραφή.

Δεν μπορώ να πω ότι άλλαξε την πορεία μου, γιατί μετά ήρθε η ΑΕΚ. Οπότε το όνειρο μου να παίξω στην ΑΕΚ έγινε πραγματικότητα και μετά σβήστηκαν όλα.»

«Τρελός με την ΑΕΚ ο Μελισσανίδης»

– Η ΑΕΚ του Μπάγεβιτς. Η καλύτερη όλων των εποχών στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Δεν μπορεί να μην υπήρχε μυστικό. Ποιο ήταν αυτό;

«Το μυστικό εκείνης της ομάδας του Μπάγεβιτς ήταν ότι ήμασταν ομάδα. Το πρωί πίναμε καφέ όλοι μαζί, πηγαίναμε για προπόνηση όλοι μαζί, μετά για μπιλιάρδο όλοι μαζί. Χάναμε μαζί, κερδίζαμε μαζί. Είχε και ποδοσφαιριστές τους κορυφαίους στην Ελλάδα. Τον κορυφαίο για μένα Έλληνα αμυντικό όλων των εποχών, Στέλιο Μανωλά, τον Οκόνσκι, μετά ήρθε ο κουμπάρος ο Σαββίδης από την Κύπρο, ο Κλόπας, ο Μπατίστα αλλά και άλλοι όπως ο Νικολάου ο γιατρός, ο και πάνω από όλα ο Μπάγεβιτς.»

– Ο Μελισσανίδης είναι αυτός που ανέλαβε να οδηγήσει την ΑΕΚ ξανά στην κορυφή. Τον ξέρεις καλύτερα από τον καθένα. Μίλα μου λίγο για τον πρόεδρο της ΑΕΚ…

«Ο Μελισσανίδης με είχε σαν παιδί του. Όταν είχα πρόβλημα ήταν από πάνω μου πάντα και με βοηθούσε. Ήταν σαν πατέρας μου, πάντα όταν με απασχολούσε κάτι έτρεχα και του το έλεγα και έβρισκε αμέσως λύση. Είναι τρελός για την ΑΕΚ μπορεί να κάνει τα πάντα.»

«Που@@@ Αυστραλέζε, πάμε μια κόντρα»

– Τζίμι θέλω να μου πεις μία δύο ιστορίες αστείες από τα αποδυτήρια. Κάτι που να θυμάσαι;

«Ακόμη τα θυμάμαι, ήταν στην αρχή κυρίως. Δεν φαντάζεσαι τι συνάντησα. Ήμουν ο πρώτος Αυστραλός που ερχόταν Ελλάδα. Μετά ήρθαν και άλλοι. Δεν μιλούσα πολλά ελληνικά, αλλά καταλάβαινα. Με την πρώτη μέρα μπαίνω στα αποδυτήρια και ακούω μουρμούρα, ακούω το Στυλιανόπουλο με τον Δίντσικο να λένε: “Κοίτα που κατάντησαν την ΑΕΚ ρε γαμώτο, από την Αυστραλία έφεραν ποδοσφαιριστή; Δεν υπήρχαν άλλες χώρες;”

Λέω μέσα μου παίρνω το αεροπλάνο και φεύγω. Γαμώτο που ήρθα; Φεύγω τώρα. Τώρα που το σκέφτομαι γελάω και σκέφτομαι ότι ήταν μία φυσιολογικά αντίδραση από τα παιδιά, με τα οποία έγινα και φίλος μετά.»

«Και ένα άλλο με το φίλο μου τον κολλητό τον Στέλιο. Από τις πρώτες μέρες δεν με γνώριζε. Μας βάζει ο προπονητής για τρέξιμο. Μου λέει πάμε μία κόντρα ρε που@@@ Αυστραλέζε. Πάμε άμα έχεις τα κότσια. Του λέω ψηλέ δεν θες να τρέξουμε. Βάζουμε την πρώτη κόντρα, το αφήνω πίσω. Ρε Αυστραλέζε τι πίνεται εκεί και τρέχετε σαν τα καγκουρό μου λέει; Πάμε και δεύτερη κόντρα; Του λέω πάμε, αλλά θα χάσεις πάλι. Και τον αφήνω ξανά πίσω. Ωραία μου λέει, πάμε τώρα στο μπιλιάρδο. Θα σε νικήσω εγώ και θα τρέχεις μετά, όπως και τώρα. Ακόμη γελάω με αυτό. Στελάρας, my brother!»

«Να έρθω στο “σπίτι” μου ξανά»

-Τζίμι, κλείνοντας μία από τις καλύτερες πραγματικά συνεντεύξεις που έχω κάνει, θέλω να μου πεις το μήνυμα που αφήνει στον κόσμο της ΑΕΚ που σε αγαπά πολύ…

«Τους αγαπώ, τους ευχαριστώ, θα τους θυμάμαι για πάντα. Έχω ζήσει δύο ζωές χάρη σε αυτούς. Έχω περάσει χρόνια υπέροχα. Βλέπω φωτογραφίες, δεν ξέρω καλά αυτό το μαραφέτι το Ίντερνετ, αλλά βάζω το γιο μου και τα ψάχνει και κλαίω από συγκίνηση. Μακάρι να μπορέσω κάποια στιγμή να πάρω το αεροπλάνο να έρθω στη Νέα Φιλαδέλφεια. Στο “σπίτι” μου.»