Όσο υπάρχουν (ακόμα) άνδρες (και) στο ποδόσφαιρο

Η αξιοπρέπεια ήταν ανέκαθεν προσόν εκείνων που χαρακτηρίζονται επίσης (και εξίσου) από ψυχραιμία, νηφαλιότητα και ταπεινότητα. Προσώπων πιστών στους ανθρώπους που στέκονται δίπλα τους αλλά και με πίστη στους ίδιους τους εαυτούς τους και προπάντων στη δουλειά τους, σίγουρα πάντως όχι προτέρημα συμφεροντολόγων και τυχοδιωκτών.

Τέτοιος είναι ο Τραϊανός Δέλλας. Άνθρωπος που έφαγε (και συγχωρείστε μου την έκφραση αλλά αν δεν το γράψω θα σκάσω) τα «σκατά» στη Γ’ Εθνική, που πολεμήθηκε προτού ακόμα συμπληρωθεί ο Οκτώβριος, ο οποίος απαξιώθηκε αντιμετωπίζοντας τη μήνη και τον συμπλεγματισμό όσων ήθελαν να βλέπουν μόνο λάθη και να μην αναγνωρίζουν ποτέ την καλή πλευρά της δουλειάς του.

Τα αντιμετώπισε όλα όπως ακριβώς έπρεπε: Αντρικά! Και ως τέτοιος, μάγκας, άντρας και αξιοπρεπής θα αποχωρήσει εφόσον αποφασιστεί από την κεφαλή της ΑΕΚ ότι αυτή θα πρέπει να είναι η μοίρα του. Μην έχοντας ποτέ παραπονεθεί για χτυπήματα κάτω από τη ζώνη ή έστω υπερασπιστεί τον εαυτό του απέναντι σε όλα όσα συνέβαιναν ενώ εκείνος πετύχαινε να παραμένει αποστασιοποιημένος και να κάνει τη δουλειά του και μόνο αυτή!

Θα παραδώσει λοιπόν την έκθεσή του, αυτή για την οποία σας είχα γράψει από τις 11 του περασμένου Μαρτίου ότι έχει ήδη έτοιμη στο μυαλό του, και θα περιμένει την απόφαση. Το ποια ενημέρωση είχε για όσα γίνονταν με άλλους προπονητές ενώ εκείνος κουβαλούσε το σταυρό της Γ’ Εθνικής μαζί με παίκτες που πλήρωσαν εξίσου το μάρμαρο της κατηγορίας, πραγματικά δεν το γνωρίζω.

Αυτό που ξέρω είναι ότι εκείνος συνέχιζε να εργάζεται με συνέπεια, σοβαρότητα και αγάπη για αυτό που του ανατέθηκε αλλά και για τους ποδοσφαιριστές που είχε ως συμμάχους. Με τον τρόπο αυτό ενίσχυσε τη θέση του και παρέδωσε μάθημα επαγγελματισμού. Στο κάτω κάτω της γραφής, αν οι ανώτεροί του είχαν ήδη αποφασίσει ότι δεν τους κάνει, τίποτα δεν θα μπορούσε να αλλάξει. Αν όμως όντως αμφιταλαντεύονται, τότε η στάση του θα εκτιμηθεί στα υπέρ του.

Ασχέτως τι πιστεύει ο κάθε ένας από εμάς για τον Δέλλα και τους ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ, εγώ προσωπικά αισθάνομαι την ανάγκη αλλά και την επιθυμία μαζί, να τους πω… ευχαριστώ! Ειδικά εκείνους που ασχέτως αν κατάφεραν να πείσουν ή όχι με την απόδοσή τους, ακολούθησαν την Ένωση στη Γ’ Εθνική αν και θα μπορούσαν να αγωνίζονται στις επαγγελματικές κατηγορίες. Μπράβο τους, μαγκιά τους και παράσημό τους μαζί.

Ευχαριστώ και εκείνους που ήταν κατώτεροι των περιστάσεων αλλά τουλάχιστον προσπάθησαν. Τους ευχαριστώ όλους μαζί επειδή σε όλη τη διάρκεια της σεζόν λειτούργησαν ως πραγματική οικογένεια, μακριά από διχόνοιες και εγωισμούς. Είχαμε καιρό να το δούμε αυτό στην ΑΕΚ και συνιστά ένα κέρδος, ένα… κάτι που πρέπει να κρατήσουμε και να θυμόμαστε με ικανοποίηση μέσα από αυτό το ενοχλητικό ταξίδι σε μέρη που δεν φανταζόμασταν ότι θα δούμε την αγαπημένη μας ομάδα ποτέ. Τα καλύτερα είναι μπροστά μας…