Να επικρατήσει η… ποδοσφαιρική λογική

Πρώτο επίσημο ματς για φέτος, πρώτο ματς ξανά σε επαγγελματική διοργάνωση και ακόμα μια εμφάνιση με θετικό πρόσημο για την ΑΕΚ. Μια εμφάνιση που μόνο χαμόγελα μπορεί να προκαλέσει, χαμόγελα χαράς και πίστης πως κάτι πολύ ωραίο, κάτι πολύ μεγάλο αρχίζει να γεννιέται.

Η αλήθεια είναι πως στο πρώτο ημίχρονο με φόβισε λίγο η απόδοση (προκατειλημμένος από πέρυσι), φοβήθηκα όχι για την αξία της ομάδας, αυτή την είδα με την Ρόμα, αλλά για την ψυχολογία και την ικανότητα οι παίκτες της ομάδας να μην επηρεάζονται βάση της δυναμικότητας του αντιπάλου.

Τελικά διαψεύστηκα πανηγυρικά με την ΑΕΚ να βλέπει την Ρόμα ντυμένη στα… μπλε και με την ίδια σοβαρότητα με το φιλικό, να βγαίνει στο δεύτερο ημίχρονο με τον Φωκικό και να παίρνει την… πρόκριση.

Μια εμφάνιση ΑΕΚ από το παρελθόν, από τις μεγάλες ομάδες του δικεφάλου, που στις κληρώσεις με μικρότερες ομάδες έπεφταν τα στοιχήματα στον δρόμο για το Ν. Γκούμας που θα σταματήσει το σκορ.

Αυτή η εμφάνιση λοιπόν, ανήκει σε μια ΑΕΚ που δουλεύει, σε μια ΑΕΚ που διαθέτει εξαιρετικό ρόστερ για τα δεδομένα της κατηγορίας αλλά και για την προοπτική του μέλλοντος, σε μια ΑΕΚ που έχει έναν προπονητή που μπορεί να περάσει την φιλοσοφία του στο γήπεδο, σε μια ΑΕΚ που δημιουργεί κάτι μεγάλο. Αλλά…

Ο μεγάλος μου φόβος

Επειδή όλα είναι ωραία την συγκεκριμένη χρονική στιγμή και η εικόνα της ΑΕΚ μας γεμίζει ελπίδες, τώρα θεωρώ και βρίσκω σκόπιμο να τονίσω πως η… στραβή θα έρθει.

Το απόγευμα που δεν θα βγει τίποτα θα υπάρξει και φέτος, αήττητα και μπούρδες δεν θα υπάρξουν και φέτος. Κάπου η ομάδα θα φάει και την σφαλιάρα της, κάπου θα στραβοπατήσει, γιατί πολύ απλά αυτό είναι το ποδόσφαιρο και αυτό προστάζει η λογική του.

Όταν θα έρθει λοιπόν αυτή στιγμή, ελπίζω και εύχομαι, να επικρατήσει η… ποδοσφαιρική λογική σε όλα τα αδέρφια (τουλάχιστον στα περισσότερα) και να σκεφτούν ότι κάτι μεγάλο δημιουργείται, κάτι σπουδαίο θα φτιαχτεί και χρειάζεται υπομονή και στήριξη.

Να μην αρχίσουμε στο πρώτο στραβό αποτέλεσμα τα γνωστά «δεν κάνει αυτός…», «γυμνή η ομάδα», «που πας με τον Δέλλα», που μεταξύ μας ο Έλληνας την έχει την μουρμούρα στο τσεπάκι του, ειδικότερα ο οπαδός.

Ας επικρατήσει φέτος η ποδοσφαιρική λογική που λέει πως: «Όποιος έχει το ταλέντο και δουλεύει σκληρά, στο τέλος πάντα δικαιώνεται». Γιατί η ομάδα και ταλέντο έχει και δουλεύει σκληρά και θα δικαιωθεί…

ΥΓ1: Ο Μπαρμπόζα είναι παίκτης που αξίζει να πας μόνο για αυτόν στο γήπεδο

ΥΓ2: Έχω επισημάνει αρκετές φορές τι με χαλάει στον Πλατέλλα. Μόλις το κόψει και γίνει πιο ομαδικός, έχει πολλές ελπίδες να κάνει σπουδαία καριέρα.

ΥΓ3: Έλειπε και ο Μάνταλος

ΥΓ4: Δεν κάνει ο Ντακόλ για δεκάρι σε καμία των περιπτώσεων. Στην προετοιμασία έδειξε πως η ελευθερία στην περιοχή τον βοηθάει και αποδίδει. Τον πιστεύω πως μπορεί να δώσει λύσεις…

ΥΓ5: Με έναν επιθετικό γκολτζή, ελευθερώνεις τον Αραβίδη και γύρω από το «κουτί» το ρόστερ σου δεν παίζεται…

ΥΓ6: Για τον Κολοβέτσιο δεν χρειάζεται να πω κάτι, όπως και για τον Ανάκογλου που δείχνει τι μπορεί να κάνει και τα πάντα είναι στο χέρι του…