Πιο… ΑΕΚ δεν γίνεται! (pics)

 Στην Εύβοια το κιτρινόμαυρο στοιχείο είναι έντονο αλλά και οι ομάδες που αγωνίζονται εκεί φροντίζουν να διατηρούν την επαφή τους με τις προσφυγικές ρίζες τους και την ΑΕΚΑΡΑ!

 Ο Νέος Πύργος _ όπου αγωνίζεται ο αμετανόητος υποστηρικτής της Ένωσης Στέλιος Καπάνταης (δεύτερος από αριστερά στους καθήμενους) αδερφός του άλλοτε (και γιατί όχι και μελλοντικά) δικού μας Λεωνίδα _ έπαιξε απέναντι στην Σκεπαστή, όνομα το οποίο επίσης παραπέμπει σε κιτρινόμαυρες μοναδικές θύμισες!

*Τα αδέρφια Καπάνταη

Αν και τέτοια ματς θα έπρεπε να λήγουν ισόπαλα, τελικά υπήρξε νικητής. Ο Νέος Πύργος (ομάδα με έμβλημα τον Δικέφαλο Αετό) του Καπάνταη ο οποίος ωστόσο αποχώρησε με τραυματισμό στο γόνατο στο 20ο λεπτό του αγώνα, επικράτησε με 2-1  αν και αγωνιζόταν με μπλε εμφανίσεις λόγω των κιτρινόμαυρων της φιλοξενούμενης Σκεπαστής.

Η περιγραφή του αγώνα:

Ο Πύργος πίεσε από την αρχή του παιχνιδιού και με καλύτερη κυκλοφορία είχε την πρωτοβουλία των κινήσεων.

Αναγκαστική αλλαγή για την Α.Ε.Κ. Ν. Πύργου με τον Στέλιο Καπάνταη να αποχωρεί στα μισά του πρώτου ημιχρόνου.

Γκολ για την Α.Ε.Κ. Ν. Πύργου, μετά από σέντρα του Γοργομάτη ο Λυσσέας στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα της Σκεπάστής και κάνει το 1-0.

Στο 56’ η Σκεπαστή που μπήκε πιο δυνατά στο δεύτερο ημίχρονο ισοφαρίζει με τον Δ. Γερογιάννη μετά από σέντρα του Γεωργίου.

Αμέσως μετά τη σέντρα ο Γοργομάτης έγινε αποδέκτης της μπάλας και έκανε σουτ από πλάγια θέση για να πετύχει το 2-1 που ήταν και το τελικό σκορ.

ΑΕΚ Νέου Πύργου: Τσαίνης, Ντέντης, Λυσσέας (65΄ Στεφανής), Γιουκάι, Γάτσης , Μαυρίδης, Τριανταφύλλου, Καπάνταης (33΄ Μαρίνοφ), Καραβάς, Γοργομάτης, Στραφιώτης (78΄ Ξυράφης)

ΑΟ Σκεπαστής: Σταθαρός, Γεωργαντζής Ν, Γεωργίου, Κατσούλης, Τσώνης, Λάμπρου, Αγγελόπουλος, Θαλασσινός Ι, Θαλλασινός (79΄ Γεωργαντζής Κ), Γεωργίου, Γερογιάννης (64΄ Αλεξίου)

Διαιτητής: Θεοδώρου, Βοηθοί: Παυλάτος, Παππάς

Δύο λόγια για τον νέο Πύργο

 *Ο δεύτερος από αριστερά στους καθήμενους είναι ο Καπάνταης

Ο Νέος Πύργος είναι χωριό του Νομού Εύβοιας, στη βορειοδυτική πλευρά του νησιού. Βρίσκεται πάνω στο δρόμο Iστιαίας – Aιδηψού, σε απόσταση 2 χιλιομέτρων δυτικά από τους Ωρεούς. Ανήκει στο Δήμο Ιστιαίας – Αιδηψού.  Μέχρι το 1925 η τοποθεσία στην οποία σήμερα βρίσκεται ο Ν. Πύργος ήταν μια άγρια περιοχή, βάλτος.

Το χωριό ιδρύθηκε το 1924 όταν οι πρόσφυγες που έφθασαν με την ανταλλαγή πληθυσμών του 1923 στην Αιδηψό από το χωριό Πύργος κοντά στην Κωνσταντινούπολη (σήμερα Kemerburgaz), διάλεξαν τον τόπο αυτό για να ριζώσουν και πάλι. Εγκαταστάθηκαν στην περιοχή που βρίσκεται σήμερα το χωριό και που αγόρασε το κράτος για να εγκατασταθούν οι πρόσφυγες. Ο οικισμός ξεκίνησε να χτίζεται το 1925 με σύγχρονες πολεοδομικές προδιαγραφές, οικοδομικά τετράγωνα.

Το ταξίδι άρχισε  στις 10 Οκτωβρίου του 1924 ημέρα Παρασκευή με το πλοίο ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΕΜΕΣΤΙΧΑΣ, που είχε ναυλώσει η Ελληνική Κυβέρνηση. Όλοι οι κάτοικοι τον χωριού περίπου 5.000 ψυχές ξεκίνησαν από το Kemerburgaz για να φτάσουν στην Ελλάδα, λόγω της   ανταλλαγής των πληθυσμών. Πήραν μαζί τους ότι μπορούσαν.

Στην αρχή  μεταφέρθηκαν στην Σίνδο  και στη Νέα Χαλκηδόνα όπου και έμειναν λίγες οικογένειες. Το ταξίδι κράτησε δύο ημέρες. Φεύγοντας από  τη Θεσσαλονίκη συνέχισαν για τον Πειραιά. Επιτράπηκε σε όσους ήθελαν ή είχαν γνωστές οικογένειες να κατέβουν. Έμειναν κάποιες οικογένειες  στην Κηφισιά, το Περιστέρι και τη Νίκαια. Στη συνέχεια έπειτα από 12 ημέρες έφτασαν Λουτρά της Αιδηψού.

Με εντολή της κυβέρνησης άνοιξαν τα ξενοδοχεία της Λουτρόπολης για την παραμονή των επιβατών σε αυτά, μέχρι όμως  την έναρξη της θερινής σαιζόν. Το κράτος, αγόρασε  το κτήμα ΜΙΜΟΝ, ώστε να μπορούν να εγκατασταθούν εκεί.   Το κτήμα αυτό, ήταν ιδιοκτησία του ΜΙΜΟΝ , πρώην Γάλλου Πρόξενου. Στις 15  Μαΐου 1925  έγινε η εγκατάσταση.

Ο  κόσμος έκανε ότι μπορούσε για να ζήσει.  Όμως η ελονοσία θέριζε,  πολλοί άνθρωποι πέθαναν και αρκετοί έφυγαν. Στο μεταξύ άρχισε απ το 1925 η ανέγερση του οικισμού και τα πρώτα σπίτια άρχισαν να φτιάχνονται. Αυτό πήρε αρκετά χρόνια λόγω του βάλτου που υπήρχε στην περιοχή και  περίπου το 1930 έγινε η οριστική διανομή σπιτιών και χωραφιών.

Ευχαριστούμε θερμά τον Παλμό της Βόρειας Εύβοιας για το κείμενο και τις φωτογραφίες!