Το πιο ΜΑΓΚΙΚΟ τμήμα!

Ήταν 1^η Ιουνίου όταν η ΑΕΚ μέσα στο Άργος επικράτησε του Διομήδη με 25-24 και πανηγύρισε το πρώτο νταμπλ στην ιστορία της, με τον Δημήτρη Λαζόπουλο να βρίσκεται στο κλειστό της Αγίας Τριάδας και να σηκώνει την κούπα μαζί με τους Μάγκες, υπόσχοντας μια χρονιά με πολλές επιτυχίες και μέλλον.

Μάλιστα, ο ίδιος είχε μιλήσει για πλάνο τριετίας, με την ΑΕΚ να «χτυπά» και ευρωπαϊκούς τίτλους, δίνοντας έτσι χαρά, πίστη και προοπτική για μια λαμπρή συνέχεια.

Ωστόσο, όπως φάνηκε στην πορεία τα πράγματα δεν προχώρησαν όπως τα… ονειρεύτηκε ο πρώην επικεφαλής του τμήματος χάντμπολ. Οι λόγοι της αποχώρησης τους δεν είναι του παρόντος, αυτό που έμεινε είναι η απογοήτευση και οι… άδειες τσέπες των αθλητών, μέχρι στιγμής.

Πριν αναλάβει ο Λαζόπουλος το χάντμπολ την περασμένη χρονιά, το τμήμα βρισκόταν στα όρια του. Αθλητές και τεχνικό τιμ απλήρωτοι περιμένοντας τον… σωτήρα που θα σώσει την ομάδα και θα την τραβήξει από τον γκρεμό.

Ένα χρόνο και κάτι μέρες μετά, οι Μάγκες ξανά στο ίδιο σημείο. Κοινό χαρακτηριστικό, ο σεβασμός τους προς την ΑΕΚ και τον κόσμο της.

Το προσωνύμιο Μάγκες, τους χαρακτηρίζει απόλυτα και το έχουν κερδίσει με το σπαθί τους. Διότι ποτέ δεν έκαναν πίσω, δεν έβαλαν τη δικαιολογία «απλήρωτοι» μπροστά σε κάποιο άτυχο αποτέλεσμα ή μια κακή εμφάνιση.

Ήταν πάντα εκεί, πάλεψαν και έβγαλαν την ΑΕΚ ασπροπρόσωπη, σε περιόδους δύσκολες, όπου οι απογοητεύσεις διαδέχονταν η μία μετά την άλλη από κάποια άλλα τμήματα.

Το Σάββατο σε μια ακόμα «μάχη» για την κατάκτηση του ντάμπλ, του δεύτερου συνεχόμενου στην ιστορία της Ένωσης αλλά και του ελληνικού χάντμπολ, οι Μάγκες δεν θέλουν να είναι μόνοι τους. 

Θέλουν στο πλευρό τους εκείνους που στάθηκαν πάντα στο πλευρό τους. Εκείνους που δεν τους άφησαν ποτέ μόνους τους σε οποιοδήποτε βήμα και εκείνους που κάποιες φορές έδωσαν χρήματα από το υστέρημα τους, δείχνοντας την αγάπη τους για το τμήμα.

Οι Κιτρινόμαυροι θα παλέψουν χωρίς την… ανύπαρκτη, έτσι κι αλλιώς διοίκηση, στο κλειστό της Νέας Ιωνίας, με μοναδικό στόχο τη νίκη. Και το πάρτι θα είναι μόνο για πάρτη τους και του κόσμου που δεν τους άφησε λεπτό μόνους τους.