10.6
17:42

Ζιάγκος: «Ένιωθα φυλακισμένος»

AEK1924.gr team
Advertisement

Συνέντευξη στο περιοδικό All Star Basket παραχώρησε ο Βαγγέλης Ζιάγκος, ο οποίος μίλησε για την επιστροφή της ΑΕΚ στην Α1, τα όνειρά του, τους οπαδούς της Ένωσης και όλα όσα έχει περάσει 18 χρόνια στην ομάδα.

Αναλυτικά η συνέντευξη: 

-Κατ” αρχάς, ας πάρουμε το αντίθετο σενάριο. Έχεις σκεφτεί τι θα γινόταν αν η ΑΕΚ δεν ανέβαινε τελικά στην Α1;

«Θα βιώναμε όλοι μας τη μεγαλύτερη καταδίκη! Δεν αναφέρομαι, τόσο, στην κατακραυγή του κόσμου. Νομίζω ότι η μεγαλύτερη τιμωρία θα ήταν η αίσθηση του ότι δεν τα καταφέραμε, η αίσθηση του ότι ένα πολύ σοβαρό καθήκον δεν επιτελέστηκε αλλά έμεινε στη μέση! Ειδικά, μάλιστα, για κάποιους ανθρώπους που είδαν την ομάδα να πέφτει αγωνιστικά το 2011 κι ένιωθαν ότι έχουν αφήσει πίσω τους κάτι ανολοκλήρωτο. Ένας από αυτούς είμαι κι εγώ. Αυτή ακριβώς η αίσθηση της μη επιτυχούς ολοκλήρωσης του καθήκοντος θα ήταν η μεγαλύτερη καταδίκη! Θα υπήρχε, σαφώς, και η κατακραυγή του κόσμου που περίμενε διακαώς αυτή τη στιγμή της επιστροφής της ομάδας, όπως φάνηκε κι από τις αντιδράσεις του»

-Με το χέρι στην καρδιά, σε έχει ενοχλήσει το ότι κάποιοι ανακάλυψαν τώρα την ΑΕΚ και σου δίνουν συγχαρητήρια για την άνοδο ενώ τα προηγούμενα χρόνια ήταν… άφαντοι, με την ομάδα στη Β” Εθνική και την Α2;

«Είναι γεγονός ότι αυτό μας πικραίνει, όταν αξιολογούμε τις καταστάσεις γύρω από την ομάδα και γύρω από τη δουλειά μας, βάζοντας στη μέση το συναισθηματικό κριτήριο. Όταν, όμως, απομονώνουμε τον συναισθηματικό παράγοντα κι αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις στον χώρο μας με ρεαλισμό, δεν στεναχωριόμαστε και δεν πικραινόμαστε γιατί έχουμε αποδεχτεί ότι έτσι έχουν τα πράγματα! Αυτό τους πιάνει όλους. Πιάνει κάποιους οπαδούς της ομάδας, οι οποίοι είτε συνειδητά, λόγω του θυμού και της απογοήτευσης, είτε ασυνείδητα λόγω του ότι είχαν συνηθίσει να βλέπουν την ομάδα τους στα σαλόνια και την έβλεπαν στις γειτονιές, μας εγκατέλειψαν! Πιάνει τους ανθρώπους του χώρου που υποτίμησαν την προσπάθειά μας, τη ψυχική δύναμη και την ικανότητα όλων όσοι ενεπλάκησαν σε αυτήν. Πιάνει ακόμα και τους φίλους που είχαμε στον χώρο, οι οποίοι δεν πίστεψαν στην προσπάθεια μας»

-Στην περίπτωση, λοιπών, της ΑΕΚ και των όσων προηγήθηκαν τα τελευταία τρία χρόνια, ισχύει αυτό που λένε στη ζωή; Ότι, δηλαδή, στα δύσκολα ανακαλύπτεις τους φίλους σου;

«Ισχύει. Βέβαια, από την εμπλοκή μας με όλο αυτό, οδηγηθήκαμε σε ένα άλλο συμπέρασμα, παρόμοιο αλλά λίγο πιο ισχυρό. Ότι τελικά οι φίλοι φαίνονται στις χαρές! Με την έννοια ότι αυτός που πραγματικά είναι φίλος σου, θα μοιραστεί τη χαρά σου. Θα χαρεί κι αυτός όπως χαίρεσαι κι εσύ! Γιατί σε μια δύσκολη κατάσταση, το να δείξεις απλώς ότι συμπάσχεις κι εν συνεχεία να κρατήσεις μια απόσταση, δεν λέει τίποτα»

-Ας γυρίσουμε λίγα χρόνια πίσω. Τελειώνει ο αγώνας με τον Πανιώνιο στα Λιόσια και ο Ηλυσιακός κερδίζει τον Κολοσσό στη Ρόδο. Πότε συνειδητοποιείς ότι η ΑΕΚ έπεσε στην Α2;

«Τα συναισθήματα ήταν ποικίλα. Όλα όμως με τον ίδιο παρονομαστή, την απογοήτευση. Βιώναμε την παρακμή μέρα με τη μέρα, πολύ καιρό πριν από την αγωνιστική παρακμή που ήλθε τελευταία καθώς και την παρακμή σε όλα τα υπόλοιπα επίπεδα που βίωσε η ομάδα ως ΚΑΕ, ως τμήμα μπάσκετ. Το βλέπαμε να έρχεται! Το βιώναμε κυριολεκτικά μέρα με τη μέρα και η αλήθεια είναι ότι δεν μας πήρε καιρό να το συνειδητοποιήσουμε. Οι πιο ψύχραιμοι, πάντως, προσπαθήσαμε να πείσουμε ο ένας τον άλλον ότι αυτός ο υποβιβασμός, αν τελικώς έλθει, ίσως αποτελέσει μια ιστορική ευκαιρία ώστε να δημιουργηθούν οι συνθήκες και η ομάδα να αναγεννηθεί από τις στάχτες της, όπως κι έγινε»

-Πως το περνάς, όμως, αυτό στον κόσμο;

«Δεν το περνάς! Ο μοναδικός τρόπος να το περάσεις στον κόσμο είναι ο τρόπος που έγινε τώρα! Με τρομερή υπομονή απέναντι στον κόσμο, με αδιαπραγμάτευτη κατανόηση αυτού που βίωνε ο κόσμος. Να καταλάβουμε, δηλαδή, την άρνησή του και την αποστροφή του προς το τμήμα… Το δικαιολογούσαμε και το καταλαβαίναμε! Με το να αποδεχτούμε τον μοναχικό δρόμο που ερχόταν και με το να ξαναδώσουμε στον κόσμο τη χαρά της επιστροφής»

-Κέρδισε πράγματα η ΑΕΚ από αυτή την περιπέτεια των τελευταίων χρόνων;

«Κατ” αρχάς, το »ό,τι δεν σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό », είναι νομοτέλεια! Κερδίσαμε πολλά πράγματα. Εκτιμήσαμε τι σημαίνει να είσαι λειτουργικά και διοικητικά υγιής. Εκτιμήσαμε τον μόχθο που απαιτείται για να πετύχει, ότι τίποτα δεν σου χαρίζεται. Δημιουργήσαμε σχέσεις. Δυνατές σχέσεις. Σχέσεις φιλίας και συνεργασίας που δοκιμάστηκαν σε πολύ δύσκολες καταστάσεις. Αναφέρομαι στους συνεργάτες μου, τους παίκτες που πέρασαν από την ΑΕΚ και στους ανθρώπους της διοίκησης που στήριξαν αυτή την προσπάθεια. Κερδίσαμε, επίσης, κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Κερδίσαμε την αποδοχή ως άνθρωποι που πετυχαίνουν με την αξία τους και το σπαθί τους! Και βέβαια δοκιμάσαμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Αυτό είναι πολύ μεγάλο κέρδος. Είδαμε τα όριά μας και τις πραγματικές μας αντοχές.

-Ποια ήταν η μεγαλύτερη ανακρίβεια ή η πιο κακόπιστη κριτική που γράφτηκε για σένα και σε ενόχλησε περισσότερο;

«Γενικώς με ενοχλεί η συνυφασμένη με το DNA του Έλληνα, η κακόπιστη, κακόβουλη και αβίαστη κριτική! Η ανώδυνη κριτική εκ του ασφαλούς. Το ότι κάποιος κρύβεται πίσω από ένα ψευδώνυμο σε ένα blog και κρίνει κάποιον χωρίς να ξέρει αν αυτός ο κάποιος κάνει καλά τη δουλειά του! Χωρίς να ξέρει κάτω από ποιες συνθήκες κάνει τη δουλειά του, ποιες είναι οι πραγματικές του δυνατότητες κι αν τελικά μπορεί να προσφέρει ή όχι αυτό για το οποίο κλήθηκε από κάποιους άλλους κι όχι από αυτόν που κρίνει! Αυτό με πείραξε πιο πολύ και το βιώσαμε σε όλα τα επίπεδα από τη μέρα που αναλάβαμε. Τόσο εγώ, όσο οι συνεργάτες και οι παίκτες μου που δέχτηκαν την πιο άδικη κριτική. Πριν αρχίσει η σεζόν, κάποιοι έλεγαν που πάει η ΑΕΚ με τις… μεγαλοκοπέλες! Το ότι είμαστε επαγγελματίες του αθλητισμού κι αυτό αυτομάτως μας εκθέτει απέναντι στους ανθρώπους που παρακολουθούν, προσδοκούν και κρίνουν, είναι απολύτως σεβαστό και θεμιτό. Αυτό όμως που με πειράζει μέχρι ενός σημείου είναι η κακόπιστη κριτική από ανθρώπους με άγνοια ή από ανθρώπους που μπορεί μεν να γνωρίζουν από μπάσκετ αλλά τα κίνητρά τους να είναι διαφορετικά. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είπε κάποτε ότι »στην αρχή μας στεναχωρούσε όλο αυτό. Όταν όμως διαπιστώσαμε ότι οι περισσότεροι από αυτούς που μας έκριναν κακόπιστα και κακόβουλα δεν έχουν χτυπήσει την μπάλα του μπάσκετ ούτε στην αυλή του σπιτιού τους, σταματήσαμε να στεναχωριόμαστε, κλείσαμε τα αυτιά μας και κάναμε τη δουλειά μας!». Κάτι παρόμοιο συνέβη και σε εμάς»

-Έπειτα από πολλά χρόνια, πως θα θυμάσαι αυτή την περιπέτεια στις μικρές κατηγορίες με την ΑΕΚ;

«Ήταν η σπουδαιότερη, ως τώρα, εμπειρία. Το πιο μεγάλο βίωμα που έχω ζήσει ως άνθρωπος! Και δεν αναφέρομαι μόνο σε επαγγελματικό επίπεδο. Όλη αυτή η διαδικασία θα τη θυμάμαι σίγουρα με μεγάλη ικανοποίηση γι” αυτό που καταφέραμε σε μια από τις πιο κρίσιμες, ιστορικά, περιόδους αυτού του τεράστιου συλλόγου. Όταν βλέπεις ότι το αποτέλεσμα σε δικαιώνει ως επικεφαλής μιας ομάδας ανθρώπων που παίρνεις τις τελικές αποφάσεις, τότε έχεις το δικαίωμα να νιώθεις ικανοποίηση».

-Υπήρξαν στιγμές που αισθάνθηκες ότι έφτασες στα όριά σου; Ότι δεν αντέχεις άλλο κι ότι θες να σηκωθείς να φύγεις;

«Πιο πριν το βίωσα, ναι. Υπήρξαν στιγμές τα προηγούμενα χρόνια στην ΑΕΚ που το βίωσα. Ίσως, αν θέλεις, επειδή δεν είχα τη συναισθηματική κι επαγγελματική ωριμότητα ώστε να διαχειριστώ σωστά τις καταστάσεις που προέκυπταν. Σε αυτά τα δυο χρόνια, όμως, στις μικρές κατηγορίες δεν αισθάνθηκα καμία απογοήτευση! Δεν αισθάνθηκα τις δυνάμεις μου να με εγκαταλείπουν. Ήταν τόσο σπουδαίο και σοβαρό αυτό που αναλάβαμε που δεν μπορούσα να σκεφτώ κάτι άλλο εκτός από αυτό το καθήκον. Ήταν τόσο σημαντικό που δεν υπήρξε ούτε μια στιγμή στο μυαλό και τη ψυχή του καθενός η αίσθηση της… λιποταξίας!»

-Αλήθεια, πως μπορεί να επιβιώσει ένας προπονητής σε μια ομάδα του επιπέδου της ΑΕΚ για 18 ολόκληρα χρόνια χωρίς να πουλήσει ούτε μια στιγμή οπαδιλίκι;

«Είναι αλήθεια ότι συναισθηματικός παράγοντας έπαιξε ρόλο όλα αυτά τα χρόνια στην ΑΕΚ. Είναι γνωστό το συναίσθημά μου για αυτή την ομάδα, δεν το έκρυψα ποτέ αλλά δεν το εκμεταλλεύτηκα και ποτέ για να πουλήσω ΑΕΚοφροσύνη. ΑΕΚοφροσύνη πούλησε αρκετός κόσμος που πέρασε από την ομάδα! Σε πολλά επίπεδα. Αλλά, αυτός είμαι. Είμαι πάντα αληθινός στις σχέσεις μου με την ομάδα και τους συνεργάτες μου και νομίζω ότι αυτό έχει εκτιμηθεί»

-Έχεις πάρει ό,τι σου αξίζει μέχρι στιγμής από το μπάσκετ;

«Είμαι προσγειωμένος. Είμαι φιλόδοξος, αγαπάω με πάθος τη δουλειά μου αλλά πατάω στα πόδια μου! Βιώνω τα καλά που αφήνει μια επιτυχία αυτή την περίοδο, νιώθω αυτή την ικανοποίηση που σου ανέφερα πριν και φυσικά αισθάνομαι τυχερός που έζησα όλα αυτά. Θέλω να είμαι γερός και υγιής, σωματικά και ψυχικά, για να συνεχίσω και να ζήσω τη ζωή μου αξιοπρεπώς, μέσα από το μπάσκετ. Επομένως, φυσικά και είμαι ευχαριστημένος και ικανοποιημένος για τη μέχρι τώρα διαδρομή μου»

-Πως πέρασαν αυτά τα 18 χρόνια στην ΑΕΚ; Σαν 18 λεπτά ή σαν 18 ζωές;

«Τα βλέπω σαν 18 μικροδευτερόλεπτα! Εδώ γεννήθηκα επαγγελματικά, εδώ ωρίμασα και ανδρώθηκα επαγγελματικά. Αυτό έχει τα καλά του, έχει και τα κακά του. Ταυτίστηκα για αυτή την ομάδα. Κι αυτό έχει τα καλά του και τα κακά του για έναν επαγγελματία του χώρου. Μακάρι μην χρειαστεί να φύγω ποτέ από την ομάδα».

-Τελικά, είναι πιο εύκολο να κοουτσάρεις τον Δέσπο, τον Γκιζόγιαννη και τον Καράμπουλα ή τα πιτσιρίκια στα παιδικοεφηβικά της ΑΕΚ;

«Ο Δέσπος, ο Γκιζόγιαννης, ο Καράμπουλας και όλοι οι υπόλοιποι ανεξαιρέτως είναι πιο πιτσιρίκια από τα βιολογικά πιτσιρίκια των 9, 10 και 11 ετών που είχα στα χέρια μου πριν από 18 χρόνια, στο υπόγειο του »Μόσχος»! Αλλά αν θέλεις, επειδή τίποτα δεν πάει χαμένο και αυτό είναι νομοτέλεια στη ζωή μας, η σχέση μου με τα πιτσιρίκια πριν από 10, 15 και 18 χρόνια στην ΑΕΚ με βοήθησε στο να διαχειριστώ τα φετινά και τα περσινά πιτσιρίκια (γέλια)»

-Ως βοηθός τι έχεις κρατήσει από κάθε προπονητή που έχεις συνεργαστεί;

«Είχα την τύχη να είμαι βοηθός τεσσάρων πολύ σεβαστών ανθρώπων του χώρου. Του Κώστα Φλεβαράκη, ο οποίος θεωρώ ότι είναι μια μικρή πολυτέλεια για την ελληνική Α1. Σε όλα τα επίπεδα. Για πολύ λίγο του Αργύρη Πεδουλάκη που τον διαδέχτηκε. Του Μηνά Γκέκου, μετά. Και του Άγγελου Κορωνιού. Κάθε ένας από αυτούς έχει το δικό του ειδικό βάρος στο μπάσκετ. Είτε σε προπονητικό επίπεδο, είτε στο αγωνιστικό του παρελθόν. Είμαι πραγματικά τυχερός που συνεργάστηκα με αυτούς τους ανθρώπους. Από όλους είχα κάτι να κερδίσω και τους ευχαριστώ που χωρίς να το ξέρουν, με βοήθησαν ώστε να δανειστώ στοιχεία της δικής τους φιλοσοφίας και να διαμορφώσω την μπασκετική κουλτούρα μου».

-Πλέον έχεις μπροστά σου την Α1…

«Τεράστια πρόκληση. Πρόκληση κι ευθύνη. Δεν υποτιμώ σε καμία περίπτωση το έργο των επαγγελματιών του χώρου, σε καμιά ομάδα. Αλλά, το να υπηρετείς και να δημιουργείς προσδοκίες σε έναν μεγάλο σύλλογο όπως είναι η ΑΕΚ είναι αρκετά διαφορετικό. Σίγουρα η φανέλα κάνει τη διαφορά στη δουλειά μας»

-Έχεις απωθημένα στη δουλειά και στη ζωή σου;

«Θα σου μιλήσω ειλικρινά. Δεν είμαι αχάριστος με όσα έχω ζήσει ως τώρα στη ζωή μου. Νιώθω πολύ τυχερός. Έχω ζήσει απίστευτες στιγμές με την ΑΕΚ ως επαγγελματίας. Τα τελευταία 18 χρόνια είχα την τύχη να συνεργαστώ ως προπονητής σε όλα τα επίπεδα του μπάσκετ. Σε όλες τις ηλικιακές κατηγορίες, από τον 6χρονο ως τον επαγγελματία υψηλού επιπέδου! Όσον αφορά την επαγγελματική μου διαδρομή, τα πράγματα εξελίσσονται φυσιολογικά. Δεν μου έχει χαριστεί τίποτα όλα αυτά τα χρόνια. Νιώθω ότι με την αξία μου και το σπαθί μου έχω κερδίσει την εμπιστοσύνη των ανθρώπων που μου την έδειξαν και με στήριξαν. Σε αυτό το σημείο οφείλω να ευχαριστήσω τη διοίκηση σε αυτό. Τώρα όσον αφορά την προσωπική μου ζωή, είμαι ένας οικογενειάρχης που προσφέρω ότι μπορώ στην οικογένειά μου. Δεν νομίζω, λοιπόν, ότι έχω κάποια εκκρεμότητα».

-Πως ξεκίνησε αυτή η σχέση ζωής με την ΑΕΚ;

«Έπαιζα μπάσκετ για πολλά χρόνια στον Αθλητικό Όμιλο Νέας Φιλαδέλφειας, τον ΑΟΝΦ όπως τον ξέρουμε εδώ, ως έφηβος κι αγωνιζόμενος και στην αντρική ομάδα. Προπονητής της αντρικής ομάδας, τότε, ήταν ο Βαγγέλης Σιταράς. Συγχρόνως ήταν υπεύθυνος των Ακαδημιών και προπονητής στα τότε παιδικοεφηβικά τμήματα της ΑΕΚ. Εγώ, πάλι, ήμουν πρωτοετής φοιτητής στα ΤΕΦΑΑ και παίκτης στον ΑΟΝΦ, με προπονητή τον Βαγγέλη κι αργότερα τον αδελφό του, Δημήτρη. Γέννημα-θρέμμα κι αυτοί Φιλαδελφειώτες. Χρειάστηκε, λοιπόν, ένας πιτσιρικάς νέος προπονητής για να αναλάβει τα »μωρά» των Ακαδημιών στο υπόγειο του »Μόσχος»! Μου έγινε η πρόταση από τον Βαγγέλη, ο οποίος στη συνέχεια με πήγε στον αειθαλή και διαχρονικό παράγοντα Βαγγέλη Δερμανούτσο, στον οποίο χρωστά πολλά. Μου είπε, λοιπόν, ο Δερμανούτσος να κόψω το μαλλί μου! Βλέπεις, είχα μακρύ μαλλί ως φοιτητής. Τελικά το μαλλί δεν το έκοψα (γέλια)! Το έκοψα στο δεύτερο έτος. Έτσι ακριβώς ξεκίνησε η σχέση μου με την ΑΕΚ»

-Τι σημαίνει, λοιπόν, η Νέα Φιλαδέλφεια για τον Βαγγέλη Ζιάγκο;

«Εδώ έμαθα τον εαυτό μου. Εδώ γνώρισα τις θεμελιώδεις αξίες στη ζωή ενός ανθρώπου. Τη φιλία, τον έρωτα… Εδώ πέρασα όλα τα σχολικά μου χρόνια. Και φυσικά, εδώ έμαθα το μπάσκετ. Στα ανοιχτά της Δεκελείας έπιασα για πρώτη φορά την μπάλα. Είναι όλος μου ο ψυχισμός. Ο συναισθηματικός μου κόσμος διαμορφώθηκε εδώ! Σε αυτή τη γειτονιά!»

-Θα μπορέσει κάποια στιγμή η ΑΕΚ να στηριχτεί στα δικά της παιδιά;

«Η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Η ΑΕΚ για πολλά χρόνια υπήρξε ένα από τα κορυφαία σχολεία μπάσκετ στην Ελλάδα κι ένα από τα καλύτερα της Ευρώπης. Η παραγωγική διαδικασία διεκόπη βίαια μετά την κατεδάφιση του »Μόσχος». Έπειτα από πολλά χρόνια παραγωγικής στειρότητας, έγινε μια προσπάθεια επανεκκίνησης πέρσι με την πρόσληψη του Αχιλλέα Δεμέναγα. Υπό συνθήκες που, εν τέλει, δεν ήταν αυτές που περιμέναμε να είναι κυρίως λόγω του γηπεδικού προβλήματος. Αν κι εφόσον κάποια στιγμή βρεθεί λύση στο συγκεκριμένο ζήτημα, βασική προτεραιότητα της διοίκησης και όλου του επιτελείου είναι η ομάδα να ξαναγίνει το κορυφαίο σχολείο μπάσκετ! Θέλουμε μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα το αντρικό μας τμήμα είτε να στελεχώνεται από παιδιά των υποδομών μας, είτε από άλλους ταλαντούχους αθλητές της ελληνικής ελίτ που η ΑΕΚ θα αποτελεί για αυτούς έναν ελκυστικό επαγγελματικό προσανατολισμό».

-Αν τα πρώτα 18 χρόνια στην ΑΕΚ είναι δύσκολα, τα επόμενα τι είναι;

«Να είμαστε υγιείς, γεροί και να έχουμε την ικανότητα, την ωριμότητα και τη σοφία ώστε να διαχειριστούμε τα χρόνια που έρχονται. Οι δυσκολίες πάντα θα υπάρχουν ενώ οι ιδανικές συνθήκες δεν υπάρχουν πουθενά. Απ” ότι φαίνεται, τα πράγματα δυσκολεύουν στον χώρο μας χρόνο με τον χρόνο. Το θέμα είναι πόσο έτοιμος θα είσαι κάθε φορά να αντιμετωπίσεις και να διαχειριστείς τις προκλήσεις, όταν αυτές έρχονται»

-Κάνεις όνειρα στη ζωή σου;

«Ναι, είμαι ονειροπόλος. Για την ακρίβεια, ρομαντικός ρεαλιστής. Ισορροπώ ανάμεσα σε αυτά τα δυο. Ήταν αναπόφευκτο, νομίζω. Επειδή, όπως σου είπα και πριν, η προσωπικότητά μου ήταν αναπόφευκτο να μην διαμορφωθεί μέσα από αυτά τα 18 χρόνια στην ΑΕΚ. Η ΑΕΚ σε όλες τις εκφάνσεις της, στο οπαδικό, το διοικητικό και το αγωνιστικό κομμάτι της, είχε πολύ έντονο το συναισθηματικό και το ρομαντικό στοιχείο. Θέλεις οι μικρασιάτικες ρίζες; Θέλεις οι δυσκολίες που πάντα αντιμετώπιζε; Θέλεις ότι παραμένει μια ομάδα εκτός συστήματος; Η σχέση μου, λοιπόν, με αυτή την ομάδα είχε να κάνει πάντα με αυτά τα δυο στοιχεία. Ήμασταν πάντα ρομαντικοί αλλά πάντα αναγκαζόμαστε εκ των συνθηκών να είμαστε ρεαλιστές και να πατάμε στα πόδια μας. Πίστεψέ με, αν δεν βρίσκαμε τον χρόνο να ονειρευτούμε, δεν θα είχαμε πετύχει!»

-Ο κόσμος της ΑΕΚ σε θεωρεί δικό του παιδί. Πως είναι οι σχέσεις σου με τους οπαδούς της ομάδας;

«Είναι μια σχέση που κυλάει φυσιολογικά. Όπως όλες οι υγιείς σχέσεις… Υγιής είναι η σχέση που δεν χρειάζεται να προσπαθήσεις γι” αυτήν. Είναι μια σχέση που έχει σφυρηλατεί κι έχει διαμορφωθεί σε βάθος χρόνου. Ξέρουν ποιος είμαι, ξέρουν τι είμαι, ξέρουν ότι δεν κοροϊδεύω κανέναν»

-Η μπασκετική ΑΕΚ ξεπέρασε τον… εφιάλτη του υποβιβασμού και των μικρών κατηγοριών. Τι συμβουλή θα έδινες στην ποδοσφαιρική ΑΕΚ;

«Όσο πιο γρήγορα αποδεχτούμε ότι η ζωή δεν κινείται σε μια ευθύγραμμη πορεία αλλά κάνει κύκλους καθώς και ότι είμαστε μέρος αυτού του κύκλου, τόσο πιο εύκολα θα αποδεχόμαστε τις καταστάσεις που έρχονται και τόσο πιο δυνατοί θα είμαστε για να τις αντιμετωπίσουμε. Αυτό που θα σύστηνα, αν θέλεις, στους ανθρώπους που εμπλέκονται στο ποδοσφαιρικό κομμάτι είναι η πολύ προσεκτική επιλογή ανθρώπων, πάντα με αξιοκρατικά κριτήρια. Να κλείσουν τα αυτιά τους σε ανθρώπους που από ατομικό συμφέρουν θα επιδιώξουν κάποιες συνεργασίες αλλά να επιλέξουν ανθρώπους που το λέει η καρδιά τους κι έχουν την ικανότητα να σηκώσουν το βάρος αυτής της ευθύνης. Κυρίως που θα έχουν την υπομονή να αντέξουν τις δυσκολίες. Για μένα, η επιλογή προσώπων είναι το κλειδί. Προσώπων που θα μπορούν στη δύσκολη στιγμή να βάλουν το εγώ τους κάτω από τον κοινό στόχο της ομάδας. Άνθρωποι που δεν μπορούν να υποτάξουν τον εγωισμό τους μπροστά στον στόχο, είναι εκ προοιμίου προβληματικοί»

-Μπορείς να μου περιγράψεις την ατμόσφαιρα στη Ζωφριά στον αγώνα που η ΑΕΚ έπεσε στην Α2 και στο παιχνίδι με το Ψυχικό, το τελευταίο της στις μικρές κατηγορίες;

«Και στις δυο καταστάσεις το συναίσθημα καθρεφτίστηκε στα πρόσωπα του κόσμου. Αφήνω στην άκρη το προσωπικό μας βίωμα. Αφήνω στην άκρη το συναίσθημα των συνεργατών και των παικτών. Ήταν το απόλυτο κοντράστ συναισθημάτων! Από την ίδια ακριβώς θέση, από τον ίδιο πάγκο τρία χρόνια πριν… Βλέποντας τον κόσμο απέναντι και πίσω μου τότε και τώρα έζησα το απόλυτο κοντράστ συναισθημάτων! Ήταν η απόλυτη έκφραση του ζενίθ και του ναδίρ του ψυχισμού ενός ανθρώπου!»

-Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισες όλα αυτά τα χρόνια;

«Η μεγαλύτερη δυσκολία όλης αυτής της προσπάθειας δεν ήταν ένα περιστατικό. Δεν ήταν μια στιγμή. Ήταν μια διαρκής προσπάθεια να διαχειριστούμε το γεγονός ότι κάθε εβδομάδα παίζαμε με το »πρέπει» πάνω από το κεφάλι μας! Διότι ξέραμε ότι δεν υπάρχει κανένα μα κανένα περιθώριο στραβοπατήματος, κανένα περιθώριο λάθους ή παρέκκλισης από τον δρόμο που είχαμε χαράξει! Να λες μετά από κάθε ματς »πάει κι αυτό, πάμε στο επόμενο!». Ξέρεις, σαν τους φυλακισμένους ή τους φαντάρους, που σβήνουν μέρες για να απολυθούν (γέλια)! Υπήρχε, παράλληλα, η ανάγκη να κρατήσουμε την ομάδα ενωμένη σε πραγματικά δύσκολες στιγμές που ήλθαν και πέρασαν».

Διαβάστε όλο το άρθρο

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ VIDEO

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ AEK1924 ΚΑΙ ΜΕΙΝΕΤΕ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΙ

Όλα τα νέα της ΑΕΚ στο Google News

Κάνε Like στην σελίδα του AEK1924 στο Facebook

Κάνε follow το AEK1924 στο Instagram

Παρακολούθησε τις εκπομπές και τα βίντεο του AEK1924 με ένα subscribe στο YouTube

Βρείτε το AEK1924 στο TikTok

Ακολούθησε το AEK1924 στο Twitter

Advertisement