Για τον Τίγρη ήταν η πιο δύσκολη απόφαση

Ο Δημήτρης Μελισσανίδης ήταν ο άνθρωπος που11 χρόνια πριν, συγκεκριμένα το καλοκαίρι του 2003 κάλεσε στο τηλέφωνο τον Νίκο Λυμπερόπουλο, μάλιστα την ημέρα λήξης της προθεσμίας για θερινές μεταγραφές, λέγοντας του «πάρε τώρα το αμάξι σου και πήγαινε στα γραφεία της ΕΠΟ, σε περιμένει εκεί ο Νίκος Στράτος για να υπογράψεις. Ίσα ίσα προλαβαίνουμε…».

Την περίοδο εκείνη ο νυν διοικητικός ηγέτης της Ένωσης απείχε από τα διοικητικά της Ένωσης και αποδείχθηκε ότι δεν είχε διάθεση να εμπλακεί εκ νέου σε αυτά. Όπως αποδείχθηκε, η μεταγραφή του ελεύθερου από τον Παναθηναϊκό τότε Λυμπερόπουλου, ήταν ένα δώρο του Μελισσανίδη στην ΑΕΚ, αυτό που έφερε κοντά τους δύο άνδρες σε μία σχέση απειροελάχιστων προσωπικών ή τηλεφωνικών επαφών αλλά και τεράστιας αλληλοεκτίμησης.

Η απόφαση δεν ήταν εύκολη για τον Δημήτρη Μελισσανίδη ο οποίος εξέφραζε με πολλούς τρόπους την τεράστια εκτίμησή του στον Λύμπε, όπως δεν ήταν απλό από τη μεριά του Λυμπερόπουλου να βάζει νερό στο κρασί του σε κάποια θέματα ή να μην υποστηρίζει τη γνώμη του με πάθος και δίχως να διστάζει. Δεν ήταν απλώς θέμα δουλειά ή μονόπλευρης στάσης από τη μεριά του Τίγρη όπως κάποιοι επιθυμούν ή προσπαθούν να το παρουσιάσουν. Απλώς η σχέση δεν πέτυχε…

Αυτό ήταν ένα διαζύγιο με αρκετό πόνο και για τις δύο πλευρές, παρόλο που το εκμεταλλεύτηκαν κάμποσοι ως ευκαιρία για χλευασμό και ειρωνείες. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπήρχε ταύτιση απόψεων σε πολλά και καίρια ζητήματα, απόδειξη του ότι η καλή θέληση, η αγάπη και η εμπιστοσύνη δεν συνεπάγονται απαραίτητα και λειτουργικές επαγγελματικές σκέψεις. Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού…