Παπαδημητρίου στο AEK1924: Όχι και… loser μία ομάδα που διεκδικεί κάθε χρόνο όλες τις κούπες

Αναλυτικά:

Πήραμε 2 παιχνίδια… Γιατί κατά τη γνώμη σου μετά χάθηκαν τα υπόλοιπα; Ενώ η ομάδα έδειξε ότι μπορεί να τα καταφέρει.

«Κοίταξε να δεις, εγώ το ξαναείπα ότι αγωνιστικά αυτή η ομάδα, αν η κάθε αθλήτρια έπαιζε σαν αυτή που ήταν και τρία παιχνίδια θα κέρδιζε με τον Ολυμπιακό και πέντε και δέκα. Με το Μανώλη άλλαξε μια ψυχολογία, βελτιώθηκαν για ένα δύο παιχνίδια, όχι στο πρώτο ματς στο Ρέντη, αλλά τα δύο παιχνίδια που θεωρώ ότι οι αθλήτριες βγάλανε και λίγο τον αγωνιστικό εγωϊσμό, ειδικά το πρώτο παιχνίδι την τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος το είχαν πάρει λίγο προσωπικά και κερδίσανε τον Ολυμπιακό 3-0 σχετικά άνετα. Στη συνέχεια, θεωρώ ότι επανεμφανίστηκαν αυτά που τρώγαν την ομάδα πολύ καιρό. Κάποιες ασχολιόντουσαν πολύ περισσότερο με πράγματα εκτός γηπέδου, παρά με την παρουσία τους μέσα στο γήπεδο. Σε κάποιες έφταιγαν τα πάντα. Φυσικά η αλλαγή ήταν για μικρό διάστημα και περισσότερο ψυχολογική, ωστόσο όπως είδαμε στους τελευταίους τρεις τελικούς είχαμε πρόβλημα αγωνιστικό».

Υπήρχαν όμως και κάποιοι τραυματισμοί, δεν επηρέασαν αυτοί;

«Το περιστατικό με τον πατέρα της Γιόσοβιτς είναι κάτι πολύ σοβαρό που δεν μπορείς να πεις, ένας άνθρωπος είναι άνθρωπος αλλάζει εκείνη τη στιγμή τελείως η ψυχολογία του, ενώ έχει αρχίσει να ανεβαίνει και πηγαίνει καλά, του κόβονται τα πόδια, είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι. Αλλά, η γενικότερη απειθαρχία έφερε και στην ομάδα τη μη εμπιστοσύνη της μίας για τη δίπλα της. Και γι’ αυτό κάθε φορά που πήγαινε κάτι στραβά μέσα στο ματς, βλέπαμε να καταρρέει η ομάδα. Θα φέρω ένα παράδειγμα, το πρώτο ματς του Μανώλη στο Ρέθυμνο, χάνουμε 1-0, ισοφαρίζουμε 1-1, στο τρίτο σετ είμαστε 11-18 μπροστά και με το που πλησιάζει ο Ολυμπιακός, αρχίζει η μία να κοιτάει την άλλη. Αυτό είναι που δε κατάφεραν να κάνουν οι δικές μας αθλήτριες και εκεί είναι που υπάρχουν ευθύνες και από τους προπονητές και από τη διοίκηση. Δεν είχαμε χειρότερες αθλήτριες από τον Ολυμπιακό, θεωρώ ότι είχαμε καλύτερες αθλήτριες στις περισσότερες θέσεις, αλλά δε γίναμε ομάδα. Γιατί δε λειτουργούσαμε όπως θα έπρεπε με κανονισμούς. Γι’ αυτό μόλις ξεκίνησε και η πρώτη ήττα μετά τον πρώτο τελικό πήγε στραβά το παιχνίδι 3-0 και μετά ακολούθησαν αυτά τα… «κάτω τα χέρια» που είδαμε όλοι. Ήταν πραγματικό. Δε παίζανε δηλαδή άλλες αθλήτριες πριν δώδεκα μέρες στη Νέα Φιλαδέλφεια στο 3-0, ούτε άλλες μετά από τέσσερις μέρες στο 3-1. Οι ίδιες παίζανε».

Για μια κουβέντα που είχατε πει στην παρουσίαση της Φανέλας, η οποία συζητήθηκε λίγο τώρα προς το τέλος, ότι η ΑΕΚ σε 2-3 χρόνια θα μπορεί να «χτυπάει» ΕυρωπαΪκούς τίτλους….

«Ναι, είχα πει αυτή τη κουβέντα. Στόχος είναι να «χτυπάει» Ευρωπαϊκούς τίτλους. Ναι, θεωρώ ότι ξεκίνησε κάτι καινούργιο, δε πρέπει να παραιτηθεί, οι άνθρωποι που στηρίζουν το γυναικείο βόλεϊ, μερικοί απ’ αυτούς εφόσον δείχνουν ότι έχουν αρχίσει να τ’ αγαπάνε, σίγουρα μπορούν ν’ αλλάξουν την ομάδα επίπεδο στην Ελλάδα.

Το είπα αυτό γιατί υπάρχουν πολλοί σημαντικοί άνθρωποι με πολύ μεγάλες οικονομικές δυνατότητες. Και που σίγουρα αν θέλουνε, θεωρώ ότι είναι κάτι το οποίο το πλησιάσανε πολύ φέτος, το αγαπήσανε, θεωρώ ότι δε θα απογοητευτούν απ’ αυτή τη φετινή αποτυχημένη χρονιά γιατί η Φένια ήταν το πρώτο πείραμα. Δε μπορούμε να κρίνουμε μόνο το πρώτο πείραμα, πρέπει ν’ αφήσουμε να δούμε και τη συνέχεια. Έναν άνθρωπο μπορεί να τον κατηγορήσεις όταν κάνει, όποια λάθη κάνει, μαζί με τους ανθρώπους που είναι μαζί, όταν δεις και τα επαναλαμβάνει, αλλά θεωρώ ότι η Φένια, τα όποια λάθη κάναμε φέτος όλοι μαζί, θα τα διορθώσει, δε θα επαναληφθούν και είμαι σίγουρος ότι το μέλλον αυτής της ομάδας θα είναι πολύ καλύτερο».

Με τις προϋποθέσεις ότι θα υπάρχουν τα χρήματα που υπήρχαν και φέτος…

«Φυσικά, φυσικά με τις προϋποθέσεις ότι αυτοί οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να στηρίζουν το τμήμα και τη Φένια».

Οι προϋποθέσεις για να παραμείνετε κι εσείς στην ομάδα; Είπατε ότι η πρώτη σας απόφαση είναι όχι, ωστόσο αν γυρίσει η Φένια και σας πει ότι θέλει τη στήριξή σας όπως και πέρυσι;

«Κατ’ αρχήν δε ξέρω αν έχω το κουράγιο να παραμείνω, το ψυχικό δηλαδή σθένος αν αισθάνομαι ότι έχω να δώσω κάτι παραπάνω από ότι έχω δώσει. Γιατί συνεχίζεις κάτι όταν νιώσεις ότι έχεις έστω και κάτι λίγο παραπάνω να δώσεις. Αυτή τη στιγμή, εσωτερικά μου, δε ξέρω αν έχω το κάτι παραπάνω να το δώσω, νιώθω ότι δεν έχω κάτι παραπάνω να δώσω από ότι έχω δώσει μέχρι σήμερα σ’ αυτή την ομάδα. Και αν και εφόσον δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ή δω ότι έχω να δώσω κάτι παραπάνω θα το συζητήσω με τη Φένια».

Ποια είναι τα δικά σας λάθη σαν παράγοντας της ΑΕΚ στο συγκεκριμένο τμήμα;

«Έχω κάνει πολλά λάθη. Όπως όλοι. Μπήκα χωρίς να γνωρίζω, γνώριζα ελάχιστο βόλεϊ, πήραμε το τμήμα με το Θανάση το Μιχαήλ ουσιαστικά από τύχη όταν εξελέγη η διοίκηση Χατζηχρήστου, αρκετοί ασχοληθήκαμε, οι περισσότεροι τότε με το αντρικό βόλεϊ, με το χάντμπολ άλλοι και ουσιαστικά είχε μείνει «ορφανό», μιλήσαμε με το Θανάση, ήθελε κι αυτός να αναλάβει και έτσι τα βρήκαμε. Με το Θανάση ήταν μια διανδρία που λειτούργησε απόλυτα, δηλαδή είχαμε απόλυτη εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον, είχαμε την ίδια σκέψη για τη νοοτροπία που θέλαμε να περάσουμε, γελάγανε μαζί μας όταν λέγαμε  ότι θέλουμε να κάνουμε πρωταθλητισμό. Γέλαγε ο κόσμος μαζί μας, μας κοιτάγανε κάποιοι και λέγανε τι λένε αυτοί.

Αλλά από την πρώτη στιγμή βάλαμε στόχο ότι θα την πάμε στην Α2, θα την κάνουμε ομάδα, θα την κάνουμε αξιόπιστη και όταν την ανεβάσουμε στην Α1 θα «χτυπήσουμε» τίτλους. Δε το πίστευε κανείς κι έγινε. Εγώ είμαι περισσότερος οπαδός και οι παράγοντες λένε ότι δεν κάθονται να κοιτάνε τι λέει ο κόσμος. Διαβάζω καθημερινά όλα τα site της ΑΕΚ, ενημερώνομαι για τα πάντα και δε διαβάζω μόνο για το γυναικείο βόλεϊ, διαβάζω και για το μπάσκετ, διαβάζω για το αντρικό, το ποδόσφαιρο, ακόμα και επιτυχίες μας στο στίβο και δε το έκανα μόνο την εποχή που ήμουν πρόεδρος της ερασιτεχνικής για να ξέρω τι γίνεται, εκεί που ήμουν πρόεδρος, το έκανα και πριν το κάνω και μετά. Διαβάζω και τα σχόλια του κόσμου, επειδή εγώ θεωρώ ότι σε μια μεγάλη ομάδα, τον κόσμο ως ενός σημείου πρέπει να το λαμβάνεις υπόψιν σου, από το πιο επικριτικό σχόλιο μέχρι το πιο κολακευτικό σχόλιο, δηλαδή υπάρχουν άνθρωποι που αισθάνεσαι και νιώθεις ότι σε πληγώνουν με αυτό που γράφουν. Αλλά εμένα πραγματικά έστω και στην αρνητική κριτική, μου αρέσει που έκανα τους ΑΕΚτζήδες να ασχολούνται με αυτό το τμήμα. Θεωρώ ότι είναι φεύγοντας η μεγαλύτερη παρακαταθήκη που αφήνω στους επόμενους. Ότι όλος ο κόσμος της ΑΕΚ, ασχολείται με το γυναικείο βόλεϊ,  έστω και κρίνοντας λάθη, έστω και κρίνοντας λάθη της διοίκησης, έστω και με την πικρία. Εγώ προτιμώ να διεκδικώ κάθε χρόνο πρωτάθλημα, να φέρνω τους πρώτους τίτλους, να έχω φέρει μία αίγλη και αύρα σε αυτή την ομάδα και να τη λένε αποτυχημένη επειδή έχασε στον τελικό του πρωταθλήματος για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, παρά να παλεύω να σωθώ στην Α1 ή να πανηγυρίζω επειδή κέρδισα την Αγία Τριάδα στην Α2.

Η φετινή χρονιά ήταν μια αποτυχημένη χρονιά, το συγκεκριμένο όμως τμήμα την τελευταία 5ετία είναι απόλυτα πετυχημένο. Το τμήμα αυτό ιδρύθηκε το 1995 μέχρι το 2000 δεν είχε ανέβει στην Α1 κατηγορία, ούτε καν στην Α2. Πρώτη φορά ανέβηκε στη Α1 ήταν το 2003. Από τότε, δηλαδή μέχρι τη στιγμή που ανέλαβα εγώ από το 1995-2008, 13 χρόνια η ΑΕΚ είχε 3 μόνο παρουσίες στην Α1. Μία δωδέκατη θέση, μία δέκατη θέση και μία ενδέκατη θέση. Δηλαδή ανέβηκε 3 φορές, στις 2 έπεσε, στη μία σώθηκε προτελευταία. Οι συνολικές νίκες στην Α1 στην ιστορία του τμήματος αυτού από το 1995-2009 ήταν 12. Δεν είχαμε κερδίσει ποτέ Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό σε επίπεδο Α1. Από το 2011 που ανεβήκαμε στην Α1 μέχρι σήμερα, με τον Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό έχουμε δώσει 37 συνολικά αγώνες. Έχουμε σύνολο 20 νίκες και 17 ήττες σε πρωτάθλημα και κύπελλο. Ας μου βρείτε πολλά αθλήματα της ΑΕΚ που στην ιστορία τους έχουν θετικό πρόσημο με Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό αντιπάλους… 82 νίκες και 14 ήττες. Σε 4 χρόνια πέρα από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, σε ελληνικό πρωτάθλημα και κύπελλο έχουμε χάσει μόνο μία φορά πέρα από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Μία φορά στο Ανατόλια το Γενάρη του 2011. Δεν έχουμε χάσει από κανένα άλλο αντίπαλο. Με την πρώτη μας παρουσία στην Α1 βγήκαμε στην Ευρώπη. Φτάσαμε στους 8. Στην Ευρώπη έχουμε απολογισμό 7/7 νίκες. Ένα τμήμα που δεν είχε ξαναπαίξει ποτέ στην ιστορία. Όχι στην Ευρώπη, στη Α1 δεν είχε ξαναπαίξει. Στο κύπελλο 8/4 απολογισμός. Δε φοβηθήκαμε ποτέ με το Θανάση και στη συνέχεια σε ένα τμήμα που ήταν εντελώς ανύπαρκτο, να χτυπήσουμε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό και να μιλήσουμε για πρωταθλήματα, είτε τα πήραμε είτε τα χάσαμε τελικά. Δεν είχαμε τη νοοτροπία του παράγοντα της μικρής ομάδας, που λέει εντάξει φέτος ανεβήκαμε, βλέπουμε, θα προσπαθήσουμε να φτιάξουμε μία ομάδα και κρυβόμασταν πίσω από την προηγούμενη ανυπαρξία της ομάδας, βάλαμε ψηλά τους στόχους, αυτό είναι που άλλαξε τη νοοτροπία του συγκεκριμένου τμήματος. Ήρθανε πολύ βαριές ήττες, αλλά όχι και να λες λούζερ ένα τμήμα που έχει ιστορία 20 χρόνων και στα 16 από τα 20 χρόνια δεν είχε κάνει καμία νίκη, δεν είχε σωθεί ποτέ στην Α1 κατηγορία, όταν σε 4 χρόνια έχει θετικό απολογισμό μόνο με Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό.

Ένα παράδειγμα, ο Ολυμπιακός έδειχνε επί μία δεκαετία με Αγγελόπουλο από το 2006-07-08 , έριχνε εκατομμύρια ευρώ στο βόλεϊ και έχασε όλους τους τίτλους, δεν πήρε κανένα. Όχι 2 που πήραμε εμείς και χάσαμε κι άλλους 3. Εμένα θεωρώ ότι μεγαλύτερή μου χαρά είναι που έφτασα στο επίπεδο γιατί έτσι σκεφτόμουν εγώ σαν οπαδός, τον ΑΕΚτζή να λέει ότι είναι αποτυχία που χάσαμε από τον Ολυμπιακό ή που χάσαμε από τον Παναθηναϊκό, είμαστε αποτυχημένοι που πήραμε μόνο το πρωτάθλημα και δεν πήραμε και το κύπελλο ή την επόμενη φορά που πήραμε το SuperCap και δε πήραμε το Double. Αυτή είναι εμένα η νοοτροπία μου. Ότι η ΑΕΚ πρέπει να παίρνει μόνο τίτλους σε όλους τους τίτλους. Δε καταφέραμε να το κάνουμε, αλλά τουλάχιστον την αλλάξαμε τη νοοτροπία, η ομάδα διεκδικεί. Τέσσερις χρονιές στην κανονική περίοδο βγήκε πρώτη. Τη πρώτη χρονιά από την Α2, ποιος το περίμενε; Είμαστε το τμήμα το οποίο πήγαμε και χτυπήσαμε ευθεία τον Παναθηναϊκό. Ο Παναθηναϊκός όταν ανεβήκαμε στην Α1 ήταν η μεγαλύτερη ομάδα του ελληνικού βόλεϊ».

Απλά ο ΑΕΚτζής έχει πάντα διαφορετική ψυχολογία, για παράδειγμα πολλοί λένε ας έριχναν τον πήχη αν είναι να βλέπουμε κάθε χρόνο τα ίδια…

«Ας έριχναν τον πήχη, δηλαδή μας προτιμάνε για να βγούμε στην 6άδα. Οκ, αυτό δηλαδή προτιμάνε; Αυτό εγώ δε το προτιμώ. Δε θα μπορούσα ποτέ να μείνω και να συνεχίσω να προσφέρω τις υπηρεσίες μου σε μία ομάδα της ΑΕΚ που δε θα πρωταγωνιστεί. Ο στόχος μου θα πρέπει να ναι το πρωτάθλημα, θα πρέπει να ναι το κύπελλο. Όταν κάνω λάθη θα πρέπει να τα βρίσκω και να τα διορθώνω, αλλά θα πρέπει να πηγαίνω για τίτλους. Δε μπορώ να αρκεστώ κι ήταν κάτι που το προσπαθήσαμε από την πρώτη χρονιά, δε κάναμε καν το να βρούμε τη δικαιολογία, σαφώς θα ξοδεύαμε πολύ λιγότερα λεφτά και με το Μιχαήλ και στη συνέχεια.

Θα μπορούσες να πεις εντάξει ανεβήκαμε, να χτίσουμε σιγά σιγά μία ομάδα, φτάσαμε τελικό κυπέλλου την πρώτη χρονιά και βγήκαμε Ευρώπη. Μπορεί να διεκδικούσαμε και το πρωτάθλημα γιατί  τότε δεν είχε τα πλει-οφ , είχε τη δεύτερη φάση. Είχαμε τη μαζική ίωση με τις αθλήτριες που χάσαμε το ματς στο Ανατόλια και τον επόμενο αγώνα αμέσως στη Φιλαδέλφεια με τον Παναθηναϊκό, που ήταν ο νταμπλούχος τέσσερα συνεχόμενα χρόνια, κι ήταν εκείνη την ημέρα χάλια άρρωστη με 39 πυρετό η Κις. Δύο βδομάδες μετά τον Παναθηναϊκό τον κερδίσαμε στον ημιτελικό κυπέλλου στη Φιλαδέλφεια και πήγαμε στον τελικό με τον Ολυμπιακό, το χάσαμε 3-2, αλλά μπήκαμε από την πρώτη χρονιά και διεκδικήσαμε πράγματα, δε καθίσαμε να πούμε ανεβήκαμε και τέλος…

Εγώ εκνευρίζομαι στην ΑΕΚ να μιλάμε για αξιοπρεπείς πορείες. Πρέπει να ναι πρωταθλητισμός, πρέπει να τον αποδεικνύεις τον πρωταθλητισμό. Ξέρεις που θα ήταν κορόιδεμα για τον κόσμο για μένα; Όταν θα μίλαγες για πρωτάθλημα και θα έβγαινες πέμπτος. Εκεί, θα έλεγες καλά μας κοροϊδεύετε ρε παιδιά; Μου έλεγες για πρωτάθλημα και βγήκες πρώτος στην κανονική περίοδο, έχεις κερδίσει τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό και φέτος και πέρυσι, έχεις χάσει και βέβαια έχεις χάσει στο τέλος των τελικών, αλλά διεκδίκησες. Είπες στον κόσμο ότι πάω για πρωτάθλημα κι έφτασες στον τελικό του πρωταθλήματος. Δε του είπες για πρωτάθλημα και βγήκες έκτος».

Προσπαθούν πολλοί ΑΕΚτζήδες να τα βάλουνε όλα στο ίδιο καλούπι, το χάντμπολ για παράδειγμα με το βόλεϊ γυναικών, κάνοντας έτσι την σύγκριση…

«Το χαντμπολ είναι το τμήμα που έχει φέρει τους περισσότερους τίτλους στην ερασιτεχνική ΑΕΚ, είναι δεδομένο. Ξεκινήσαμε και φέρνουμε ένα κύπελλο το 2009 στις Σέρρες. 2 χρόνια μετά αποτυχίες. Το 2011 πάμε και παίρνουμε ένα φοβερό τίτλο μέσα στη Θεσσαλονίκη με τον ΠΑΟΚ. Θυμάσαι τι έγινε μετά το 2011 σαν πρωταθλητές; Μία βδομάδα μετά με 2000 ΑΕΚτζήδες χάνουμε το κύπελλο από τα Βριλήσσια, την επόμενη χρονιά χάνουμε το πρωτάθλημα άνετα από το Διομήδη και τον τελικό κυπέλλου στην Πάτρα από τον ΠΑΟΚ. Και ερχόμαστε δύο χρόνια μετά, που ξαναπαίρνουμε τον τίτλο στην Κέρκυρα πέρυσι. Το παίρνει ο Λαζόπουλος παραμονές των τελικών με το Διομήδη, αλλάζει όλη η ψυχολογία της ομάδας και ταυτόχρονα όλοι οι ΑΕΚτζήδες τότε θυμάμαι φωνάζανε ‘’loser’’ με το Διομήδη που μας  απόκλεισε με δύο ήττες στην Ευρώπη ταπεινωτικές λίγο. Δε συνέβησαν αυτά και στο χαντμπολ; Απλά όταν ήρθε ο επόμενος τίτλος ξεχαστήκαν όλες οι αποτυχίες. Έτσι θα γίνει και στο γυναικείο. Αλλά τί να πανηγυρίσω τώρα; Που είμαστε στη Α2 στο μπάσκετ ή που πέρυσι από τη β εθνική ανεβήκαμε στην Α2 στο μπαράζ; ΑΕΚ είμαστε!»

Για τον κόσμο της ΑΕΚ και το μήνυμα σου…

«Ο κόσμος της ΑΕΚ είναι κάτι τα διαφορετικό, είναι πραγματικά απίστευτο αυτό που έγινε και φέτος με την τόση μεγάλη στήριξη που έδειξαν στο τμήμα. Εγώ από την πλευρά μου θα του πω ευχαριστώ γι’ αυτήν την στήριξη και ένα συγγνώμη για τη κάθε πίκρα που μπορεί να του έχουμε δώσει. Είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε…

Πραγματικά εγώ το ευχαριστώ και το συγγνώμη θα το πώς και στον κόσμο που μπορεί να έρχεται και να βρίζει. Το ότι ασχολείται ο κόσμος με αυτό το τμήμα είναι επιτυχία και πάντα και οι καλές και οι κακές φωνές μας βοηθάνε για να βρούμε τα λάθη μας. Γιατί αν ακούμε μόνο καλά πολλές φορές παραμυθιαζόμαστε και επαναλαμβάνουμε τα λάθη μας».

Διαβάστε ακόμα:

«Απειθαρχία στα αποδυτήρια και λάθη της διοίκησης

«Αυτός ήταν ο λόγος που έμεινε ο Οικονόμου»